Το παιδί της τρικυμίας της Margaret Atwood ανήκει στο Hogarth Shakespeare Project, στο οποίο σπουδαίοι σύγχρονοι συγγραφείς αναλαμβάνουν να ξαναγράψουν μερικά από τα πιο αγαπημένα έργα του σπουδαίου δραματουργού. Η Atwood πήρε την σκυτάλη του project με την ανασκευή της «Τρικυμίας» και να μας υπενθυμίσει ότι ο Shakespeare είναι πιο σύγχρονος από ποτέ. Σύμφωνα με τις εφημερίδες Observer, Sunday Times, Times, Guardian και το i magazine πρόκειται για το βιβλίο της χρονιάς και εκδόθηκε στην Ελλάδα για πρώτη φορά το Μάιο του 2017 από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.
Ο «Πρόσπερος» της Margaret Atwood ονομάζεται Felix και είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του θεατρικού Φεστιβάλ Makeshiweg στον Καναδά, ο οποίος αποφασίζει να ανεβάσει την «Τρικυμία» και μάλιστα να πρωταγωνιστήσει ως Πρόσπερος. Ελπίζει ότι μέσω αυτής της διαδικασίας θα απαλυνθεί ο πόνος που βιώνει και θα επανασυνδεθεί συναισθηματικά με την τρίχρονη νεκρή κόρη του, Miranda. Όμως, παρά τις προσδοκίες του, απολύεται και αντικαθίσταται από τον Tony (ο αντίστοιχος Αντόνιο) ο οποίος από δεξί του χέρι καταλήγει εχθρός του. Για 12 ολόκληρα χρόνια ο Felix εξαφανίζεται, βυθίζεται στο πένθος του ζώντας σαν ερημίτης, καταστρώνοντας σχέδια εξόντωσης των εχθρών του και παράλληλα συνομιλεί με το πνεύμα της κόρης του. Η Miranda στοιχειώνει κατά κάποιο τρόπο το μυθιστόρημα, επειδή ο Felix την χρειάζεται, είναι η όαση του και δεν μπορεί να ξεφύγει από εκείνη.
«Όλα όμως εφήμερα είναι, υπενθυμίζει στον εαυτό του. Όλα τα υπέροχα παλάτια, όλοι οι πύργοι που αγγίζουνε τα σύννεφα»
Όπως στην «Τρικυμία» του Shakespeare, έτσι και στο «παιδί» της η εκδίκηση επιτυγχάνεται. Αλλά αποδεικνύεται ότι η ανάγκη του να εκδικηθεί τους συνωμότες του ήταν επίπλαστη. Απαντώντας στο κακό με κακό δεν έρχεται η επιθυμητή κάθαρση, κανένα κενό δεν αναπληρώνεται. Κι έτσι, μέσω της αγάπης και της αποδοχής, εισέρχεται στο «βασίλειο» της συγχώρεσης, μόνο έτσι θα καταφέρει να ξεφύγει από τον ανώφελο κύκλο εκδικητικότητας που έμπλεξε. Εν τέλει, και εκείνος και η κόρη του λυτρώνονται, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Η Margaret Atwood πετυχαίνει να «ζωντανεύσει» ένα κλασικό έργο και να το αποδώσει με σύγχρονους όρους. Αν και τα βασικά στοιχεία της πλοκής είναι ίδια με το κλασικό έργο, το βιβλίο έχει το προσωπικό στίγμα της συγγραφέως.
Υπόθεση από το οπισθόφυλλο
Ο Φίλιξ είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του θεατρικού φεστιβάλ Makeshiweg και τα καταφέρνει περίφημα. Οι παραγωγές του έχουν σαστίσει τα πλήθη. Τώρα ετοιμάζει μια παράσταση της Τρικυμίας που δεν έχει προηγούμενο: δεν πρόκειται απλώς να τονώσει τη φήμη του, θα γιατρέψει και συναισθηματικά τραύματα. Ή αυτό, τουλάχιστον, ήταν το σχέδιο – αντ’ αυτού όμως, έπειτα από μια απρόβλεπτη προδοσία ο Φίλιξ καταλήγει σαν εξόριστος σε μια απομονωμένη τρώγλη· τον κατατρύχει η ανάμνηση της χαμένης κόρης του, της Μιράντα – και η σκέψη της εκδίκησης… Δώδεκα χρόνια αργότερα, η ευκαιρία να εκδικηθεί του δίνεται επιτέλους στο πλαίσιο ενός θεατρικού προγράμματος σε μια κοντινή φυλακή. Εδώ, ο Φίλιξ και οι κρατούμενοι ηθοποιοί του θα ανεβάσουν την Τρικυμία του και θα παγιδεύσουν τους προδότες που τον κατέστρεψαν. Μαγεία! Μα θα καταφέρει να αποκαταστήσει τον Φίλιξ την ώρα που οι εχθροί του καταστρέφονται;
Ένα θαύμα υπέροχης αλλά συγκρατημένης πρόζας που υπηρετεί έξοχα μια σπαρακτική αν και χιουμοριστική ιστορία. Η πλοκή είναι διακριτή ακόμα και όταν η ιστορία του πρωτοτύπου έρχεται να τη συμπληρώσει.-New York Times Book Review
Μια αστεία αλλά και τρυφερή ιστορία εκδίκησης και λύτρωσης, το βιβλίο της Atwood αποτελεί εξαιρετική συνέχεια της σειράς.-Bustle
Θρίαμβος… Το βιβλίο αναδεικνύει το εύρος και το βάθος του συνόλου του σαιξπηρικού έργου. Ο καλύτερος φόρος τιμής στον Σαίξπηρ.-Sunday Times
Στη βάση του αυτό το βιβλίο είναι μια επιστολή αγάπης προς τον Σαίξπηρ και ένας παθιασμένος στοχασμός για τη δύναμη της γλώσσας, της ποίησης και των τεχνών. Αλλά και μια σπουδή στην απώλεια και τη λυτρωτική συγχώρεση που μπορεί να γιατρέψει ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν να έχουν πια χαθεί.-Daily Express
