Οι δυνατοί άνθρωποι
Στηρίζω. Ετυμολογία: με διάφορα μέσα και τρόπους στερεώνω,κρατώ. Μεταφορικά: υποστηρίζω, παρέχω ενίσχυση, βοήθεια, θάρρος. Βασίζω. Οι δυνατοί άνθρωποι…
Αυτή η μαγική λέξη αναζητά ανθρώπους έτοιμους να δώσουν πολλά. Αναζητά ανθρώπους με ενσυναίσθηση. Αναζητά ανθρώπους με τσαγανό.
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούν όλοι να στηρίξουν.Κάποιοι είναι υποστηρικτικοί και κάποιοι άλλοι ζητούν στήριξη. Φυσικά δεν κάνω λόγο όσο αφορά τις σχέσεις γονιών παιδιών, που οφείλουν, και μας αρέσει, να είναι υποστηρικτικές και μέσα από την στήριξη και υποστήριξη ανθίζει η ψυχή και το ταλέντο των παιδικών ψυχών του κόσμου μας. Αναφέρομαι σ’ εμάς, τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους της διπλανής πόρτας, τους γείτονες, τους συναδέλφους, τους συγγενείς, τους φίλους.
Τι είναι η δύναμη;
Κοινή αντίληψη πολλών είναι πως ο υποστηρικτικός είναι ο δυνατός χαρακτήρας και αυτός που ζητά την στήριξη, ο αδύναμος.
Κάθε φορά που διαβάζω ή ακούω για κατηγοριοποιήσεις, κυρίως σε δυνατούς και αδύναμους, βγαίνει ένας δαίμονας από μέσα μου που προσπαθήσει ν’ αποδείξει πως η ψυχική δύναμη προέρχεται πάντα από τους… ΑΔΥΝΑΜΟΥΣ. Ξέρετε γιατί; Διότι ο δυνατός χαρακτήρας εξ’ ορισμού δεν μπορεί να στηρίξει, γιατί δεν δέχεται την αδυναμία σαν συναίσθημα.
Παρατηρήστε γύρω σας, παρατηρείστε τις σχέσεις σας. Σας στηρίζουν ή τις στηρίζετε; Είστε υποστηρικτικός επί το πλείστων ή ζητάτε συνεχώς στήριξη; Σαφώς και μπορούν να συνυπάρξουν και οι δυο έννοιες αλλά υπερτερεί πάντα μια από τις δυο. Κοιτάξτε καλύτερα και θα καταλάβετε τι εννοώ.
Στις δικές μου αντιλήψεις δεν με πειράζει να είμαι η αδύναμη. Δεν με πειράζει να είμαι η υποστηρικτική. Χαίρομαι να υποστηρίζω απόψεις και ανθρώπους. Δεν χαίρομαι όμως όταν η στήριξη λαμβάνεται ως δεδομένη, και «καταπίνει» αυτόν που την προσφέρει απλόχερα.
Η μεταμόρφωση
Οι δυνατοί άνθρωποι, αποφάσισαν να γίνουν δυνατοί διότι κλήθηκαν να πάρουν αποφάσεις που οι αδύναμοι δεν κατάφεραν ή απέφυγαν να πάρουν. Οι «σωστοί» δυνατοί (που τους θαυμάζω πραγματικά) έδειξαν θάρρος και αυτοπεποίθηση εκείνη την κρίσιμη στιγμή λίγο πριν την απογείωση τους προς την δόξα, την καριέρα, τα χρήματα τον πλούτο, την προσωπική ευτυχία. Μα είχαν και δεκανίκια, δεν θα μπορούσαν μόνοι τους ν’ απογειωθούν. Είχαν δεκανίκια μια γυναίκα που μεγάλωνε και στήριζε τα παιδιά τους, έναν άνδρα που πίστεψε στην γυναίκα του, ένα αγόρι που υπερασπίστηκε τον φίλο του, ένα κορίτσι που είπε όχι γιατί δεν ένιωθε έτοιμη. Ένα χέρι-δεκανίκι σκούπισε κάποια στιγμή το δάκρυ τους, και μια αγκαλιά-δεκανίκι ζέστανε το μέσα τους και τους ενθάρυνε να συνεχίσουν. Και έτσι κάπως, βρήκαν την δύναμη να “πετάξουν” τα δεκανίκια, να προχωρήσουν και να μεταμορφωθούν σε δύναμη.
Στην απέναντι όχθη, τα δεκανίκια,χειροκρότησαν την πολυπόθητη μεταμόρφωση και έχυσαν δάκρυα χαράς και ευτυχίας. Χάρηκαν με την χαρά τους και τραβήχτηκαν στο πεζοδρόμιο να παρευλάσουν οι υπόλοιποι, τα τρανά παρελκόμενα της δύναμης. Τα δεκανίκια εν τέλει, γύρισαν την πλάτη κουρασμένα από τα χειροκροτήματα και τα σημαιάκια και έφυγαν. Ξάπλωσαν να ξεκουραστούν, και ονειρεύτηκαν,κάπως απογοητευμένα, ευχήθηκαν,ν’αλλαξουν ρόλο. Ήταν αργά όμως για αυτούς γιατί ο δικός τους δυνατός, αυτός που θα μπορούσε να τους στηρίξει, είχε φύγει, γλεντούσε με την δύναμη, και εκείνα το μόνο που είχαν μάθει να κάνουν καλά ήταν να στηρίζουν.
Το τελευταίο καιρό συναντώ συνεχώς ανθρώπους που τους έχουν «καταπιεί» αδύναμοι -δυνατοί χαρακτήρες. Και απορώ όταν αντικρίζω τα μάτια τους, πώς ξεπέρασαν το μέτρο των προσωπικών τους ορίων, και γιατί παρέδωσαν τα πάντα τους στους δυνατούς. Γυναικάρες που περπατούν και τις θαυμάζουν όλοι, παραδομένες σε λίμνες από κλάματα και στην χείριστη των περιπτώσεων, κακοποιημένες σωματικά και ψυχικά. Άνδρες με υπομονή και καρτερικότητα για ένα χάδι και μια αγκαλιά, υπομένουν χειριστικές γυναίκες. Παιδιά τρέχουν να προλάβουν τα πάντα έτσι ώστε να μην απογοητεύσουν τους γονείς τους. Και το μοτίβο είναι πάντα ένα. Στηρίζουν αυτούς που ζητούν από εκείνους, χωρίς να ζητούν τίποτα για εκείνους.
Το να μην ζητάς ανταλλάγματα είναι μεγάλο δόσιμο και αξίζει να το κάνεις. Αρκεί να εκτιμηθεί από εκείνον που δέχεται την προσφορά. Το δόσιμο άνευ όρων συγχωρείται από εμένα μόνο στον έρωτα, και μάλιστα στον κεραυνοβόλο, σε καμία άλλη μορφή.
Η κατάχρηση ανθρώπινων συναισθημάτων πρέπει να σταματήσει απ’ αυτόν που προσφέρει τον εαυτό του αρχικά , θέτοντας πάντα όρια. Μην σας τρομάζει η λέξη όρια, δηλώνει αυτοεκτίμηση και σεβασμό πρωτίστως στον δικό μας δυνατό άνθρωπο, σε εκείνον που όταν θέτουμε τα όρια μας. τα σέβεται, και μαζί αλληλοστηριζόμαστε και προχωράμε για τους δικούς μας στόχους ο κάθε ένας ξεχωριστά και οι δυο μαζί.
Η δύναμη από την αδυναμία είναι λέξεις που δεν ειπώθηκαν, πράξεις που «μπήκαν» σε σίγηση, σκέψεις που δεν προχώρησαν, κλάματα που πνίγηκαν.
Η δύναμη από την αδυναμία είναι γονείς που δεν αγκάλιασαν και είπαν «είσαι δυνατός, θα τα καταφέρεις».
Η δύναμη από την αδυναμία είναι η τρικυμία και η νηνεμία.
Η δύναμη από την αδυναμία είναι η διαφορά του πρωταθλητή από τον αθλητή. Και έχει τίμημα μεγάλο, αλλά όχι για τον δυνατό, μόνο για τον αδύναμο αυτόν που θα μείνει πίσω να βοηθήσει, να υποστηρίξει, να ενισχύσει. Ο αδύναμος είναι ο πρώτος δυνατός, και ο δυνατός ο πρώτος που ζητάει υποστήριξη.
Κάποιες νύχτες θέλω να κλάψω από αδυναμία…θέλω να κλάψω έτσι για το γαμώτο.
Κάποιες νύχτες κλαίω βουβά για όλα αυτά που άφησα να γίνουν απωθημένα και τσαντίζομαι μ’ εμένα.
Κάποιες άλλες νύχτες όμως δεν κοιμάμαι, δεν κλαίω, σκέφτομαι… Σκέφτομαι και ονειρεύομαι.
Ονειρεύομαι και βάζω στόχους.
Βάζω στόχους και τα καταφέρνω.
Τα καταφέρνω και μοιράζομαι. Μοιράζομαι και είμαι ευτυχισμένη!
Τελικά μπερδεύτηκα είμαι η αδύναμη ή η δυνατή;
