Εξευγενίζοντας εγωιστικά ένστικτα
Φοβάμαι τον άνθρωπο. Φαντάζει ειρωνικό το πόσο εξευγενισμένο έχουμε πείσει τους εαυτούς μας πως είναι το είδος μας. Δεν θα έλεγα πως είμαστε τα χειρότερα ζώα, διότι λειτουργούμε ακόμα πιο βίαια και άπληστα, είτε απέναντι στη φύση, είτε μεταξύ μας σε σχέση με τα ζώα. Κανένας πόλεμος δεν είναι πρωτοφανές γεγονός όπως λένε. Πόλεμοι λαμβάνουν μέρος, ψυχολογικά και φυσικά, εδώ και χρόνια, άμεσα και έμμεσα, από τους πολέμιους του αλτρουισμού, από τους πολέμιους ενός τάχα εξελιγμένου 21ου αιώνα. Μια εποχή σε σήψη, διόλου βαρύγδουπη περιγραφή. Προσπερνάμε τον άστεγο, προσπερνάμε τα τεκταινόμενα σε μια κοντινή χώρα, προσπερνάμε την ιδέα πως κάποιος κάπου σε αυτόν τον κόσμο αυτήν την στιγμή ακρωτηριάζεται για πετρέλαια, για τσιφλικάδες και ασυναίσθητους ”ηγέτες” αποικιοκράτες.
Όσο διαιρούμαστε, τόσο φθίνουμε σαν άνθρωποι
Πόλωση… Πόσο την αγαπάνε οι ηγέτες μας.. Πόσο τους συμφέρει να φανατίζεσαι και να μισείς για να χάνεις την κριτική σου σκέψη. Κανένας δεν θέλει να πολεμήσει και το ”όχι” ενός στρατιώτη απέναντι στη εξουσία δεν είναι τόσο απλό όσο νομίζεις. Έστω και αυτή η λανθάνουσα δημοκρατία δεν είναι τόσο δεδομένη όσο σε εφησυχάζει να νομίζεις. Ο πόλεμος δεν είναι κάτι τόσο μακρινό. Τα κανάλια ρίχνουν βόμβες μέσα μας για να μην ακούσουμε τις βόμβες που πέφτουν σε εδάφη, για τα εδάφη. Έλα και πες μου πόσο άνθρωπος είσαι για να σου πω πόσο με φοβίζει το τι μπορεί να γίνεις αν αποκτήσεις εξουσία.
Δυστυχώς χτυπήσανε την πιο δυνατή ασπίδα μας, την κριτική μας σκέψη, το ενδιαφέρον μας για τον πόνο του άλλου. Γιατί είμαστε πλάσματα αγέλης, έχουμε ανάγκη ο ένας την ενσυναίσθηση του άλλου για να επιβιώσουμε. Κι αν ακόμα νομίζεις πως ζεις στον πολιτισμό, δες πόσο γεωμετρικά είναι χωρισμένη η Αφρική. Αν μη τι άλλο, η Ευρώπη και η Αμερική αγαπάνε την άλγεβρα και την γεωμετρία. Λατρεύουν να μετράνε θύματα, να αφαιρούν ζωές και να μοιράζουν τα κεκτημένα. Εδώ και χρόνια μεταφέρουν τους πολέμους τους σε άλλες ηπείρους.
Ή και όχι, ας μην ξεχνάμε τι συνέβη στο Σαράγιεβο, με τον καλοθελητή ΟΗΕ. Βέβαια, ”οι συμφωνίες θα έπρεπε να μας ηρεμούν, είμαστε μια ενότητα” έγραψα και γέλασε το ΝΑΤΟ. Σκοτωνόμαστε χωρίς λόγο, σκέψου το. Βασικά, σκέψου απλά ποιους ευνοεί κάθε πόλεμος. Δεν πάει πολύς καιρός από την σφαγή στην Σερμπενίτσα, στην οποία μάλιστα εμπλέκονται μέλη γνωστού κόμματος που δυσκολεύεται στην ελληνική ορθογραφία και ιστορία, αλλά καπηλεύεται ρόλους εθνικών σωσιών.
Έκθετοι στην χειραγώγηση των ”άλλων”
Οπότε πώς ένας πόλεμος μας εκπλήσσει; Όταν από το παρελθόν μας κατευθύνει ο λαϊκισμός; Λένε πως η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει, ειδικά όταν δεν την καταλαβαίνεις. Οι πολιτικοί κρύβονται πίσω από την ξύλινη γλώσσα, από φανταχτερά λόγια προκειμένου να χειραγωγήσουν, και υπνωτισμένοι ξάφνου ξυπνάμε με ένα γερό χαστούκι.
Είμαστε σαν τα ποντίκια που τρέχουν στην ρόδα, τρέχουμε , τρέχουμε, τρέχουμε… Δεν σταματάμε να κοιτάξουμε την ιστορία, να διδαχθούμε πως τα σύγχρονα συμβάντα είναι πανταχού παρόντα, καθώς υποκύπτουμε στις ίδιες τακτικές, αυτή είναι η καταδίκη μας. Αφηνόμαστε πανικόβλητοι σε έναν άλλον μεσσία, ένας ακόμα χειραγωγός με διαφορετική σημαία. Κι αν δεν βρίσκεις ποιος σου φταίει, βρες μια μειονότητα να βγάλεις το άχτι σου, μεταξύ σας θα μείνει εδώ που τα λέμε.” Τι πιο σύνηθες;” που λέει και ένας, όχι τόσο, φίλος.
Και αν ο Πολύφημος σε ρωτούσε που πάει φέτος το Νόμπελ Ειρήνης; Μάλλον στον Κανένα θα του έλεγες.
