Από παλιά η κοινωνία προσπαθεί να βρει λύσεις και απαντήσεις για το πώς θα μπορούσαμε να ορίσουμε τον καλό δάσκαλο, καθώς με βάση αυτό διαμορφώνει τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών και καθορίζει τον τρόπο ανάληψης υπηρεσίας στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Βέβαια, για τον καθορισμό αυτών των κριτηρίων θα πρέπει να περάσει χρόνος και να καταγράφονται συνεχώς οι τρόποι διαμόρφωσης του καλού δασκάλου.
Μέχρι το 1960 η κοινωνία είχε ως πρότυπο τον καλό δάσκαλο, ο οποίος είχε πολλά προτερήματα και ελάχιστα μειονεκτήματα. Ένας τέτοιος εκπαιδευτικός όφειλε να αντιπροσωπεύει τις αξίες και τις ιδεολογίες της εκάστοτε κοινωνίας, να συμπεριφέρεται πειθαρχημένα στη δουλειά του και να είναι αφοσιωμένος οικογενειάρχης. Η επιρροή του δασκάλου στους μαθητές του είναι μεγάλη. Αυτό συμβαίνει γιατί ο χαρακτήρας του κάθε εκπαιδευτικού είναι διαφορετικός από ενός άλλου. Η προσωπικότητα, η μόρφωση, η ψυχολογία, η ιδεολογία, ακόμα και οι παιδικές εμπειρίες του εκπαιδευτικού αντανακλούν στη συμπεριφορά και στην επιρροή του απέναντι στους μαθητές του.
Από τότε μέχρι σήμερα οι καταστάσεις, κατά τη γνώμη μου, έχουν αλλάξει. Τα τελευταία δέκα με δεκαπέντε χρόνια ο δάσκαλος έχει αναλάβει πολλές ευθύνες εκτός από τη μόρφωση και την καλή διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο τρόπος ζωής και οι αξίες της κοινωνίας έχουν αλλάξει, γεγονός που δείχνει ότι μεταξύ του ρόλου του εκπαιδευτικού και της κοινωνίας υπάρχει μια αλληλένδετη και αλληλεξαρτώμενη σχέση. Η κοινωνία άλλαξε τον θεσμό της οικογένειας εντάσσοντας και την γυναίκα στην αγορά εργασίας, πράγμα που σημαίνει ότι η μητέρα δεν δίνει το χρόνο που χρειάζεται στο παιδί. Έτσι, ο δάσκαλος καλείται να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που έχει ένα παιδί, τα οποία προέρχονται από την οικογένεια. Δεν μπορεί να ξέρει ότι, για παράδειγμα, ένας μαθητής του έχει χάσει έναν από τους δύο γονείς του και να μην προσπαθεί να είναι δίπλα του και να παροτρύνει και τους συμμαθητές του παιδιού να το βοηθήσουν.
Ακόμα, ο δάσκαλος είναι υπεύθυνος για τη σωματική ακεραιότητα των μαθητών του, που συνεπάγεται την ασφάλεια των μαθητών αλλά και την σωματική τους υγεία, με την ανάγκη να προωθεί την υγιεινή διατροφή των παιδιών να προβάλλεται ως επιτακτική. Ένας δάσκαλος είναι υπεύθυνος για την κοινωνικοποίηση των μαθητών του, οφείλει να κάνει τους μαθητές του μια δυνατή ομάδα, όπου θα συνεργάζονται μεταξύ τους για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα της δημιουργίας. Κουραστήκατε; Και όμως έχουμε και άλλες ευθύνες. Θα πρέπει να ανακαλύπτουμε τις αδυναμίες και τα προτερήματα των μαθητών μας, να τον βοηθάμε να αντιμετωπίσει τις αδυναμίες του και να αξιοποιούμε στα έπακρο τα προτερήματά του.
Ένας δάσκαλος θα πρέπει να συνεργάζεται με την οικογένεια του παιδιού, έτσι ώστε να μην διαταράσσονται οι ισορροπίες του παιδιού ανάμεσα στον τρόπο μάθησης που αντιμετωπίζει στην οικογένεια και το σχολείο. Επίσης, ένας δάσκαλος οφείλει να έχει άριστη σχέση με τους συναδέλφους του και το διευθυντή για την ομαλή λειτουργία της σχολικής μονάδας.
Τέλος, το πιο σημαντικό κατά τη γνώμη μου, και είναι ο λόγος που έγινα εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, είναι ότι ένας δάσκαλος είναι υποχρεωμένος να είναι αντικειμενικός απέναντι στους μαθητές του, να μην προσπαθεί να περάσει στους μαθητές του τις δικές του απόψεις. Να υποστηρίζει τους μαθητές του και να είναι δίπλα τους, να τους βοηθάει να ανακαλύψουν τον κόσμο και την μάθηση, με όπλα την γνώση και την αντικειμενική πλευρά των γεγονότων. Ακούω συχνά, να υποβαθμίζουν τον ρόλο μας και να πιστεύουν ότι δεν κάνουμε κάτι το σπουδαίο, δυστυχώς. Εσείς που μας το λέτε σας προσκαλούμε να μπείτε για μια μέρα στην τάξη μας. Υπάρχουν και οι υπόλοιποι που καταλαβαίνουν την ευθύνη του επαγγέλματός μας. Η μεγαλύτερη ευτυχία είναι να αφήσεις την καλύτερη ανάμνηση στους μαθητές του μετά από χρόνια.
