Το βινύλιο έχει επιστρέψει δυναμικά στις ζωές μας. Στατιστικά μάλιστα οι πωλήσεις δίσκων βινυλίου έχουν φτάσει στο σημείο που βρίσκονταν την δεκαετία του ’80, ξεπερνώντας κατά πολύ τα CD και τις κασέτες (ναι κυκλοφορούν ακόμα κασέτες σαν συλλεκτικό είδος, αν και δεν έχουν πολλή επιτυχία). Τα τελευταία χρόνια λοιπόν υπάρχει μια αναγέννηση της βιομηχανίας δίσκων βινυλίου και μαζί όλων των σχετιζόμενων με αυτήν δραστηριοτήτων, όπως τα δισκάδικα καθώς και καφετέριες και μπαρ που είτε παίζουν σε μόνιμη βάση μουσική από πικ απ, είτε διοργανώνουν ειδικές εκδηλώσεις κατά τις οποίες ο DJ χρησιμοποιεί δίσκους για να βάλει μουσική.
Έχει ασκηθεί έντονη κριτική απέναντι στους λάτρεις του βινυλίου. Πολλές κριτικές εστιάζουν κυρίως στο ότι η συλλογή δίσκων είναι μια περιττή πολυτέλεια (καθώς κάποιος μπορεί να ακούσει μουσική και δωρεάν) άρα σπατάλη χρημάτων. Άλλοι θεωρούν ότι οι λάτρεις του βινυλίου είναι θύματα τις ίδιας της κουλτούρας της νοσταλγίας και δίνουν ζωή σε ένα νεκρό μέσο που δεν έχει θέση στη σύγχρονη ζωή. Μάλιστα τους συνδέουν με το φαινόμενο του χίπστερ, υποστηρίζοντας ότι ασχολούνται με την συλλογή βινυλίου μόνο και μόνο για να ξεχωρίσουν από την μάζα. Τέλος, κάποιοι κρίνουν ότι αυτή η συνήθεια είναι επιβλαβής για το περιβάλλον, καθώς τα πικ απ σπαταλούν περισσότερο ρεύμα (αν και όπως θα δούμε παρακάτω η διαφορά είναι μικρή καθώς ακόμα και οι βινυλιόφιλοι δεν ακούν μουσική αποκλειστικά από πικ απ). Όπως κι αν έχουν τα πράγματα πάντως οι δίσκοι βινυλίου ήρθαν για να μείνουν και θα δούμε παρακάτω μερικά πράγματα που χαρακτηρίζουν τους πραγματικούς βινυλιόφιλους και αποδεικνύουν πως η συλλογή δίσκων δεν είναι μόδα, αλλά μια ολόκληρη κουλτούρα.
1. Αγαπά πρώτα απ’ όλα την μουσική. Για να συλλέγει κάποιος δίσκους βινυλίου, πάει να πει κατά πάσα πιθανότητα πως δεν μένει στα χιτάκια της εποχής ούτε αρκείται στο να ακούει κατ’ επανάληψη δύο-τρία singles από την αγαπημένη του μπάντα. Ο βινυλιόφιλος εκτιμά την μορφή του άλμπουμ, μια πιο πλατιά σύνθεση που χρειάζεται κάποιος αρκετό χρόνο για να εκτιμήσει και να απολαύσει. Συνήθως είναι αυτός που θα εκτιμά ένα λιγότερο γνωστό άλμπουμ ή και μια λιγότερο γνωστή μπάντα, γιατί πάνω απ’όλα αγαπά τα κρυφά διαμάντια.
2. Δεν θα μείνει στους 2-3 δίσκους. Ένα ράφι με μια συλλογή δίσκων τύπου Queen greatest hits, ABBA greatest hits, Nirvana greatset hits κτλ. δεν καθιστά κάποιον βινυλιόφιλο. Η ίδια η συλλογή δίσκων βινυλίου σου δίνει ώθηση στο να ψαχτείς, να ασχοληθείς περισσότερο με τις αγαπημένες σου μπάντες ή με ένα ευρύτερο είδος μουσικής, να ανακαλύψεις περισσότερους καλλιτέχνες αλλά και να αναγνωρίσεις την σημασία μερικών κλασσικών.
3.Ψάχνεται περισσότερο στην μουσική. Η άνοδος του βινυλίου επανέφερε μερικούς κλασικούς δίσκους και καλλιτέχνες πίσω στις εκτιμήσεις του κοινού, δίσκοι όπως το The Velvet Underground, In the Court of the Crismon King, Unknown Pleasures, Spiderland και Hunky Dory έχουν σχεδόν ίσες πωλήσεις σε βινύλιο και ηλεκτρονική μορφή. Η κουλτούρα του βινυλίου και της vintage αισθητικής συνδέεται με μια γενική επανεκτίμηση του παρελθόντος και του τι είναι κλασσικό. Ακόμα και ως προς τις νέες κυκλοφορίες συνήθως οι βινυλιόφιλοι είναι αυτοί που θα εντοπίσουν τα νέα classics, δίσκοι όπως το Money Store, Joy as an act of resistance, To be kind εκτιμήθηκαν σε μεγάλο βαθμό πρώτα από βινυλιόφιλους.
4. Δεν ακούει πάντα την μουσική του από βινύλιο. Αν και είναι σαφές μερικοί άνθρωποι ακόμα αναρωτιούνται, στην σύγχρονη εποχή κάποιος πρώτα θα ακούσει ένα άλμπουμ δωρεάν στο ιντερνέτ και μετά θα πάει να το αγοράσει, το βινύλιο δεν είναι ανάγκη αλλά μια μικρή πολυτέλεια. Εκτός αυτού τα γούστα και η όρεξη του μπορεί να ποικίλλουν και να μην έχει πάντοτε στην συλλογή του αυτό που θέλει ανά πάσα στιγμή να ακούσει.
5.Σπάνιες εκδόσεις. Το αλατοπίπερο της ζωής, όσο μια συλλογή μεγαλώνει έρχεται και το ενδιαφέρον για να ανέβει η ποιότητα της, ο βινυλιόφιλος αναζητά πάντα το καλύτερο ποιοτικά. Ένα πράγμα άλλωστε, που κάνει την συλλογή δίσκων ευχάριστη δραστηριότητα είναι η χαρά της ανακάλυψης, να βρεις την σπάνια έκδοση, το πρώτο τύπωμα, ένα ξεχασμένο σπέσιαλ, την ειδική επανέκδοση σε πολύχρωμο δίσκο και πολλά άλλα.
6.”Άπαιχτο”. Όταν βλέπεις αυτή την λέξη να αναγράφεται στην ετικέτα του δίσκου, ξέρεις καλά ότι δε έχει να κάνει με το πόσο φοβερός είναι. “Άπαιχτο” σημαίνει ότι δεν έχει ποτέ παιχτεί ο δίσκος σε πικ-απ, άρα θα έχει φθαρεί πολύ λιγότερο από τον χρόνο. Αν ο δίσκος είναι πολύ παλιός τότε μιλάμε για ένα πολύ σημαντικό εύρημα που κάνει αρκετά δύσκολο το να μείνεις μακρυά από το ταμείο.
7.Ισχυρίζεται ότι η μουσική ακούγεται καλύτερα από βινύλιο. Η αλήθεια είναι πως εξαρτάται. Η κλασσική μουσική με συμφωνίες, οβερτούρες κτλ. δεν κερδίζει πολλά στην εκδοχή της σε βινύλιο, το ίδιο και ένα άλμπουμ electro dance μουσικής σε remix. Σε είδη, όπως η ροκ και το κλασσικό hip-hop οι δίσκοι φανερώνουν σημαντική διαφορά σε βινύλιο και γιαυτό οι περισσότεροι βινυλιόφιλοι είναι συνήθως ακροατές αυτών των ειδών μουσικής.
8.Αγαπά το βινύλιο ως αντικείμενο. Το βινύλιο ως αντικείμενο αποτελεί ένα φετίχ , όχι με την έννοια που το συσχετίζουμε συχνά, δηλαδή με το σεξ, Φετιχιστικά αντικείμενα μπορούν να είναι πολλές φορές βιβλία, αντίκες, πίνακες ακόμη και γραμματόσημα. Το φετίχ είναι κυρίως κάτι που απλώς παραπέμπει σε κάτι άλλο, το αναπληρώνει ή το υποκαθιστά -υπό την φροϋδική έννοια επενδύουμε αυτό το αντικείμενο με την ίδια επιθυμία που κανονικά συνήθως μας ικανοποιεί κάποιο άλλο αντικείμενο. Στην περίπτωση του βινυλίου, το υλικό του δίσκου (μαζί με το χάρτινο εξώφυλλο) συμβολίζει και συγκεντρώνει σε ένα υλικό αντικείμενο κάτι που είναι άπιαστο και άυλο, την ίδια την μουσική που αγαπάμε.
9.Σκράτς-Σκράτς ή το παλίμψηστο. Οι δίσκοι είναι πράγματα που φθείρονται, πράγματα που ο χρόνος αφήνει το στίγμα του απάνω τους και τα αλλάζει με την πάροδο του. Ένα δίσκος μοιάζει με εμάς, ο χρόνος τον κάνει διαφορετικό με αυτό που ήταν κάποτε, τον δένει με αναμνήσεις, και με στιγμές, κλείνει μέσα του αυτό που κάποτε ήμασταν, την αρχή όλων των ελπίδων και των ονείρων μας, μας κάνει να καταλαβαίνουμε πόσο έχουμε αλλάξει για να φτάσουμε ως εδώ. Μας φέρνει νοσταλγία μα και χαρά για όσα συναντούμε στη μνήμη ξανά μετά από καιρό, και βλέπουμε πως παρά την πάροδο του χρόνου, ότι αξίζει, ότι στ’ αλήθεια είμαστε εμείς έχει μείνει μέσα μας αμετάβλητο. Αλλά ακόμα και αν το παρελθόν που φέρει ο δίσκος δεν είναι το δικό μας, αν στο εξώφυλλο έχει ίχνη από μελάνι από ένα σημείωμα παλιό, από μια ερωτική αφιέρωση, αυτό είναι μέρος της ιστορίας του, της σημασίας που είχε για την ζωή των ανθρώπων γενικότερα και μαρτυρεί το πόσο σημαντικό μέρος της ανθρώπινης ζωής είναι η μουσική.
10.Δεν το κάνει γιατί είναι μόδα. Όπως είδαμε παραπάνω, ο βινυλιόφιλος αγαπούσε την μουσική ακόμα και πριν αρχίσει την συλλογή δίσκων. Η συλλογή είναι μια έκφραση αγάπης και σημαίνει την πρόθεση του ανθρώπου αυτού, να διαθέσει χρόνο από την ημέρα του σε πράγματα που έχουν αξία. Όπως και κάθε είδους σχέση με την τέχνη, έτσι και η συλλογή και η ακρόαση δίσκων δεν είναι απλά ένα ακριβό χόμπι ,είναι μια στιγμή συνάντησης με τον εαυτό, μια εξερεύνηση που κάνει πλουσιότερη προσωπικότητας μας.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν στο άρθρο αυτό:
Βινύλιο : …ο παλιός είναι αλλιώς, ανακτήθηκε από maxmag.gr
Βινύλιοφιλικά κανάλια στο youtube:
Noble records στο www.youtube.com/channel/UC1Emoa55PfDEIDDd5yWNhlw
Vinyl rewind στο www.youtube.com/user/TheVinylgeek
