Υπήρξαμε η γενιά των ύστατων 90s που πρόλαβε την κασέτα και έζησε όλη της την μουσική εμπειρία μην εγκαταλείποντας τα ακουστικά από το Discman (τον πρόγονο του mp3) και τις αμέτρητες συλλογές από CD. Ωραίες εποχές! Η νοσταλγία φουντώνει μέσα μου ακόμα πιο πολύ κάτι τέτοιες γιορτινές μέρες που για μια και μοναδική μέρα του χρόνου το Pick- Up, που στολίζει αθόρυβα το σαλόνι, θα απαλλαγεί από την σκόνη και θα ηχήσει με έναν ήχο όσο τίποτα αυθεντικό και διαυγή.
Δίσκοι από Beatles, Pink Floyd, Elvis Presley και άλλα ονόματα των προγενέστερων δεκαετιών θα βγουν από τις συλλεκτικές θήκες τους, που έχουν μυρωδιά παρελθοντική, και με ευλαβική προσοχή θα αφήσουν την βελόνα να ακουμπήσει τις γραμμές τους. Μια αίσθηση απλά ανατριχιαστική που κάνει το μυαλό να δακρύσει από συγκίνηση.
Παρόμοιου είδους συγκίνηση άφησε και η χρονιά που μόλις μας αποχαιρέτησε με τα στατιστικά στοιχεία της ΒΡΙ να δείχνουν ότι αυτή ήταν η ένατη συνεχόμενη χρονιά που στις πωλήσεις βινυλίου παρατηρήθηκε αύξηση. Ενώ, λοιπόν, διανύουμε μια περίοδο άκρως τεχνολογικά εξελισσόμενη που τα downloads καραδοκούν για να στερήσουν την βιωσιμότητα των πιο παραδοσιακών μέσων μουσικής αναπαραγωγής, τα δεδομένα αποδεικνύουν πως ο γνήσιος μουσικόφιλος ή ο ψαγμένος hipster ή απλά αυτός που αναγνωρίζει την ποιοτική μοναδικότητα του βινυλιακού δίσκου θα καταφύγει χωρίς δεύτερη σκέψη πάλι πίσω σε αυτό.
Μετρώντας περίπου 70 χρόνια υπόστασης και έχοντας διαδραματίσει ανεπιφύλακτα τον ρόλο του φύλακα αγγέλου της μουσικής πορείας, το βινύλιο έκανε ένα γερό comeback με τον αριθμό των πωλήσεών του για το έτος 2016 να ανέρχεται στο 3.200.000, πράγμα που ερμηνεύεται ως αύξηση κατά 53% σε σχέση με το 2015 και ο υψηλότερος αριθμός από το 1991, όταν οι Simply Red με το Stars είχαν κάνει την μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία της χρονιάς. Μάλιστα πρόκειται και για την πρώτη ιστορικά χρονιά όπου οι δαπάνες σε βινύλιο ξεπερνούν αυτές των CD. Η Warner Music μάλιστα ανακοίνωσε ότι οι πωλήσεις CD μειώθηκαν κατά 10%. Πώς άραγε εξηγείται αυτό το φαινόμενο;
Κάποιες εικασίες μπορούν σίγουρα να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα. Για παράδειγμα, το γεγονός πως «η κατάρα του 2016» στέρησε από την μουσική σκηνή πολλά και μεγάλα ονόματα των οποίων και η δημοτικότητα θεμελιώθηκε εκ παραλλήλου με την εξέλιξη του βινυλίου. Δεν είναι τυχαίο, επομένως, που ο David Bowie απέκτησε την φήμη του δημοφιλέστερου καλλιτέχνη του βινυλίου για το έτος 2016 με πέντε άλμπουμ μετά θάνατον στο top 30. Μία επιπλέον εξήγηση δίνεται από την Vanessa Higgins της Regent Street και του Gold Bar Records, η οποία δήλωσε πως είναι χαρακτηριστικό των μεγαλύτερων ηλικιών να προτιμούν την αγορά βινυλίου, λόγω προφανώς της οικειότητας που έχουν με το συγκεκριμένο είδος, αλλά και νεώτεροι αγοραστές ανακαλύπτουν ολοένα και περισσότερο την ιδιαιτερότητα του δίσκου.
Επίσης, είναι ίσως η ουσία που συνοψίζεται στην λαϊκή ρήση «η μόδα επαναλαμβάνεται». Μάλλον η σύγχρονη εποχή αρέσκεται στην ταυτόχρονη αντικρουόμενη συνύπαρξη του εύκολου και γρήγορου της τεχνολογικής ανάπτυξης από την μία και του ψαγμένου και αναβιωμένου της περασμένης και vintage εποχής από την άλλη. Εξ’ ου και οι διοργανώσεις Vinyl theme βραδιών σε alternative μαγαζιά και δισκοπωλεία, οι οποίες όλο και περισσότερο κερδίζουν έδαφος και απήχηση.
Μα, κακά τα ψέματα, το βινύλιο δεν μπορεί και δεν γίνεται να είναι μόνο μόδα. Ο αμιγής ήχος που απορρέει από την διαδικασία του ερωτικού σχεδόν αγγίγματος της βελόνας πάνω στις στροφές του βινυλίου αποτελεί απλά ένα είδος πολυτέλειας. Η ποιότητα της μουσικής του pick-up όταν αγκαλιάσει τον δίσκο είναι εγγύηση και λύτρωση. Θυμάμαι ακόμα το Alter Ego εκεί στο στενό πάνω από τον Αγ. Νικόλαο στην Τάκη Οικονομάκη στα χρόνια που ζούσα στον Βόλο. Ένα μαγαζί με γεύση από άλλη εποχή που έπαιζε μουσική σε pick-up με δίσκους και ηχεία. Άκουγες jazz και το ευχαριστιόσουνα με την ψυχή σου!
Για τους λάτρεις του vintage και της μουσικής ως sport ακουστικής ηδονής το γεγονός ότι τα βινύλια ξαναβγαίνουν στο φως, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως ήταν ποτέ υποτιμημένα, τους δίνει το προνόμιο να μην χρειάζεται να καταφεύγουν στα μικρά υπόγεια στο Μοναστηράκι ή σε κάποια παράγκα με μεταχειρισμένα στην Πλάκα για να βρουν το αγαπημένο τους ποιοτικό μουσικό θησαυροφυλάκιο, αν και κάτι μου λέει πως ο αυθεντικός συλλέκτης σίγουρα δεν θα εγκαταλείψει τις παλιές καλές του συνήθειες. Επιπλέον, τους δίνεται η ευκαιρία να απολαμβάνουν και κομμάτια σύγχρονων καλλιτεχνών στην μορφή του βινυλίου.
Έχοντας όμορφες αναμνήσεις από το 2016 για την επιστροφή του βινυλίου, αναμένουμε καρτερικά την εξέλιξή του για το νέο έτος. Έως τότε, το πνεύμα των Χριστουγέννων μας επιτρέπει να διαλέξουμε ένα βινύλιο ως δώρο σε ανθρώπους που αγαπάμε και ξέρουμε ότι εκείνοι αγαπάνε την μουσική ποιότητα.
