Με αφορμή την πρόσφατη είδηση σχετικά με μία δεκατετράχρονη καρκινοπαθή σε τελικό στάδιο, η οποία επιθυμούσε να καταψυχθεί, ώστε αργότερα, και εφόσον η ασθένειά της θα μπορεί να θεραπεύεται, να επανέλθει και να συνεχίσει, υγιής πια, τη ζωή της, αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο που αφορά την ερευνητική επιστήμη που ονομάζεται κρυογονική.
Πιθανώς να έχετε δει ταινίες όπως: «Ο υπναράς» του Woody Allen ή το «Idiocracy» του Mike Judge. Ίσως να έχετε ακούσει το μύθο που θέλει τον Walt Disney, το δημιουργό τού Mickey Mouse και άλλων πασίγνωστων χαρακτήρων κινουμένων σχεδίων, να έχει καταψυχθεί με απώτερο σκοπό να ξαναζωντανέψει στο μέλλον. Οι παραπάνω αναφορές, λοιπόν, κινούνται κατά το ήμισυ στη σφαίρα τής επιστημονικής φαντασίας. Και λέω κατά το ήμισυ, γιατί πλέον οι επιστήμονες έχουν καταφέρει να «καταψύξουν» ανθρώπους με τη μέθοδο της κρυογονικής. Αυτό που είναι αδύνατο στην εποχή μας, είναι αυτοί οι άνθρωποι να επαναφερθούν στη ζωή, καθώς δεν υπάρχει η τεχνολογία και οι γνώσεις για να γίνει κάτι τέτοιο. Τουλάχιστον προς το παρόν, διότι σε αυτό αποσκοπούν οι επιστήμονες και οι «ασθενείς» που υποβάλλονται σε αυτήν τη διαδικασία.
Πατέρας τής κρυογονικής θεωρείται ο ακαδημαϊκός Ρόμπερτ Έτινγκερ. Γεννήθηκε το 1918, σπούδασε φυσική και μαθηματικά και πήρε μέρος στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο με τον αμερικανικό στρατό. Έπειτα από δύο χρόνια και για όλη του τη ζωή, αφιερώθηκε στην έρευνα σχετικά με τη διατήρηση ενός «νεκρού» σώματος μέχρι η τεχνολογία να επιτρέψει την αναζωογόνησή του. Ίδρυσε το Ινστιτούτο Κρυογονικής που εδράζεται στο Μίσιγκαν των Ηνωμένων Πολιτειών το 1976, ένα από τα δύο ιδρύματα παγκοσμίως που ασχολούνται με αυτό το θέμα, στο οποίο και διατηρείται το σώμα του από όταν πέθανε το 2011. Το άλλο ίδρυμα είναι το KrioRus και βρίσκεται στη Μόσχα και ιδρύθηκε πολύ αργότερα, το 2005.
Ας ρίξουμε μια ματιά στην ίδια τη διαδικασία τής κρυοσυντήρησης. Όταν ένας ασθενής θεωρηθεί νομικά νεκρός και πριν νεκρώσουν όλα τα κύτταρα του σώματός του, αμέσως πρέπει να πέσει η θερμοκρασία του, και ειδικά του κεφαλιού του. Αυτό σε πρώτη φάση γίνεται με τη βοήθεια παγωμένου νερού (έχει πιο άμεσο αποτέλεσμα από τα παγάκια). Στη συνέχεια χορηγείται ένα αντιπηκτικό, συνήθως η ηπαρίνη. Κατά τη διάρκεια τής μεταφοράς προς το Ινστιτούτο, δίδεται καρδιοπνευμονική υποστήριξη για να κυκλοφορήσει οξυγονωμένο αίμα και να αποφευχθεί στο μέγιστο δυνατό η οποιαδήποτε αλλοίωση. Όταν φτάσει ο «ασθενής» στο Ινστιτούτο, τα βήματα που ακολουθούνται είναι τα εξής:
- Αφαιρείται το αίμα τού ασθενή, ενώ ταυτόχρονα του χορηγούνται ένα είδος αντιψυκτικού για να μη δημιουργηθούν κρύσταλλοι πάγου και ένα διάλυμα για διατήρηση. Αυτό το διάλυμα είναι μέγιστης σημασίας, καθώς χρησιμοποιείται για την υαλοποίηση, μια κατάσταση κατά την οποία το σώμα παγώνει, αλλά δε δημιουργείται συνηθισμένης μορφής πάγος (μοιάζει με γυαλί), διότι έτσι θα καταστρέφονταν τα κύτταρα και η διαδικασία θα αποτύγχανε.
- Για να επιτευχθεί η υαλοποίηση, η κατάψυξη του σώματος πρέπει να γίνει με ρυθμό χιλιάδων βαθμών Κελσίου ανά δευτερόλεπτο. Αυτό γίνεται με τη «συσκευασία» τού ασθενή σε ξηρό πάγο, ώσπου η θερμοκρασία του να φτάσει τους -120οC.
- Η τελική ψύξη γίνεται με την τοποθέτηση του ασθενή σε ένα θάλαμο με υγρό άζωτο ώσπου να φτάσει τους -194,6οC. Ο λόγος που δε χρησιμοποιήθηκε από το προηγούμενο βήμα υγρό άζωτο, είναι λόγω της παχύρρευστης φύσης του, επομένως δε μπορεί να καταψυχθεί το σώμα απευθείας σ’αυτό.
Έπειτα, το σώμα τού ασθενή συντηρείται, ώσπου σε κάποια χρονική στιγμή να είναι η επιστήμη σε θέση να τον επαναφέρει στη ζωή. Αυτό είναι και το επόμενο βήμα. Όταν θα έχει εφευρεθεί η ολοκληρωμένη τεχνολογία για αναβίωση, το σώμα θα ελεγχθεί ιατρικά και θα επισκευαστεί, πιθανώς με χρήση κυτταρικής τεχνολογίας ή νανοτεχνολογίας. Στη συνέχεια θα θερμανθεί, ίσως να μεταμοσχευθεί ό εγκέφαλος σε νέο σώμα (εδώ να αναφέρω ότι κάποιοι επιλέγουν να κρυοσυντηρήσουν μόνο το κεφάλι τους), θα εκκινηθεί ο μεταβολισμός του και σταδιακά οι φυσικές λειτουργίες. Ύστερα θα δρομολογηθεί η επαναφορά τής συνείδησης του ανθρώπου αυτού, ο οποίος θα πρέπει να προσαρμοστεί στο νέο χρονικό και χωρικό περιβάλλον και να ξεκινήσει μια καινούργια ζωή.
Οι ασθενείς συντηρούνται στο εκάστοτε ίδρυμα για όσο έχουν συμφωνήσει με αυτό, αλλά έχουν τη δυνατότητα επέκτασης της φιλοξενίας τους, αν το επιθυμούν οι συγγενείς, με το ανάλογο κόστος, βέβαια. Το συνολικό κόστος για τον καθένα είναι σχετικά προσιτό. Κυμαίνεται στα 28.000-37.000 δολάρια, για ανθρώπους και στα 10.000-25.000 δολάρια για κατοικίδιο.
Στο μεν Ινστιτούτο Κρυογονικής στις ΗΠΑ, οι κρυοσυντηρούμενοι άνθρωποι ανέρχονται στους 145 και τα ζώα σε 125. Στο δε KrioRus στη Ρωσία, οι άνθρωποι είναι 51 και τα κατοικίδια 14.
Αν, λοιπόν, κι εσείς επιθυμείτε να ζήσετε ξανά μετά το θάνατό σας, μη χάνετε καιρό και επικοινωνήστε με κάποιο ίδρυμα κρυογονικής! Η επιστημονική φαντασία κάποτε γίνεται πραγματικότητα!
ΠΗΓΗ: Wikipedia, CNN Greece, Cryonics Institute, KrioRus
