
Την επιστροφή της πετυχημένης θεατρικής παράστασης «Κι από Σμύρνη, Σαλονίκη» σε σκηνοθεσία Μιμής Ντενίση, που διανύει φέτος τον δεύτερο κύκλο παραστάσεων ως την συνέχεια της παράστασης «Σμύρνη μου αγαπημένη», μπορείτε να απολαύσετε στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» σε παραγωγή του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού. Η συγκλονιστική και συγκινητική συνέχεια της ιστορίας για τους Έλληνες από την Μικρά Ασία και τον Πόντο, όπου ύστερα από την Μικρασιατική καταστροφή, βρίσκουν καταφύγιο στην Θεσσαλονίκη. Στην νέα τους ζωή αναμετρούνται με τις δυσκολίες του νέου κόσμου και τις συνεχείς αναμνήσεις από τα συντρίμμια του εχθές. Μια τουλάχιστον τιμητική παράσταση, αναλογιζόμενοι τα 100 χρόνια που συμπληρώνονται το ερχόμενο έτος, από την Μικρασιατική καταστροφή. Το MAXMAG.GR βρέθηκε στην επίσημη πρεμιέρα της παράστασης «Κι από Σμύρνη, Σαλονίκη» και σας μεταφέρει τις εντυπώσεις.
Στην παράσταση «Κι από Σμύρνη, Σαλονίκη» αμέσως μετά την Μικρασιατική καταστροφή, η οικογένεια της Φιλιώς Μπαλτατζή (Μιμή Ντενίση) και η ίδια, φυγαδεύεται άμεσα και καταλήγει κάποια στιγμή στην Θεσσαλονίκη. Εκεί, θα μείνει σε ένα μικρό σπίτι, όπου προηγουμένως έμενε μια οικογένεια Τούρκων μεταναστών. Ο αγώνας της επιβίωσης ξεκινάει με την Φιλιώ Μπαλτατζή να πιάνει δουλειά στην γνωστότερη οικογένεια Εβραίων της πόλης, τους Λεβί. Στην Θεσσαλονίκη, όλοι τους, ντόπιοι και «ξένοι» καλούνται να συνυπάρξουν.
Η Μιμή Ντενίση σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί με μια σπουδαία και πλήρης ομάδα ηθοποιών, καταξιωμένων και ανερχόμενων και όλων των ηλικιών. Όλοι μαζί επιχειρούν να βουτήξουν στην ψυχοσύνθεση ξεριζωμένων ανθρώπων και αναγκασμένων να επιζήσουν στην ξενιτιά είτε να αποτύχουν. Ενσαρκώνονται με πιστότητα στην ιστορία της εποχής, άνθρωποι από αρκετά μέρη της Μικράς Ασίας, του Πόντου και φυσικά οι Εβραίοι. Αυτό το νέο πολιτισμικό κράμα θα φέρει και νέους χρωματισμούς και ένταση στο οικονομικό χάσμα της πόλης. Από την μια οι ευνοούμενοι εργοστασιάρχες και από την άλλη οι πεινασμένοι εργάτες. Από την μια οι φιλοβενιζελικοί και από την άλλη οι φιλοβασιλικοί. Το κυριότερο και το πιο ζοφερό σημείο της παράστασης είναι η απαρχή και το τέλος της ιστορικής γενιάς των Εβραίων της Θεσσαλονίκης αλλά και το γεγονός πως οι προηγούμενες σταθερές μεταβάλλονται ξαφνικά αλλά και ριζικά.
Στην νέα πραγματικότητα της Σαλονίκης, συναντάμε ανθρώπους που αποχωρίζονται ή ξανασμίγουν με τους δικούς τους για πάντα. Συναντάμε νέους δεσμούς από μίξεις πολιτισμών. Συναντάμε δισταγμούς και επαναστάσεις. Συναντάμε όλα όσα φέρνει μια νεοσύστατη κοινωνία με την βουβή ησυχία της γεμάτη ανησυχία, αλλά και τα πνιχτά γέλια από τα βράδια γεμάτα από γλέντι και τραγούδι. Ο αέρας της Σαλονίκης, πότε θα είναι ενωτικός και πότε διαχωριστικός. Όπως ακριβώς και η ίδια η ιστορία ενός ολόκληρου έθνους, και όχι μόνο. Πέρα όμως από την πολιτική διάσταση της παράστασης, συναντάμε την αιώνια κινητήριο δύναμη της ζωής, την αγάπη. Και πως εκείνη σε συνδυασμό με την ενότητα της οικογένειας βοήθησε ολόκληρες γενιές ανθρώπων να διατηρηθούν και να ξαναφτιάξουν την ζωή τους.
Η παράσταση καταφέρνει να συμπτίξει σε χρονικό εύρος τριών ωρών, την εποχή μετά την Μικρασιατική καταστροφή, την Θεσσαλονίκη μετά την δεκαετία του 1920, την ιστορική γενιά των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, τις πολιτικές ομάδες της εποχής ανά τις δεκαετίες, τις νέες εργασιακές επαναστάσεις και συγκρούσεις, μέχρι και τις πληγές του παγκοσμίου πολέμου και ακόμα παραπέρα! Ενδιάμεσα από τις ιστορίες, συναντάμε με μοντέρνο τρόπο ολιγόλεπτα τοπία μέσω της τρισδιάστατης απεικόνισης που ανακουφίζουν τον θεατή, μέχρι την επόμενη πράξη.
Όλες τις διαφορετικές συνιστώσες ερμήνευσαν ιδανικά οι ηθοποιοί με τους απαραίτητους διαχωρισμούς τους Μικρασιάτες και Πόντιους: Μιμή Ντενίση, Αλέξανδρος Αντωνόπουλος, Νικολέττα Βλαβιανού, Κατερίνα Γερονικολού, Λευτέρης Βασιλάκης, Μαρία Εγγλεζάκη, Λευτέρης Ελευθερίου, Εστέλλα Κοπάνου, Γιάννης Τσιμιτσέλης, Μιχάλης Μητρούσης, Νίκη Παλληκαράκη. Και αντιστοίχως την άλλη «ομάδα» ηθοποιών, τους Εβραίους της εποχής και πολίτες της άρχουσας τάξης: Πρόδρομος Τοσουνίδης, Κωνσταντίνα Μιχαήλ, Όλγα Πολίτου, Αναστασία Σκοπελίτη, Πάνος Σταθακόπουλος, κ.α.
Εν κατακλείδι, η παράσταση «Κι από Σμύρνη, Σαλονίκη» φέρνει εμπρός μας μια από τις πιο θλιβερές διαπιστώσεις στις στιγμές της ανθρώπινης πολιτικής ιστορίας: την επανάληψη. Οι σκέψεις ενός ενδεχόμενου πολέμου, οι πληγές ενός ταραγμένου λαού, τα σημεία που ενώνονται και χωρίζονται οι άνθρωποι, είναι έννοιες αιώνιες που μας ανατριχιάζουν διακαώς και μας αναγκάζουν να τις αναλογιζόμαστε συνεχώς με πληθώρα συναισθήματα, όπως τα βίωσαν και τότε οι αφανείς ήρωες της ιστορίας.