To The hidden life of trees είναι καταπληκτικό

Τι κοινό έχουν οι άνθρωποι με τα δέντρα; To The hidden life of trees του κυρίου Peter Wohlleben κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα γερμανικά το 2015. Τον Σεπτέμβριο του 2016, η κυρία Jane Billin-Ghurt μετέφρασε το βιβλίο στα αγγλικά. Τον Δεκέμβριο του 2017, το βιβλίο κυκλοφόρησε με ελληνική μετάφραση, την οποία επιμελήθηκε η κυρία Γιώτα Λαγουδάκου, με τίτλο “Η μυστική ζωή των δέντρων”. Δασοκομία και οικολογία είναι τα είδη του βιβλίου, προσωπικά, θα έλεγα, ότι ταιριάζει και στην κατηγορία των επιστημών. Το περιεχόμενο του βιβλίου, είναι καλογραμμένο και γεμάτο ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Ο συγγραφέας, καταφέρνει να μας αποκαλύψει έναν καινούριο υπέροχο κόσμο, τον κόσμο των δέντρων και της φύσης. Είναι λεπτομερές και γεμάτο αναφορές σε σημαντικές έρευνες, χωρίς όμως να γίνεται βαρετό. Ο συγγραφέας έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα επιστημονικό βιβλίο για την οικολογία που να θυμίζει μια cozy χαλαρωτική ιστορία.

Μερικες πληροφοριες για τον συγγραφέα

Ο Peter Wohlleben εξηγεί στην αρχή του βιβλίου, ότι, αρχικά, ήταν δασοφύλακας. Δεν είχε δώσει ιδιαίτερη σημασία στα δέντρα. Δουλειά του ήταν να αξιολογεί τους κορμούς των δέντρων για την καταλληλότητα τους για το ξυλουργείο και για την αξία τους στην αγορά. Αυτό άλλαξε όταν άρχισε να διοργανώνει ξεναγήσεις και εκπαιδεύσεις επιβίωσης για τους τουρίστες, οι οποίοι ήταν μαγεμένοι από την ομορφιά του δάσους. Τότε, με τη βοήθεια συζητήσεων, σταμάτησε να βλέπει τα δέντρα με πεζό τρόπο. Η αγάπη του για την φύση και το περιβάλλον είχε επανέλθει. Ο λόγος που θεωρώ σημαντικό αυτό το κομμάτι της εισαγωγής του The hidden life of trees, είναι η αλλαγή της οπτικής του γωνίας. Δυστυχώς, πολλοί βλέπουν το δάσος ως ένα μέσο κέρδους και τίποτα παραπάνω. Βλέπουν τα δέντρα, τα ζώα και την φύση και σκέφτονται πώς μπορούν να επωφεληθούν μέσω της εκμετάλλευσης τους. Μέσω αυτού του βιβλίου, καταλαβαίνουμε, ότι τα δέντρα έχουν πολλά περισσότερα κοινά στοιχεία με εμάς από ότι θα πίστευε κανείς.

Τα δέντρα αλληλοβοηθιούνται

Αν και ο συγγραφέας έχει εστιάσει το βιβλίο στην κεντρική Ευρώπη, τα ευρήματα του δεν παύουν να είναι χρήσιμα σε όλους μας, ανεξαρτήτως χώρας. Τα δέντρα, όπως οι άνθρωποι και τα ζώα, έχουν τρόπους επικοινωνίας μεταξύ τους. Ο Peter Wohlleben, στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου, εξηγεί πως τα δέντρα αλληλοβοηθιούνται. Όπως και εμείς οι άνθρωποι και τα ζώα, τα δέντρα βοηθούν ένα άρρωστο δέντρο. Σε ένα δάσος, όταν ένα από τα δέντρα έχει ανάγκη από θρεπτικά συστατικά, τα υπόλοιπα δέντρα του τα παρέχουν. Η επιβίωση τους βασίζεται στην επικοινωνία και την βοήθεια που υπάρχει μεταξύ τους σε όλες τις στιγμές. Κατά τη διάρκεια του βιβλίου, καταλαβαίνουμε πόσο επικίνδυνη είναι η κλιματική αλλαγή, όχι μόνο για το δάσος, αλλά και για όλα τα ζώα, το περιβάλλον και τους μικροοργανισμούς που ζούν εκεί. Ένας ακόμα μεγάλος κίνδυνος είναι η παρέμβαση των ανθρώπων στα παρθένα δάση.

Διαβάστε επίσης Άσπρο ή μαύρο: τρόπος σκέψης που δε βοηθά

Τα παρθενα δάση και η μεγάλη τους αξία

Στο δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου, ο συγγραφέας, κάνει αναφορά σε μια έρευνα της κυρίας Suzanne Simard. Η κυρία Suzanne Simard είναι δόκτωρ του πανεπιστημίου UBC, δηλαδή του University of British Columbia. Η έρευνα αποδεικνύει πως τα δέντρα, όταν δέχονται κάποια απειλή, προειδοποιούν τα υπόλοιπα με χημικά σήματα μέσω των μυκηταριακών δικτύων από τις άκρες της ρίζας τους. Συμπληρωματικά, τα δέντρα, όπως μαθαίνουμε από τους επιστήμονες και τις μελέτες τους, έχουν συναισθήματα, νιώθουν πόνο και έχουν την δική τους κοινότητα. Πολλές φορές, τα δέντρα ενός δάσους, δίνουν θρεπτικά συστατικά σε ένα πρέμνο, για εκατοντάδες χρόνια. Για να ισχύουν τα παραπάνω, το δάσος, θα πρέπει να μην έχει παραβιαστεί από τους ανθρώπους.

Τα πιο δυστυχισμένα δέντρα, όπως αναφέρεται στο The hidden life of trees, βρίσκονται μακριά απο τα παρθενα δάση, στις πόλεις και κοντά σε δρόμους. Στο βιβλίο, ο Peter Wohlleben εξηγεί πώς τα συγκεκριμένα δέντρα χάνουν πολλά απαραίτητα ζωτικά στοιχεία. Τα ζωτικά αυτά στοιχεία, είναι πολύ σημαντικά για ένα δέντρο. Αυτό συμβαίνει, λόγω της τοποθεσίας τους και εξαιτίας των βλαβερών συνηθειών μας. Οι δρόμοι για παράδειγμα, εμποδίζουν την ανάπτυξη ενός δέντρου από την πλευρά του δρόμου. Επιπρόσθετα, τα δέντρα αυτά δεν καταφέρνουν να επιβιώσουν όσο τα δέντρα στα παρθένα δάση. Δεν έχουν τους μικροοργανισμούς, τα μανιτάρια και τα ζώα κοντά τους, τα οποία βοηθούν τα δέντρα κατά την διάρκεια της ζωής τους. Από το βιβλίο και τις έρευνες, συνειδητοποιούμε ότι τα δέντρα νιώθουν πόνο, όπως όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί. Επίσης, το νερό, είναι πολύ απαραίτητο για εκείνα, σε σημείο που εάν διψούν πολύ, φωνάζουν χρησιμοποιώντας ήχους υπερήχων.

Διαβάστε επίσης Lore Olympus: Η ανδρική τοξικότητα που τριγυρίζει την Περσεφόνη

Οι ομοιότητες μεταξύ δέντρων και ανθρώπων

Κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση καθώς διάβαζα το βιβλίο, είναι πως μερικοί ερευνητές φυτών είναι σκεπτικοί για τα ευρήματα μίας καταπληκτικής έρευνας. Στο δέκατο τέταρτο κεφάλαιο του βιβλίου, ο συγγραφέας αναλύει την έρευνα με περισσότερες λεπτομέρειες. Θα προσπαθήσω να τη συνοψίσω, αν και το βιβλίο τα εξηγεί πολύ καλύτερα. Ένας επιστήμονας, ο κύριος František Baluška του ινστιτούτου της κυτταρικής και μοριακής Βοτανολογίας του πανεπιστημίου Bonn, έκανε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανακάλυψή μέσω της έρευνας του. Τα δέντρα, όπως και τα ζώα, διαθέτουν συστήματα και μόρια. Επιπλεον, η ρίζα αλλάζει κατεύθυνση εάν νιώσει κάτι αρνητικό, όπως τοξικές ουσίες. Μετά από ανάλυση της κατάστασης, μεταφέρει τις απαραίτητες προσαρμογές στην άκρη που αναπτύσσεται. Έπειτα, το άκρο της ρίζας, αλλάζει την κατεύθυνση της ρίζας, αποφεύγοντας το κρίσιμο σημείο. Ο František Baluška, λόγω της συγκεκριμένες έρευνας, πιστεύει πως τα δέντρα διαθέτουν κάτι παρόμοιο με εγκεφαλικές δομές στις άκρες των ριζών τους. Παρά την εντυπωσιακή ανακάλυψη, κάποιοι ερευνητές εξέφρασαν τους προβληματισμούς τους σχετικά με την έρευνα. Θεωρούν πως ο τρόπος που βλέπουμε τα ζώα, τα δέντρα και τα φυτά, θα αλλάξει λόγω παρόμοιων ερευνών. Ο Peter Wohlleben, εξηγεί πως δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε ως κατώτερους οργανισμούς τα δέντρα και τα φυτά επειδή ενεργούν με πιο αργό τρόπο από τα ζώα. Φυσικά, αυτό με βρίσκει απολύτως σύμφωνη, καθώς και εγώ πιστεύω πως είναι καλό να καταλάβουμε ότι όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί αξίζουν σεβασμό. Για το καλό όλων μας, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, ότι η εκμετάλλευσή τους από μέρους μας, δεν ωφελεί κανέναν μας. Αντιθέτως, μας έχει οδηγήσει σε καταστροφικά αποτελέσματα, τα οποία δυστυχώς είναι εμφανή με ποικίλους τρόπους.

Το επίκαιρο ηθικό δίδαγμα του The hidden life of trees

Το ηθικό δίδαγμα του βιβλίου είναι το ότι τα δέντρα, όπως τα ζωα και εμείς οι άνθρωποι, έχουν οικογονειες, αλληλεγγύη, συναισθήματα, αναμνήσεις καθώς και εγκεφαλικές δομές. Έχουν ανάγκη την κοινότητα τους και είναι πολυ σημαντικά για όλους μας. Τα παρθενα δάση διαθέτουν έναν πολυ σημαντικο ρολο, αν και είναι ελάχιστα σε σχέση με τα υπόλοιπα. Μια μέθοδος, με την οποια μπορούμε να βοηθήσουμε τα παρθενα δαση, είναι να μην αφήσουμε τους ανθρώπους να τα εκμεταλλευτούν. Ευτυχώς, υπάρχει ακόμα τρόπος να βοηθησουμε τα υπολοιπα δαση. Σε πολλά μέρη του κόσμου, οργανώσεις παρέχουν βοήθειά στο περιβάλλον, στα δέντρα και στα ζώα. Προσπαθούν να επαναφέρουν τα δάση στην αρχική τους μορφή. Ένας από τους τρόπους, που αναφέρεται στο The hidden life of trees, είναι η επαναφορά σημαντικών μικροργανισμών στα δάση. Εν κατακλείδι, ο Peter Wohlleben, μέσω της μελέτης πολλών χρόνων, καταφέρνει να μας αποκαλύψει την πολύπλοκη και δύσκολη ζωή των δέντρων. Ταυτόχρονα, μέσω αποδεδειγμένων στοιχείων και ερευνών, μας εξηγεί λεπτομερώς πόσο στα αλήθεια μοιάζουμε με τα δέντρα. Ευελπιστώ, πως με την βοήθεια του συγκεκριμένου και παρόμοιων βιβλίων, όλοι μας θα νιώσουμε την ανάγκη να βοηθήσουμε τα δάση, τα δέντρα και τα ζώα. Ο κάθε ένας από εμάς, διαθέτει περισσότερη επιρροή από όσο πιστεύουμε. Με απλές και εύκολες αλλαγές στις συνήθειες μας και στις καταναλωτικές μας επιλογές, μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν πιο υγιή και ασφαλή πλανήτη για όλους και για όλα.

Βιβλιογραφία:

Y.Y. Song, S.W. Simard, A.Carroll, W.W. Mohn, and R.S. Zheng, “Defo-liation of Interior Douglas-Fir Elicits Carbon Transfer and Defense Signalling to Ponderosa Pine Neighbors through Ectomycorrhizal Net-works,” Nature, Scientific Reports 5 (2015): art. 8495; and K.J. Beiler, D.M. Durall, S.W. Simard, S.A. Maxwell, and A.M. Kretzer, “Mapping the Wood-Wide Web: Mycorrhizal Networks Link Multiple Douglas-Fir Cohorts,” New Phytologist, 185 (2010): 543–53.

František Baluška, et al., “Neurobiological View of Plants and Their Body Plan,” in Baluška, Mancuso, Volkmann, eds., Communication in Plants (New York: Springer, 2007).

Πηγή εικόνας:

instagram.com

Φωτογράφος: @onetreeplanted

Ανακτήθηκε απο: https://www.instagram.com/p/BWxgCtKgOPh