Τα tattoo χρονολογούνται ότι εμφανίστηκαν κατά το δέκατο έβδομο αιώνα με εντελώς διαφορετική σημασία, συνεχίστηκαν αργότερα για διάφορους σκοπούς και εν τέλει δήλωσαν την παρουσία τους πιο έντονα υπό μια άλλη μορφή, της αισθητικής, προς το τέλος του εικοστού αιώνα. Τις τελευταίες δεκαετίες, λοιπόν, ξεκίνησαν να μένουν ανεξίτηλα πάνω στα σώματα περισσότερων ανθρώπων, από όλο και περισσότερες διαφορετικές κουλτούρες. Μια καινούργια μόδα ξεκίνησε. Η μόδα των tattoo.
Αυτήν η λεγόμενη μόδα ή μάστιγα των tattoo που χαρακτηρίζει την εποχή μας, έχει διχάσει τον δυτικό κόσμο. Από τη μια βρίσκονται εκείνοι οι οποίοι έχουν λατρέψει τα tattoo και στους οποίους παρατηρούνται διαφοροποιήσεις. Είναι αυτοί οι οποίοι γουστάρουν τα πολύχρωμα σώματα. Δε φοβούνται να βάλουν χρώματα πάνω τους που να αναδείξουν περισσότερο το tattoo που έχουν επιλέξει να “χτυπήσουν”. Είναι αυτοί που θα “δουν” το σώμα τους ως έναν καμβά στον οποίο θα επιτρέψουν στον εκάστοτε καλλιτέχνη-tattoo artist να βάλει όλη του τη τέχνη/μαεστρία και να ζωγραφίσει όλο τους το σώμα από άκρη σε άκρη καλύπτοντας όλο τους το δέρμα από tattoo.
Είναι κι αυτοί οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους λίγο πιο minimal. Είτε αυτό αφορά την έκταση των tattoo είτε τον αριθμό αυτών που έχουν πάνω στο κορμί τους. Ενδεχομένως να προτιμούν να κυριαρχεί το μαύρο στα τατουάζ τους, δηλώνοντας μια πιθανή δυσαρέσκεια στα tattoo με χρώματα. Κάποιοι δίνουν ερμηνείες και συμβολισμούς στα τατουάζ τους. Μπορεί κάποιο/-α από αυτό/-α να το αφιερώσουν σε κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο. Μπορεί να αντικατοπτρίζουν ένα στοιχείο ή κομμάτι του εαυτού τους. Άλλοι πάλι επιλέγουν τα αφηρημένα σχέδια. Ενώ άλλοι τις προσωπογραφίες.
Και από την άλλη, είναι και αυτοί που βρίσκονται σε ένα “στρατόπεδο” αντιπαράθεσης προς αυτήν τη μόδα. Αυτοί οι οποίοι βρίσκουν άσκοπη μια τέτοια είδους ενέργεια. Που δε θα μπορούσαν ασφαλώς να έχουν “ζωγραφίσει” το σώμα τους. Το θέλουν “καθαρό”. Είναι ανώφελο για εκείνους να καταπονήσουν το σώμα τους και να το σημαδέψουν με ένα tattoo. Που σιχαίνονται, ακόμη, αυτήν τη διακόσμηση στη θέαση ενός κορμιού με tattoo. Και όπως είναι φυσικό θα αποτρέψουν πάση θυσία όποιο κοντινό ή γνωστό τους άτομο επιθυμεί να “χτυπήσει” ένα tattoo.
Οι απόψεις διίστανται, λοιπόν, και το συγκεκριμένο αποτελεί ένα επίκαιρο και φλέγον θέμα. Από τη στιγμή που ζούμε σε μια εποχή και μια κοινωνία όπου μπορούμε να εκφραστούμε ελεύθερα είναι λογικό να “ακουστούν” πολλές απόψεις. Και άλλο τόσο λογικό είναι ο καθένας μας εφόσον το κρίνει συμβατό με εκείνον και βρίσκεται σε μια ηλικία που μπορεί αν μη τι άλλο να σκεφθεί υπεύθυνα και κριτικά, να επιλέξει να κάνει ότι θέλει στο σώμα του. Έγκειται στα δικαιώματα του από τη στιγμή που είναι κάτοχος αυτού. Γι΄αυτό ακριβώς πρέπει να είναι συνειδητοποιημένος. Γιατί η φύση των tattoo είναι συνυφασμένη με τη μονιμότητα. Και όπως αναφέρθηκε πολλάκις είναι κομμάτι μιας μόδας.
Και όπως κάθε μόδα, έτσι και αυτήν των tattoo αλλάζει. Μια συνεχής, μεταβαλλόμενη μόδα για να σε κάνει να δείχνεις ή να νιώθεις πιο cool. Γίνεται ντόρος για κάποια σημεία του σώματος που θεωρούνται πολύ “in”. Είναι κάποια σχέδια τόσο “must” ή “basic” που καταλήγουν γραφικά-συνηθισμένα-ακόμη και βαρετά μετά από ένα σημείο. Έτσι, λοιπόν, πολλοί είναι αυτοί που τείνουν να τα βαριούνται ή να μετανιώνουν γι’ αυτήν την επιλογή τους.
Παραμερίζοντας επομένως τη μόδα, τα tattoo πρέπει να στάση ζωής. Από τύπους ανθρώπων που είναι αυτήν η φάση τους. Που δε θα αισθανθούν άσχημα ή αμήχανα μπροστά σε κάποιον που θα δείξει την δυσαρέσκεια του προς αυτά. Που θα ξέρουν το πως να τα υποστηρίξουν. Που γουστάρουν πραγματικά να ζωγραφίζουν το σώμα τους και που θεωρούν τέχνη τα τατουάζ και έργο τέχνης το ίδιο τους το σώμα. Ένα έργο τέχνης που “ζωντανεύει”. Ένας κινούμενος καμβάς.
