“Οι άνθρωποι περιμένουν
όλη την εβδομάδα για την Παρασκευή,
όλο το χρόνο για το καλοκαίρι,
όλη τους τη ζωή για την ευτυχία”
Ωραία.. ας μην πέσουμε κατευθείαν στα βαθιά. Αλλά ας μην ξεκινήσουμε και από τα πολύ εύκολα. Ας σταματήσουμε απλώς να περιμένουμε όλο το χρόνο για το καλοκαίρι. Ας ζήσουμε το χρόνο αυτό. Ας ζήσουμε το τώρα και ας μη θυμόμαστε να ζήσουμε το τώρα μόνο όταν αυτό συμβαίνει το καλοκαίρι.
Οκ. Κατανοητό να μη σου αρέσει το κρύο. Κατανοητό να σε ταλαιπωρεί η βροχή. Κατανοητό επίσης να μη συμπαθείς και τα Χριστούγεννα. Αλλά απαράδεκτο να αφήνεις τρεις μήνες *minimum* να περνούν αδιάφορα κάθε χρόνο απ’ τη ζωή σου. Ποιος είναι αυτός που όρισε πως όλη η υπόλοιπη χρονιά είναι απλά μια περίοδος προετοιμασίας για το καλοκαίρι;
Για τους περισσότερους το καλοκαίρι είναι η καλύτερη εποχή. Κι αυτό είναι απόλυτα κατανοητό. Παρά την ύπαρξη παραγόντων που σου κάνουν τον βίο αβίωτο (βλ. υπερβολική ζέστη και κουνούπια), το καλοκαίρι είναι η εποχή της χαλάρωσης, της ξεγνοιασιάς, της τρέλας και σίγουρα της αντάμωσης με αγαπημένα πρόσωπα που σου είχαν στερήσει οι προηγούμενοι μήνες.
Όμως τι κερδίζεις με το να μιζεριάζεις όλη την υπόλοιπη χρονιά περιμένοντάς το; Υπάρχει περίπτωση να ‘ρθει γρηγορότερα; Υπάρχει περίπτωση να κρατήσει περισσότερο;
Μάθε να ζεις, λοιπόν, την κάθε στιγμή. Ακόμα και τις στιγμές του χειμώνα. Έχουν κι αυτές το ενδιαφέρον τους. Είναι κι αυτές σημαντικές. Ξέρετε.. μιλάω γι’ αυτές τις μικρές στιγμές που συνθέτουν την ευτυχία ολόκληρης της ζωής μας. Μια κούπα ζεστής σοκολάτας ή καφέ δίπλα από το τζάκι ή σε μια απ’ αυτές τις χουχουλιάρικες συνωστισμένες καφετέριες με σόμπες. Κυριακάτικοι και ολοήμεροι με μικρά όμως διαλείμματα ύπνοι υπό τον ήχο της βροχής. Σκουφάκια και τεράστια κασκόλ. Συναντήσεις με την παρέα σε τσιπουράδικομεζεδοπωλεία. Το χαμόγελο στο μικρό σου αδερφάκι, παιδί ή σε σένα όταν ανάψεις τα φωτάκια στο στολισμένο σου δέντρο. Ένα ψαγμένο δώρο ή μια ξεχωριστή ευχή τα Χριστούγεννα ή/και την Πρωτοχρονια. Η ικανοποίηση από μια πράξη φιλανθρωπίας (που δυστυχώς θυμόμαστε να κάνουμε μόνο μέσα στις γιορτές).
Χαλάλι τα (μπιπ) που ρίξαμε για όσες φορές η βροχή μας κατέστρεψε τη μπουγάδα. Χαλάλι για το δάκρυ που κύλησε όταν μας ακούμπησε πρωί πρωί το -πιο κρύο πεθαίνει- νερό της βρύσης. Χαλάλι η κόκκινη μύτη. Χαλάλι το κρύωμα και η μύτη που δε λέει να σταματήσει να τρέχει. Χαλάλι το θόλωμα στους καθρέφτες και τα τζάμια του αυτοκινήτου. Χαλάλι η απώλεια του ελέγχου στον προϋπολογισμό μας για τα δώρα των εορτών. Χαλάλι οι προσευχές που ρίξαμε και όλα τα απαισιόδοξα σενάρια που επινοήσαμε ένα βράδυ βαριάς κακοκαιρίας. Χαλάλι… τα κιλά των εορτών. Εξάλλου, θα θυμηθούμε να τα χάσουμε ένα μήνα πριν το καλοκαίρι.
Ζήστε το τώρα. Ακόμα κι όταν αυτό απέχει μήνες ολόκληρους από μαλλιά γεμάτα άμμο και επιδερμίδα μαυρισμένη και αλμυρή.
TIPS:
*Μην ακούσεις αυτό, αλλά αυτό.
*Πρόσθεσε γεύση καραμέλα στη σοκολάτα ή τον καφέ σου.
*Φάε ένα μελομακάρονο. Ή όχι μόνο ένα.
*Β Ι Τ Α Μ Ι Ν Ε Σ.
