Το «Bone Collector» (ελληνιστί «Συλλέκτης Οστών») του 1999 δεν είναι κάτι παραπάνω από αυτό που υπόσχεται: ένα αγωνιώδες θρίλερ με πολύ καλές ερμηνείες και μια ενδιαφέρουσα ιστορία που δεν θα σου αλλάξει τη ζωή αλλά σίγουρα είναι μια άξια προσθήκη στο watchlist σου. Μια ταινία που όταν την πετύχεις σε ζάπινγκ (αν ακόμα για κάποιο λόγο βλέπεις τηλεόραση), σίγουρα θα κάτσεις να την παρακολουθήσεις για τα δυνατά ονόματα που συμμετέχουν, τις εύρωστες εποχές στις οποίες βγαίνανε καλές ταινίες εγκλήματος χωρίς δηθενιές και δαιδαλώδη πλοκή που σε πελαγώνει αντί να σε χαλαρώνει, και τους διάσημους ηθοποιούς να τα δίνουν όλα και να τιμάνε τη φήμη τους. Η Angelina Jolie αποδεικνύει ότι δεν πρόκειται περί άλλης μια ενζενί ηθοποιού σε ρόλο «γλάστρας», αλλά στέκεται επάξια στον κάτοχο 2 Όσκαρ, Denzel Washington, διότι είναι κατόρθωμα να μπορέσεις να «φανείς» δίπλα σε αυτόν τον λαμπρό ηθοποιό που πάντα μονοπωλεί τις ταινίες στις οποίες παίζει, με την αναγνωρίσιμη φωνή του, το χορευτικό περπάτημα, το αρρενωπό του στυλ του και το ατσάλινο βλέμμα του. Πρόκειται για έναν ερμηνευτή χάρμα οφθαλμού τον οποίο δύσκολα τον συναγωνίζεσαι και δεν σε επισκιάζει με την επιβλητική παρουσία του. Εδώ μπορεί φυσικά όπως πάντα αυτός να κλέβει την παράσταση ερμηνευτικά, επικουρείται όμως πολύ καλά από την -τότε- 24χρονη ηθοποιό η οποία δείχνει πως οι δυνατότητές της δεν περιορίζονται μόνο σε εξώφυλλα του «Σούπερ Κατερίνα».
Ο Lincoln (Denzel Washington) είναι ένας αστυνομικός ο οποίος έχει μείνει τετραπληγικός εδώ και τέσσερα χρόνια ύστερα από ένα ανατριχιαστικό ατύχημα κατά το οποίο τον χτύπησε μια λαμαρίνα εν ώρα εργασίας, δηλαδή τη στιγμή που ανακάλυπτε ένα πτώμα. Στην λυσιμελή κατάσταση που βρίσκεται στο τώρα και δια βίου, το απονεκρωμένο του σώμα τού επιτρέπει να κουνήσει μόνο τα δάχτυλα του χεριού του και το κεφάλι του, γεγονός που τον έχει ρίξει στο ναδίρ της ψυχολογίας του και ας το κρύβει πίσω από τα συνεχή αυτοσαρκαστικά αστειάκια του «ανάπηρου». Μολονότι βρίσκεται σε πλήρη πνευματική διαύγεια έχει δρομολογήσει να υποβληθεί σε υποβοηθουμένη αυτοκτονία μη μπορώντας να αντέξει αυτή την κατάσταση, με τις σφοδρές κρίσεις πανικού να τον βασανίζουν και ανά πάσα στιγμή να δύνανται να τον αφήσουν εντελώς φυτό και ως εκ τούτου κλινικά νεκρό.
H Amelia (Angelina Jolie) είναι μια φιλόδοξη αστυνομικίνα στην εκκίνηση της καριέρας της με το απαιτούμενο τσαγανό και δικαιολογημένη απειρία. Η μοίρα θα την οδηγήσει σε ένα πτώμα στις ράγες ενός τρένου και έναν εγκληματία του οποίου οι φόνοι ακολουθούν ένα στρατηγικό μοτίβο γρίφων για πολύ δυνατούς λύτες. Θα είναι αυτή η ριψοκίνδυνη υπόθεση η αφορμή για την εκτίναξη ή την πτώση σε κενό για την νεαρή αστυνομικό; Το σίγουρο είναι ότι θα αναλάβει την ευθύνη του εγχειρήματος και θα αρπάξει την ευκαιρία να αποδείξει πως δεν βρίσκεται τυχαία εκεί. Με γρανιτένια θέληση παρά τη συνεχή αποθάρρυνση και τις επιπλήξεις από τον αρχηγό της αστυνομίας ο οποίος «μελιστάλαχτος» (ειρωνικά) όπως είναι το μόνο που έχει να προσφέρει είναι περιφρόνηση και απαξίωση λόγω του φύλου της και της απειρίας της, εκείνη θα απευθυνθεί στον έμπειρο και ευφυή Lincoln για να του εξηγήσει τα καθέκαστα της υπόθεσης και να την βοηθήσει σε κάθε βήμα στην αποστολή της από το κρεβάτι στο οποίο παραμένει καθηλωμένος.
Η γνωριμία τους θα γεννήσει μια αγαστή συνεργασία στην επίλυση των μυστήριων φόνων, όπου ο Lincoln -σε αντίθεση με τους υπόλοιπους- έχει πιστέψει στο «άστρο» της και δεν θα διστάσει να επενδύσει όλο του το είναι σε αυτήν, για να πιάσουν μαζί τον κακό. Τώρα το δίδυμο έχει γίνει μια γροθιά, ο ένας δίνει οδηγίες και ο άλλος εκτελεί, ο ένας είναι το μυαλό και ο άλλος το σώμα, και ξέρουμε πως όταν αυτά τα δύο συντονίζονται σωστά, τα αποτελέσματα είναι θαυμάσια. Όλοι κρέμονται από τα χείλη του βασταγερού αστυνομικού και έχουν τα αυτιά τους τεντωμένα αφού εκείνος ηγείται της αποστολής, κατευθύνει την Amelia και το αστυνομικό σώμα και προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει τα ευρήματά τους που σε κάθε φόνο γίνονται όλο και πιο περίεργα: είναι φανερό πια ότι ο serial killer στέλνει «μηνύματα» με τους φόνους του. Ο αστυνόμος Howard (Michael Rooker) διαφωνεί με την τροπή που έχει πάρει η αντιμετώπιση της υπόθεσης από μια άπειρη αστυνομικό και έναν σεπτό, πλην όμως, ανάπηρο αστυνομικό και τους παρακολουθεί στενά, παρεμβαίνει και ενίοτε υποπίπτει σε παρασπονδίες όσον αφορά την αρχική του συμφωνία για το πώς θα περατωθεί η επιχείρηση.
Η αλαζονική συμπεριφορά και ο κυνισμός που έχει αποκτήσει ο Lincoln θρονιασμένος στην κλίνη του θα αμβλυνθεί όσο θα γνωρίζει όλο και καλύτερα την Amelia, η οποία θα του αναζωπυρώσει τα ευαίσθητα χαρακτηριστικά του και θα του θυμίσει αυτόν που ήταν πριν. Το ίδιο και η συμπαθέστατη νοσοκόμα που έχει αναλάβει ως αποκλειστική την ευθύνη της φροντίδας του και ενίοτε τον ευπρεπίζει, αφού συχνά πυκνά όλο και κάποιος θα τον επισκεφτεί για να τον συμβουλευτεί για την υπόθεση, έως ότου ολόκληρο το αρμόδιο τμήμα ανθρωποκτονιών καταλήξει να μεταφερθεί στο δωμάτιό του για να διευκολυνθούν όλοι. Πολλές φορές ο Linkoln με την Amelia παρακάμπτουν την επίσημη γραμμή και τα άκαμπτα, παραδοσιακά γραφειοκρατικά πρωτόκολλα της αστυνομίας που μόνο χρόνο προσθέτουν σε κάτι που απαιτεί εγρήγορση και ευελιξία.
Έχει γίνει προσωπικό τους στοίχημα και πλήρως εστιασμένοι στον στόχο προσπαθούν να λύσουν τα γριφώδη, γκοτέσκα ευρήματα με τη σειρά των φόνων να πληθαίνει. Ο Lincoln έχει βρει ξανά τη θέληση για ζωή, έχει ενεργοποιηθεί σε κατάσταση ζωηράδας, έχει αναταχθεί ψυχικά και ας είναι ακίνητος, σε κάτι που μπορεί να αφοσιωθεί χωρίς να σκέφτεται την καταθλιπτική κατάστασή του, είναι πιο χρήσιμος από ποτέ και αυτό τον αναζωογονεί ενώ παράλληλα η βοήθειά του είναι καταλυτική. Οι δύο πρωταγωνιστές θα έρθουν πιο κοντά μεταξύ τους αλλά και στον εντοπισμό του δολοφόνου. Θα μπορέσουν να ξεκλειδώσουν τις σπαζοκεφαλιές του αλλά και να αναχαιτίσουν τον δεύτερον κίνδυνο που αποτελεί τροχοπέδη στην πρόοδό τους και λέγεται αστυνόμος Howard;
Η ανταλλαγή έντονων βλεμμάτων, τα σαρκώδη χείλη και των δύο, τα close up στα εκφραστικά τους μάτια -που υπονοούν πολλά αλλά δεν λένε τίποτα- δίνουν μια πολύ όμορφη ερωτική νότα χωρίς καμία ερωτική σκηνή να νοθεύει την ουσία. Καλοκουρδισμένο, ερμηνευτικά στιβαρό, το «Bone Collector» έχει αυτήν όμορφη πολυκαιρισμένη χροιά των θρίλερ της δεκαετίας του ’90 που τόσο μας λείπουν σήμερα, σε μια εποχή ημερολογιακά κοντά αλλά κοινωνικά (φευ) μακριά, τότε που οι ηθοποιοί παίρνανε τους ρόλους τους στα σοβαρά, οι θεατές τούς έπαιρναν στα σοβαρά και όλοι περίμεναν πώς και πώς να τους «επισκεφτούν» στο σινεμά και όχι στο αυτάρεσκο προφίλ τους στο… Instagram.
Δείτε το trailer της ταινίας «The Bone Collector» εδώ:
