Κάποια στιγμή της δεκαετίας του ’80 το doom metal αναμίχθηκε με το gothic rock. Αυτό δημιούργησε ένα δυνατό υβρίδιο. Αν σ’ αυτό προσθέσει κανείς και την death metal ένταση με τα growl φωνητικά, δημιουργεί μια ατμόσφαιρα πολύ δυνατή και ιδιαίτερη. Αυτό ακριβώς κάνουν οι Aeons in Solitude.
Με βάση το doom metal όπως το μάθαμε από τους Black Sabbath και τους Candlemass, αργόσυρτο και θανατερό, δημιουργούν εντυπωσιακά ηχοτοπία διανθίζοντάς τα με gothic αισθητικής μελωδικές γραμμές και εμπλουτίζοντας το αποτέλεσμα με death metal φωνητικά περάσματα.
Η εντυπωσιακή κιθαριστική δουλειά τόσο στις μελωδικές ακουστικές κιθάρες, όσο και στα heavy metal αισθητικής lead μέρη ανεβάζει το επίπεδο της κυκλοφορίας του Mourning Cloak. Το εναρκτήριο “White Witch” πέραν όλων των παραπάνω χαρακτηριστικών, μου έβγαλε και μια αισθητική King Diamond/Mercyful Fate.
Το “The Beast Within” είναι περισσότερο επηρεασμένο από το κλασικό heavy metal. Το βασικό riff του θυμίζει αρκετά τους Iron Maiden της μετά της επιστροφή του Dickinson περιόδου, ενώ τα ακουστικά μέρη είναι βγαλμένα από μια μίξη Opeth με Blind Guardian και παρασύρουν τον ακροατή στο σκοτεινό κόσμο τους.
Σημεία όπως το τέλος του “Age of Darkness” έχουν έντονη σφραγίδα Black Sabbath. Το κομμάτι στα τελευταία δευτερόλεπτα αλλάζει με μια death metal έξαρση θυμίζοντας early 90’s doom death.
Το “A Rotting World” θυμίζει κάπως τη μεσαία (πια) περίοδο των Paradise Lost. Μια μίξη σκοτεινού rock/ gothic και metal.
Το “The Innocence Abandoned” έχει ένα ευκολομνημόνευτο ρεφρέν και σε συνδυασμό με το πιάνο και τις κιθαριστικές μελωδίες αφήνει εντονότερη τη gothic αίσθηση.
Ο δίσκος κυλάει με τον ίδιο τρόπο, πένθιμος αλλά με μια νότα αισιοδοξίας να αχνοφαίνεται στο βάθος. Η μουσική των Aeons In Solitude είναι μια μίξη gothic rock με doom και heavy metal. Τα παιδιά έχουν κάνει μια αξιοπρεπή δουλειά και περιμένουμε το επόμενο βήμα τους.