Γύρισε σελίδα το ημερολόγιο του 2020 και ο Μάιος κατέφθασε. Μαζί με τον Μάη, τις ανοιξιάτικες φωτογραφίες και τα “Care” (= νοιάζομαι) reactions, τα social media των Ελλήνων (και ίσως όχι μόνο) χρηστών γέμισαν με φωτογραφίες προφίλ με τυπωμένο το μήνυμα “Support Art Workers” πάνω. Αυτό το ηλεκτρονικό κάδρο του Facebook δημιουργήθηκε αυθόρμητα από μια οργανωμένη ομάδα ανθρώπων της τέχνης ως αντίδραση. Άνθρωποι από το χώρο της μουσικής, του θεάτρου, του βιβλίου αλλά και άτομα εκτός χώρου θέλησαν να αντιδράσουν στην απαξίωση του πολιτισμικού τομέα από τους κυβερνώντες μέσω αυτής της δήλωσης. Το lockdown προκάλεσε ντόμινο ακυρώσεων φεστιβάλ (θεατρικών και μουσικών) και ενώ οι σκηνές παραμένουν κλειστές, όπως και οι κινηματογραφικές αίθουσες.
Το μέλλον και ο βιοπορισμός τόσων ανθρώπων είναι “στον αέρα” μιας και δεν υπάρχει ακόμα ακριβές πλαίσιο και πρόγραμμα στήριξης προς τους εργαζομένους της τέχνης. 
Ως στήλη Πολιτισμού, οι αρθρογράφοι της μουσικής αποφάσισαν να δηλώσουν τη στήριξή τους με έναν διαφορετικό τρόπο. Τι θα γινόμασταν χωρίς μουσική; Από πότε υπάρχει για μας η μουσική; Ποιοι είναι για εμάς οι αφανείς ήρωες;
Support art workers δήλωσε ο: Δημήτρης Γιαννακόπουλος
Η πρώτη μου επαφή με τη μουσική συνέβη ήδη από παιδική ηλικία, όταν ο πατέρας μου επένδυε χρόνο στις συνθέσεις του Διονύση Σαββόπουλου. Εκεί λοιπόν άκουγα τις πρώτες νότες χωρίς να κατανοώ βέβαια το αντικείμενο Ως παιδιά, αρχικά μας έλκυε ο ατελείωτος ρυθμός και η χαρά, οπότε και οι δύο καταλήγαμε σε μια κασέτα από τις Τρύπες. Αργότερα, στη περίοδο της εφηβείας η ανακάλυψη των πρώτων ξένων συγκροτημάτων που αποτέλεσαν την ροκ μουσική, κέντρισαν το ενδιαφέρον για περαιτέρω εξερεύνηση.
Ένα εκ των κορυφαίων γκρουπ υπήρξαν οι AC/DC, με τον χαρακτηριστικό ήχο τους και την χροιά της φωνής. Βέβαια, δίπλα στο θαυμασμό των προαναφερθέντων, έρχονται και οι Beatles, οι οποίοι σε βάθος χρόνου κέρδισαν την αμοιβαία μου εκτίμηση. Ως κορυφαίο καλλιτέχνη επιλέγω τον John Lennon. Από πλευράς μουσικής και solo καριέρας, ίσως ο Άγγλος δεν ανήκει στους κορυφαίους. Αντιθέτως, αποτελεί ένα εξαιρετικό μέλος σε μια μπάντα που εισήγαγε τους δικούς της ήχους. Ως συνεργάτης αποτέλεσε έξοχο duo με τον Paul McCartney. Προσωπικότητα με ανησυχίες. Ουτοπιστής και ιδεαλιστής με συνεχή αμφισβήτηση σε κοινωνικά ζητήματα. Ειλικρινής αντίστοιχα για όσες πράξεις διέπραξε και μετάνιωσε τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και στη δημόσια ζωή του.
Οι καλλιτέχνες που προτείνω αυτό τον καιρό ανήκουν σε διαφορετικό είδος. Παράγουν μουσική και στίχους σε έναν χώρο αρκετά άγνωστο σε μένα, αλλά ελκυστικό ανά περιόδους της ζωής μου. Πρόκειται για το μουσικό σχήμα των Jamshot, οι οποίοι ήδη έχουν φανερώσει δείγματα των έργων τους στο είδος της rap. Κατάγονται από τον τόπο μου, την Καρδίτσα. Εδώ και μήνες είναι αρκετά ενεργοί, δείχνοντας μια πλευρά του μουσικού είδους που τείνει να εξαφανιστεί. Στους Jamshot παρατηρείς μια πλευρά του εαυτού σου που αφήνεται στη γειτονιά των φίλων και στα στέκια που σύχναζες σε νεαρή ηλικία. Εύστοχοι στίχοι και έξυπνες ρίμες, απευθυνόμενες ενδεχομένως σε σύντομες προσωπικές τους ιστορίες και βιώματα στο πέρασμα των χρόνων.
Support art workers δήλωσε ο: Δημήτρης Κοκκότος
Η πρώτη μου επαφή με την μουσική ήταν κυρίως με την ελληνική μουσική αλλά νομίζω ότι είναι καλύτερο να γράψω για την πρώτη μου συνειδητή αναζήτηση και επαφή με την μουσική. Αυτή συνέβη το καλοκαίρι του 2014 όταν είδα ένα γαλλικό θρίλερ στο οποίο σε κάποιο σημείο ακουγόταν το τραγούδι των Muse ‘’New Βorn’’. Μου έκανε εντύπωση, άρχισαν να ακούω περισσότερα από Muse και στη συνέχεια και πολλές άλλες μπάντες της ευρύτερης rock. Πλέον οι Muse δεν σημαίνουν και τόσα πολλά για εμένα αλλά ήταν η αφορμή για να βρω μουσική άλλων συγκροτημάτων που μου έχουν αλλάξει τη ζωή και δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτά.
Στην μουσική στο σύνολό της θαυμάζω την ικανότητα των καλλιτεχνών να συνδέουν τον ρυθμό και την μελωδία με τους στίχους, το πώς καταφέρνει να σου αλλάξει εντελώς την ψυχολογία σε μερικά δευτερόλεπτα, το πώς σου θυμίζει παλιότερες στιγμές που έζησες με μια νοσταλγική διάθεση και το πώς σε βοηθάει να δημιουργείς δικές σου εικόνες και καταστάσεις που δεν τις έχει ζήσει. Επίσης το να ακούς παλιότερη μουσική σε βοηθάει να κατανοήσει καλύτερα εκείνη την εποχή και πολλές φορές βλέπεις ότι κάποια θέματα είναι και σήμερα επίκαιρα.
Λατρεύω πραγματικά πολλούς καλλιτέχνες αλλά θα πω τους Beatles γιατί είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα ever, γιατί υπήρξαν θεμέλιο της αγαπημένης μου δεκαετίας (60s), γιατί άλλαξαν την πορεία της pop κουλτούρας. Ήταν μια μπάντα όπου όλα τα μέλη της ήταν απίστευτα ταλαντούχοι και σαν instrument players και σαν songwriters ενώ θεωρώ απίστευτο το γεγονός ότι μόλις σε 10 χρόνια κατάφεραν να δημιουργήσουν μια απίστευτα ποικιλόμορφη και ποιοτική δισκογραφία ξεκινώντας από απλά τραγούδια όπως το ‘’She loves you’’ φτάνοντας μέχρι πρωτοποριακές συνθέσεις όπως το ‘’She’s so heavy’’ και το ‘’Tomorrow never knows’’.
Μια ελληνική μπάντα που πρέπει να ακουστεί περισσότερο είναι οι Steams , μια ψυχεδελική κυρίως μπάντα που πριν 2 χρόνια κυκλοφόρησε το εκπληκτικό debut album της Wild Ferment το οποίο έχω ακούσει πραγματικά πολλές φορές. Έχουν ένα dark psychedelic ήχο και θυμίζουν συγκροτήματα όπως οι Doors και οι Jefferson Airplane.
Support art workers δήλωσε ο: Αποστόλης Σαμακοβλής
Ήταν κάπου στο 1995 ή την επόμενη χρονιά. Είχαμε κατέβει στην αγορά της Θεσσαλονίκης, γινόταν ένα τεράστιο παζάρι με κασέτες. Εκεί, ενώ η μαμά μου έψαχνε κάτι παλιά λαϊκά, έπιασα μια κασέτα που έγραφε: Terror X Crew. Την αγοράσαμε, επιστρέψαμε στο σπίτι και έβαλα την κασέτα στο παλιό μας μηχανηματάκι. Έτσι κάπως άκουσα για πρώτη φορά το ‘Να τους δω να τρέχουν’. Εικοσιπέντε χρόνια πριν, ξεκίνησε ο έρωτας με το hip hop.
Άκουσα κι ακούω διάφορα είδη, όμως σαν το ελληνόφωνο hip hop… τίποτα. Επειδή είναι η μόνη μουσική που με κάνει να σκέφτομαι και να προβληματίζομαι, με ευχαριστεί και με πικραίνει με την ίδια ακριβώς ανελέητη ένταση. Είμαι παλιάς σχολής, αγάπησα, αγαπάω και θα αγαπώ (πάνω από όλους όσους ακούω) τους FF.C. ή αλλιώς FortiFied Concept. Πέρασαν χρόνια από τη διάλυση τους κι ακόμη κάτι το αντάξιο δύσκολα θα βρω. Από τις μπάντες του καιρού μας, έχω να προτείνω (σε όποιον δεν έχει ακούσει) τους Taburo Bota. Εύηχη μπάντα, κοινωνικό περιεχόμενο με έντονη αμφισβήτηση στους στίχους, καθημερινότητα και μονομαχία της ζωής στην πένα τους. Αξίζει να τους ακούσεις, αξίζει να τους δεις ζωντανά, αξίζει να τους σφίξεις το χέρι στα backstage.
Support art workers δήλωσε ο: Γιώργος Τσίρος
Η πρώτη αληθινή επαφή που θυμάμαι με τη μουσική ήρθε στις αρχές δημοτικού. Ο – κατά 7 χρόνια μεγαλύτερος – αδερφός μου πρέπει να ήταν δευτέρα-τρίτη γυμνασίου όταν ανακάλυψε τους Active Member. Kαι σαν επαναστατικό πνεύμα που θεωρούσε ότι είναι, έκρινε απαραίτητο να βάζει τα τραγούδια τους μέρα – νύχτα να παίζουν στο σπίτι. Τότε θυμάμαι νευρίαζα, τώρα τον ευγνωμονώ που μου έμαθε αυτό το είδος μουσικής. To χιπ χοπ είναι ένα είδος που θαυμάζω για την απίστευτη αμεσότητα του. Παρέχει την δυνατότητα στον καλλιτέχνη να δημιουργεί εικόνες μέσα από στίχους, να παίζει με τις λέξεις και να σκαρώνει ρίμες που δεν σου πάει το μυαλό. Από καλλιτέχνες, όλη σχεδόν η σημερινή ελληνική mainstream χιπ χοπ σκηνή είναι στα αγαπημένα μου.
Μια ιδιαίτερη λατρεία ίσως να έχω στον Βέβηλο, κυρίως για το παρελθόν του. Αυτά που έχει ζήσει τόσα χρόνια δεν τα έχει ζήσει άλλος και το γεγονός ότι τα περισσότερα οφείλονται στις πεποιθήσεις και τις αρχές του, τον ανεβάζει κι άλλο στα μάτια μου. Στο Περιστέρι, γύρω απο το χιπ χοπ δραστηριοποιούνται πολλοί MCs και συγκροτήματα. Οι Zoro&Buzz είναι αναμφίβολα κορυφαίοι όχι μόνο στη “γειτονιά” αλλά πια σε όλη τη χώρα. Για αυτό θα αναφερθώ σε ένα άλλο συγκρότημα, αυτό που άνοιξε τη συναυλία των ZB στην παρουσίαση του δίσκου τους: Νιο.Στε. Ο Νιόνιος και ο Στέλιος από τις εργατικές του Περιστερίου κυκλοφόρησαν την πρώτη τους δουλειά το 2013 και είναι πάντα παρών σε κάθε πλατειακό live για να ανεβάσουν τα ντεσιμπέλ.
Βέβαια, υπήρξε και ο αντίλογος… γιατί κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις:
Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι να “καδράρουμε” καταλλήλως την φωτογραφία μας και να δηλώσουμε στήριξη μέσω του γραπτού λόγου. Οι υποστηρικτικές πράξεις οφείλουν να είναι αμεσότερες. Δεν στηρίζεις την τέχνη όταν υποστηρίζεις μόνο τους γνωστούς του χώρου. Δεν αρκεί μόνο να πηγαίνεις σε συναυλίες των 3 ευρώ, αγόρασε και το merch τους. Στάσου και άκου τους μουσικούς που στέκονται στις γωνιές των δρόμων ξεπουλώντας την τέχνη τους για ένα σου βλέμμα.
Επίλογος
Υστερόγραφο: Τέχνη δεν είναι μόνο η μουσική. Κοιτάξτε γύρω και θα δείτε κι άλλους art workers:
Σκηνοθέτες, συγγραφείς, ηθοποιοί, τεχνικοί, σκηνογράφοι, ενδυματολόγοι, εικαστικοί, σεναριογράφοι, εκδότες, μεταφραστές, επιμελητές, κινηματογραφιστές, ηχολήπτες, πολιτιστικοί διαχειριστές, διοργανωτές συναυλιών, χορευτές, χορογράφοι, φωτογράφοι, φωτιστές, κομμωτές, make up artists
