Μεσοκαλόκαιρα του περασμένου έτους, περιπλανήθηκα στην καλλιτεχνική Αγγλία, στην οποία προσάραξα για ένα διάστημα στο παραθαλάσσιο Πόρτσμουθ. Εκεί πρωτογνώρισα τον τρόπο ζωής των Άγγλων, την μετριοπάθεια τους και την βαθιά καλοσύνη που τους διέπει. Μέσα στον κύκλο των νέων φίλων, είχα την τιμή να γνωρίσω έναν από τους πιο πρόσχαρους ανθρώπους, τον Καταλανό μουσικό Ismael Clark.
Στη σύντομη συνύπαρξη μας σε ένα μαθητικό σχολείο, μου σύστησε τις πτυχές της μουσικότητας του. Φέρνοντας μου, λοιπόν, ανυποψίαστα το επιτυχημένο του άλμπουμ El Gol de L’any (2017), κατάφερα να επεξεργαστώ το υλικό του. Ίσως ήταν η πρώτη φορά που ήλθαν στα αυτιά μου στίχοι σε Καταλανικά, τα οποία με χαροποίησαν λόγω ιδιαίτερης συμπάθειας προς την Καταλονία.
Ο Ismael Clark πλέον ζει μόνιμα στην Αγγλία, αλλά σε όλη την μουσική του πορεία ακολουθεί πιστά το είδος της pop/ pop rock.
Άξιος συνεχιστής του είδους, πιστός στις αρχές του και έντονα υποστηρικτής της βρετανικής μουσικής. Στα τραγούδια του εντοπίζει κανείς την χαρακτηριστική μελωδία, τα φωνητικά που ακολουθούν κάθε μουσική του απόπειρα και το κυρίαρχο στοιχείο της κιθάρας. Κατορθώνει ο ίδιος να συνδυάσει το folk μοτίβο με την εναλλακτική pop, προσπαθώντας να δώσει τη σφραγίδα του λαού του στο καλλιτεχνικό του βίο.
Λίγο αφότου εγκατέλειψα την Αγγλία, ο Ismael Clark προχώρησε στη δημοσίευση του νέου του άλμπουμ, La gràcia d’esculpir un elefant (2019). Μία άρτια δουλειά, εφάμιλλη των προηγούμενων, με εξαιρετική ομάδα πλαισιωμένη δίπλα του. Μπορεί πλέον να λειτουργεί ως σόλο αρτίστας, αλλά – σύμφωνα με τον ίδιο – η μορφή μπάντας δίνει την επιπρόσθετη προοπτική σε μουσικό επίπεδο. Βέβαια, το επιτελείο δίπλα του τον ολοκληρώνει στις μουσικές δημιουργίες του.
Στο νέο του ρεπερτόριο, συναντά κανείς δημιουργίες, όπως τα Retorn, Lúcids, Amor, Brighton ή το Almirall. Τραγούδια εμπλουτισμένα από την εθνική κουλτούρα του Ismael Clark, ενώ συνοδεύονται με εμπειρίες ενός διαφορετικού κόσμου, της Αγγλίας. Η μίξη βιωμάτων είναι χαρακτηριστική στους στίχους, καθώς και οι νότες παραπέμπουν στις αρχέτυπες του βρετανικού ροκ.
Η μελωδία, λοιπόν, του Ismael Clark παραμονεύει σε μία γωνιά, όντας συντροφική. Μία καθημερινή παρέα στις ασχολίες και υποχρεώσεις της αφόρητης ρουτίνας. Δεν πρόκειται για εφήμερη μουσική, για μία σύντομη διασκέδαση σε ξέφρενο πάρτι. Σίγουρα δεν συγκαταλέγεται στην εύκολα δοσμένη μουσική κατανάλωση της εποχής μας, στην οποία ορισμένες φορές εγκλωβιζόμαστε. Οι στιχουργίες του Καταλανού καλλιτέχνη συναντώνται σε ώρες, που κοπάζει η ένταση και η ανάγκη πάλης στη διάρκεια της ημέρας. Αποτυπώνονται, κυρίως, στις προσωπικές στιγμές, μακριά από τη δημόσια ζωή.
Στα δύο του προαναφερθέντα άλμπουμ, προστίθεται η εκπληκτική δουλειά στην αγγλική γλώσσα, το Manoeuvrers of A Romance (2014). Άλλωστε, ο Ismael Clark εργάζεται ως καθηγητής Αγγλικών, μιλώντας άπταιστα τη γλώσσα. Σε όλα τα αξιόλογα τραγούδια, ξεχώρισα το Amic. Μία ωδή για τη φιλία, τους ανθρώπους που αλληλεπιδρούν και μας πλαισιώνουν στη ροή της ζωής. Ένας απλός, λοιπόν, χαιρετισμός στον καλό φίλο και προτροπή για συνέχεια της δουλειάς του.