Τα έργα του είναι ιδιαίτερα και ξεπηδούν από τη φαντασία. Ο λόγος για τον γλύπτη, ζωγράφο και φωτογράφο Κονσταντίν Μπρανκούζι (Constantin Brâncuși), ο οποίος υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους της αφηρημένης γλυπτικής και τα έργα του χαρακτηρίζονται από γεωμετρική κομψότητα. Γεννημένος στο χωριό Χομπίτα της Ρουμανίας, στις 19 Φεβρουαρίου 1876 από μικρός στη βιοπάλη. Σε ηλικία επτά χρονών ήταν βοσκός στα Καρπάθια Όρη, ενώ στα δεκαοκτώ χρόνια του δούλευε ως βοηθός σε ξυλουργείο. Εκεί άρχισε να μαθαίνει ανάγνωση και γραφή.
Το 1894 γράφτηκε στη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών της Κραϊόβα, με ενδιαφέρον στην ξυλογλυπτική. Το 1898 έγινε δεκτός στη Σχολή Καλών Τεχνών του Βουκουρεστίου.Το 1904 πήγε στο Παρίσι, όπου μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών, σκοπεύοντας να ανακαλύψει “την ουσία των πραγμάτων και όχι την εξωτερική τους φόρμα”. Το 1906 πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση. Το 1908 φιλοτέχνησε το πρώτο σημαντικό έργο του, «Το φιλί», όπου οι φιγούρες δύο σφιχταγκαλιασμένων ανθρώπων σχηματίζουν έναν όγκο με συμμετρικές γραμμές. Η καλλιτεχνική του φύση εκδηλώνεται γρήγορα στη Γαλλία.
Λίγο μετά το 1907 πάντως, ξεκίνησε η ώριμη περίοδός του. Ο γλύπτης είχε εγκατασταθεί στο Παρίσι, αλλά όλα αυτά τα χρόνια επέστρεφε συχνά στο Βουκουρέστι και εξέθεσε εκεί σχεδόν κάθε χρόνο. Στο Παρίσι, στους φίλους του περιλαμβάνονται Marcel Duchamp, Fernand Léger, Henri Matisse, Amedeo Modigliani και Ανρί Ρουσό. Το 1913, πέντε από τα γλυπτά του Μπρανκούζι περιελήφθησαν στη γκαλερί «Εμφάνιση» στη Νέα Υόρκη. Ο Alfred Stieglitz παρουσίασε την πρώτη ατομική έκθεση του έργου του καλλιτέχνη στη γκαλερί του «291» της Νέας Υόρκης, το 1914. Ο Brancusi ποτέ δεν ήταν μέλος των οργανωμένων καλλιτεχνικών κινήσεων, αν και συνδέεται με Francis Picabia, Tristan Tzara και πολλά άλλα ντανταϊστές στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Το 1921, τιμήθηκε με ένα ειδικό τεύχος του κριτικού περιοδικού τέχνης «The Little». Ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες δύο φορές το 1926 για να παρακολουθήσει ατομικές εκθέσεις του στην έκθεση Wildenstein και στη Γκαλερί Brummer στη Νέα Υόρκη.
Ο περίφημος γλύπτης με φαντασία και τέχνη κατάφερε να διακριθεί. Το περίφημο γλυπτό «Endless Column» του διάσημου καλλιτέχνη, κατατάχθηκε τέταρτο σε διαδικτυακή ψηφοφορία, με θέμα «τα σπουδαιότερα έργα τέχνης του 20ού αιώνα» της γαλλικής εφημερίδας «Le Figaro» το 2010. Πρώτο στις προτιμήσεις όσων έλαβαν μέρος στην ψηφοφορία ήρθε το έργο του ζωγράφου Πάμπλο Πικάσο «Οι Δεσποινίδες της Αβινιόν». Το γλυπτό «Endless Column» συγκέντρωσε το 5,7% των ψήφων και πήρε την τέταρτη θέση. Τη δεύτερη θέση κατέλαβε το έργο του ζωγράφου Ανρί Ματίς «Ο Χορός» και την τρίτη το περίφημο πορτρέτο της ηθοποιού Μέριλιν Μονρόε από τον καλλιτέχνη Άντι Γουόρχολ.
Το γλυπτό «Endless Column» έχει ύψος 29,35 μέτρα και βρίσκεται στην πόλη Τάργκου Ζίου (νότια Ρουμανία) από τις 27 Οκτωβρίου του 1938. Το έργο, που αποτελεί φόρο τιμής στους Ρουμάνους που έχασαν τη ζωή τους κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι μια σύνθεση από 17 ρομβοειδείς σιδερένιες κάψουλες, τοποθετημένες η μία πάνω στην άλλη. Το 1950, κατά τη διάρκεια του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Ρουμανία, η κυβέρνηση θεωρούσε το έργο του Μπρανκούζι «δείγμα αστικής γλυπτικής» και είχε προτείνει να κατεδαφιστεί το μνημείο. Τελικά, το γλυπτό «επέζησε» και έγιναν εργασίες συντήρησης σ’ αυτό από το 1998 μέχρι το 2000, με τη συνεργασία της κυβέρνησης, του Παγκόσμιου Ταμείου Μνημείων και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
O Μπρανκούζι παρήγαγε μια σειρά σημαντικών γλυπτών αποκαλούμενα «Bird in Space» (Πουλί στο διάστημα ή το πουλί που πετάει). Ο φωτογράφος Edward Steichen αγόρασε ένα από αυτά τα έργα το 1926 και προσπάθησε να το φέρει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όμως, οι ανώτεροι υπάλληλοι του τελωνείου δεν δέχτηκαν το “πουλί” ως έργο τέχνης και επέβαλαν ένα δασμό για την εισαγωγή του ως βιομηχανικό προϊόν και επέβαλαν υψηλούς δασμούς.
Ο Μπρανκούζι, με τη βοήθεια των φίλων του στην Αμερική, αντέκρουσε την απόφαση του τελωνείου και ενήγαγε το Αμερικανικό Δημόσιο. Αυτοί χρέωσαν τον υψηλότερο φόρο που αφορούσε τα ακατέργαστα μέταλλα, αντί του φόρου για έργα τέχνης. Ο Μπρανκούζι όμως το 1928 κέρδισε τη δίκη. Τα έργα του βρήκαν θερμή ανταπόκριση από τους συλλέκτες στις ΗΠΑ, όταν στην Ευρώπη η κριτική ήταν αυστηρή μαζί του. Έγινε διάσημος και στην Γαλλία με τις εκθέσεις των έργων του να διαδέχονται η μία την άλλη.
Ο Brancusi ταξίδεψε εκτενώς στη δεκαετία του 1930, επισκεπτόμενος την Ινδία και την Αίγυπτο καθώς και τις ευρωπαϊκές χώρες. Είχε δεσμευτεί για να δημιουργήσουν ένα πολεμικό μνημείο για ένα πάρκο στο Turgu Jiu, Ρουμανία, το 1935, και σχεδίασαν ένα συγκρότημα που περιλαμβάνονται πύλες, τραπέζια, σκαμπό, και μια ατελείωτη στήλη. Μετά το 1939 ο Brancusi συνέχισε να εργάζεται στο Παρίσι. Τελευταία γλυπτική του, από γύψο «Ο Μεγάλος Πετεινός», ολοκληρώθηκε το 1949.
Τα γλυπτά του τα επεξεργαζόταν πολλά χρόνια για να βρει τις γραμμές που θα τους έδιναν τη μεγαλύτερη δύναμη διαμορφώνοντας μία φόρμα ελεύθερη από κάθε γήινη βαρύτητα. Τα έργα του είναι φτιαγμένα από ξύλο ή πέτρα. Μέσω της καριέρας του άσκησε επιρροή στους γλύπτες της γενιάς του αλλά και μεταγενέστερους, όπως τον Χένρυ Μουρ.
Ο μεγάλος Γάλλος γλύπτης έδινε ακραίες φυσικές στάσεις στις μορφές του, για να εκφράσει μέσω αυτών έντονες πνευματικές καταστάσεις. Επίσης, διασπούσε τις επιφάνειες των γλυπτών του για να δώσει δραματικότητα στη μορφή. Ο Μπρανκούζι αποφάσισε ότι επιθυμούσε να κάνει όσο πιο Απλό Έργο μπορούσε, και ξεκίνησε μια εξελικτική αναζήτηση της καθαρής μορφής. Για να αποφύγει αυτή την επίδραση έφυγε από το ατελιέ του αξεπέραστου Αυγούστου Ροντέν, λέγοντας ότι «δεν μπορεί κανείς να κάνει τίποτα κάτω από τα μεγάλα δέντρα».
Έφυγε από τη ζωή στις 16 Μαρτίου 1957. Άφησε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Παρισιού περισσότερα από 80 γλυπτά, με τον όρο να μεταφερθεί ολόκληρο το εργαστήριό του στο μουσείο, όπως ήταν στην αρχική του μορφή. Το εργαστήριο του έχει ανακατασκευαστεί στον ακάλυπτο χώρο του Κέντρου Ζωρζ Πομπιντού και λειτουργεί ως μουσείο.
Συλλογές με έργα του Μπρανκούζι βρίσκονται στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, όπου φιλοξενούνται τα 80 από τα 215 γλυπτά του, ενώ τα υπόλοιπα εκτίθενται στο Μουσείο Τέχνης της Φιλαδέλφειας και το Εθνικό Μουσείο του Βουκουρεστίου.
