Προσφάτως, είδα στο facebook την παρακάτω αγγελία, από γνωστή διαδικτυακή σελίδα αναζήτησης εργασίας στη Θεσσαλονίκη. Η αγγελία ανέγραφε τα παρακάτω: «ζητούνται εθελοντές για βοήθεια μεταναστών στη Λέσβο». Αρχικά, αφού ξεπέρασα το γεγονός πως φτάσαμε στο σημείο να βλέπουμε τέτοιου είδους αγγελίες -εδώ βλέπουμε άλλα τρελά πράγματα, αυτό μας πείραξε, θα μου πεις!- ήθελα πολύ να δω τον λόγο που υπήρχαν τόσα πολλά σχόλια και πολλά θυμωμένα reactions.
Αν και δεν πρέπει πια να μας σοκάρει τίποτα, μπορώ να πω πως ναι, τα σχόλια τα έλεγες και σοκαριστικά, κυρίως για τη μεγάλη επιμονή στην απέχθεια και το μίσος κάποιων εκεί, έξω. Μερικά σχόλια που «λάτρεψα»;
«Μαργαριτάρι» Νο1:
«Να στείλουμε τη Χρυσή Αυγή…θα τους μεταφέρει στο πιο σωστό μέρος…χαχα»
«Μαργαριτάρι» Νο2:
«Για να τους πνίγουμε έρχομαι τζάμπα!»
Φυσικά τα σχόλια ήταν αρκετά και με μεγάλη μου λύπη, είδα πως ελάχιστα από αυτά ανέφεραν το πόσο τραγικό είναι να σχολιάζει κανείς με τέτοιον τρόπο. Να πούμε πως οι διαχειριστές της σελίδας -προς τιμήν τους- απάντησαν σε ένα σχόλιο θέλοντας να δείξουν πως δεν πρέπει κάποιοι να «επιδεικνύουν» τόσο τον φόβο και τον ρατσισμό τους.
Δε θα κρύψω, πως μια τέτοια αγγελία μου φάνηκε αρκετά παράξενη, καθώς όλοι γνωρίζουμε πως δε γίνονται όλα για το καλό των μεταναστών, αφού δεν έχουν όλοι αγνές προθέσεις. Είδαμε πως υπάρχουν και κάποιες «ΜΚΟ» που περισσότερο εκμεταλλεύονται, παρά βοηθούν τους πρόσφυγες. Αργότερα όμως, σκέφτηκα πως μια τέτοια σελίδα δεν έχει κανένα λόγο να προωθήσει κάτι παράνομο και τουλάχιστον μια τέτοια κοινοποίηση, έχει περισσότερες πιθανότητες να οδηγήσει σε κάτι καλό, παρά σε κάτι κακό.
Έπειτα, ξαναγύρισα στα σχόλια «αγάπης» και τα διάβασα αρκετές φορές, προσπαθώντας -μάταια- να κατανοήσω αυτό το μίσος ορισμένων ατόμων. Γιατί τέτοια οργή ακόμα; Γιατί μέχρι και τώρα, υπάρχουν άνθρωποι που παραπληροφορούνται σχετικά με το ζήτημα των προσφύγων, από κάποιους «καλοθελητές» Ελληναράδες; Γιατί, έστω για μια φορά, να μην μπορούν κάποιοι να μπουν στη θέση του άλλου; Γιατί να θεωρείται δεδομένο πως εμείς τα έχουμε όλα(;) και ζούμε ειρηνικά; Για ποιο λόγο δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το γεγονός πως ένας πόλεμος μπορεί να είχε συμβεί και σε εμάς; Εμείς τι θα κάναμε, λοιπόν; Άραγε, θα στεκόμασταν ακίνητοι, βλέποντας τα σπίτια μας να βομβαρδίζονται;
Ακόμα και εσύ, που μπορεί να σχολίασες με μίσος στην παραπάνω αγγελία, ξέρεις βαθιά μέσα σου τις απαντήσεις σε όλες τις προηγούμενες ερωτήσεις. Το θέμα είναι να αφήσεις τον φόβο, για τον οποίο ευθύνονται άλλοι και όχι οι πρόσφυγες της Συρίας και της κάθε Συρίας και να δεις -επιτέλους- την αλήθεια. Όχι την αλήθεια, που ορισμένοι θέλουν να σου πλασάρουν, καθώς τα συμφέροντά τους είναι τεράστια, αλλά την ανθρώπινη αλήθεια!
