Τη Nalyssa Green θα την ξεχωρίσεις σίγουρα τόσο για τη μελωδική φωνή της, όσο και για τη γενικότερη εικόνα της, αυτή της αιθέριας ύπαρξης, της «νεραϊδένιας». Με αφορμή το τραγούδι της με τίτλο «Κοκτέιλ» που θα κυκλοφορήσει στο δίσκο που ετοιμάζει αυτό το διάστημα, μας αποδεικνύει πως τα καταφέρνει εξίσου καλά και με τον ελληνικό στίχο. Στη συνέντευξη που παραχώρησε για το ΜΑΧΜΑG, εκτός των άλλων μας μίλησε για την εμπειρία της από την πολυσυζητημένη συναυλία της LP στην Τεχνόπολη, αλλά και για τα επόμενα σχέδιά της.
- Nalyssa, πότε ήταν η στιγμή που κατάλαβες ότι η μουσική είναι η ζωή σου και θέλησες να ασχοληθείς επαγγελματικά;
Δεν ήταν μια απόφαση που πάρθηκε συνειδητά κάποια συγκεκριμένη στιγμή. Απλά μετά από λίγο καιρό που έπαιζα ενεργά μουσική, συνειδητοποίησα ότι δεν ασχολούμαι με κάτι άλλο. Δεν άργησα πολύ να το συνειδητοποιήσω. Ήταν σαφές. Και συνεχίζω να ασχολούμαι μόνο με αυτό από τότε. Είναι κάτι που έγινε αθόρυβα, αλλά απόλυτα. Με απορρόφησε η μουσική. Δεν μετάνιωσα ποτέ. Νιώθω τυχερή που μπορώ να κάνω αυτό που αγαπώ χωρίς να χρειάζεται να το παρατάω για άλλου είδους ασχολίες.
- Ξέρω πως το πραγματικό σου όνομα είναι Βιολέτα. Όμορφο και αυτό… Τι σε έκανε όμως να επιλέξεις το ψευδώνυμο «Nalyssa Green»;
Ήθελα να υπάρχει ένα άλλο όνομα για να ορίζει τη μουσική μου περσόνα. Να είναι άλλη αυτή που ανεβαίνει στη σκηνή. Και είναι με κάποιο τρόπο άλλη από εμένα. Ναλύσσα ήταν ήδη το ψευδώνυμό μου που κάπως τυχαία (μα μοιραία) με επέλεξε. Ήταν το avatar μου σε ένα παιχνίδι που έπαιζα στο ίντερνετ και σε όλη μου την διαδικτυακή ύπαρξη. Και το κράτησα…
- Σε χαρακτηρίζει σίγουρα το D.I.Y, καθώς ο πρώτος σου δίσκος «Barock»(2010) οφείλει και την τεχνική δουλειά σε σένα. Είναι μια «επανασταστική» επιλογή ή ανάγκη;
Το Barock οφείλει την τεχνική δουλειά στον παραγωγό μου Σπύρο Λιβάνη. Όπως και ο δεύτερος δίσκος μου The Seed. Το diy είναι ένας όρος που χαρακτηρίζει τις δουλειές μου. Κυρίως το Barock. Τότε πρωτοξεκινούσαμε. Ψηλαφίζοντας, βρήκαμε τρόπους να ηχογραφήσουμε και να κάνουμε τις ιδέες μου πράξη. Με τα ελάχιστα μέσα σε ένα δωμάτιο κάναμε δίσκο. Προφανώς ήταν και ανάγκη, αλλά ήταν και επιλογή. Τώρα που κοιτάω πίσω καταλαβαίνω πόσο χαρακτήρα έδωσε η ανάγκη σε αυτόν το δίσκο. Κάθε εμπόδιο ήταν αφορμή για να βρεθούν πρωτότυπες και άκρως ενδιαφέρουσες λύσεις. Πάντα μου αρέσει η ζεστασιά που βγάζουν οι σπιτικές παραγωγές. Και ακόμα, αν και έχουν περάσει χρόνια κι έχω κερδίσει εμπειρία και γνώσεις, επιμένω στην απλότητα και την αλήθεια που βγάζει η μουσική μακριά από υπερπαραγωγές και εξαντλητικά ραφιναρίσματα.
- Προσοχή, ακολουθεί δύσκολη ερώτηση… Αν σου έλεγαν ότι για όλη την υπόλοιπη ζωή σου μπορείς να ακούς ένα μόνο κομμάτι, ποιο θα ήταν αυτό;
Το «The past is a Grotesque Animal» των Of Montreal!
- Στις 23 Σεπτέμβρη άνοιξες τη συναυλία της πολυσυζητημένης LP στην Τεχνόπολη, κάτι που αναμφίβολα αποτελεί επιτυχία. Μίλησέ μου για την εμπειρία σου και τι κέρδισες από αυτή…
Ήταν όμορφη εμπειρία, γιατί παίξαμε με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες (στήσιμο – ήχο για μας – ήχο για τον κόσμο) σε μια σκηνή που σπάνια μας δίνεται η ευκαιρία να παίξουμε. Και παίξαμε μπροστά σε πάρα πολύ κόσμο νέο και ζωντανό που ένιωθα τον παλμό και τον ενθουσιασμό του κάθε στιγμή. Ήταν ένα απολαυστικό live για μένα.
- Ποια συνεργασία σου θεωρείς καρμική, κάποια που υπήρξε καθοριστική για την μετέπειτα πορεία σου ως καλλιτέχνης;
Με τον Μανώλη Φάμελλο, με τον οποίο έχουμε παίξει μαζί για πολύ καιρό και έχουμε συνεργαστεί και σε δίσκους του. Ήταν μάλλον αυτός που με μύησε στο να τραγουδάω στα ελληνικά. Και με την Άντζελα Μπρούσκου που με μύησε στην τέχνη του θεάτρου.
- Γράφεις εξίσου καλά και μουσική για θέατρο και μάλιστα για σημαντικές παραστάσεις, μερικές από τις οποίες είναι η «Ψύχωση 4.48», η«Φιλουμένα», «Ο θάνατος του Εμποράκου». Αν σου έλεγε κάποιος να επιλέξεις ανάμεσα σε προσωπική δουλειά και θέατρο, τι θα έκανες;
Θα στενοχωριόμουν πολύ που θα έπρεπε να διαλέξω, αλλά θα επέλεγα την προσωπική μου δουλειά, τα τραγούδια μου.
-
Θέλω να μου πεις το αγαπημένο σου τραγούδι από τους δίσκους σου. Ξέρω, είναι δύσκολο!
Πολύ δύσκολο… Θα πω το «Your Εyes» από τον πρώτο μου δίσκο, γιατί αν και είναι ένα από τα πιο παλιά μου τραγούδια δεν το έχω βαρεθεί ποτέ και πάντα απολαμβάνω να το παίζω στα live.
- Οι στίχοι σου είναι κυρίως αγγλικοί, ωστόσο τελευταία έγραψες το υπέροχο «Κοκτέιλ». Σκέφτεσαι να ασχοληθείς περισσότερο με τον ελληνικό στίχο, ή ο αγγλικός είναι η μεγάλη σου αγάπη;
Τελευταία γράφω κυρίως στα ελληνικά. Και έχουν μαζευτεί αρκετά τραγούδια, τα οποία θα κάνω δίσκο όσο πιο σύντομα γίνεται. Αυτό τον καιρό με ενδιαφέρει πάρα πολύ ο ελληνικός στίχος, αλλά νομίζω ότι δεν έχω τελειώσει οριστικά με το αγγλόφωνο και κάποια στιγμή θα επανέλθω.
- Θεωρείς πως είναι δύσκολο στην Ελλάδα του 2016 να κάνεις καριέρα με ξένο στίχο;
Είναι δύσκολο να κάνεις καριέρα γενικώς. Όταν παίζεις ένα είδος μουσικής κάπως διαφορετικό από το επικρατές. Ίσως ο ελληνικός στίχος να αφορά περισσότερο τους Έλληνες μιας και είναι η μητρική γλώσσα, αλλά και πάλι αν δεν φτάσει στα αυτιά τους δε θα μπορέσουμε να μάθουμε αν όντως τους αφορά. Και φτάνει δύσκολα κάτι σε πολλά αυτιά.
- Με αφορμή το τραγούδι σου, αν ήσουν κοκτέιλ, τι θα ήσουν και γιατί;
Long Ιsland Ιced Τea. Δροσιστικό, αλλά και βαρύ.
- Τέλος Nalyssa, θέλω να μας πεις πού μπορούμε να σε ακούσουμε αυτό τον καιρό και τι να περιμένουμε από εσένα μελλοντικά;
Στις 2 Δεκέμβρη παίζω στο Winter Plissken Festival. Μετά από αυτό θα ασχοληθώ κυρίως με την ηχογράφηση του επόμενου δίσκου μου, ο οποίος ελπίζω να μπορέσει να βγει κάποια στιγμή την άνοιξη.
Χρήσιμα links:
Facebook Page: Nalyssa Green
