Το θέλατε. Το ζητήσατε. Μετά την τεράστια επιτυχία του countdown με τα χειρότερα βιβλία που έχουμε διαβάσει, ήρθε το δεύτερο μέρος για να ξεδιψάσετε! Βασικά, εξ αρχής είχα σκοπό να κάνω δύο μέρη σε αυτό το θέμα, αλλά δεν ακούγεται τόσο ωραίο. Οπότε εσείς το θέλατε και ήρθε απευθείας στον υπολογιστή σας, στο κινητό σας, στο διάβα σας. ΠΡΟΣΟΧΗ! Spoiler alert!
Ελάτε στο δεύτερο countdown των χειρότερων βιβλίων που έχουμε διαβάσει!
5) Fifty shades of Grey της E.L. James
Δε θα μπορούσε να μη γίνει αναφορά σε αυτήν την τριλογία! Ένα έργο με διόλου καλή συγγραφική πένα κατά γενική ομολογία. Όπως και στην περίπτωση του “Εραστή της Λαίδη Τσάτερλυ”, η βάση του έργου είναι το σεξ. Το “Fifty shades” είναι η απόδειξη ότι το σεξ πουλάει, καθώς κατάφερε από ένα απλό fanfiction βασισμένο στο “Twilight” να γίνει best seller για πολλές εβδομάδες και τελικά να κόψει εκατομμύρια εισητήρια στον κινηματογράφο. Αδιαμφισβήτητα, βοήθησε στην απενεχοποίηση του σεξ και στην σεξουαλική απελευθέρωση αρκετών γυναικών. Δεν είναι τυχαίο ότι η επιτυχία της σειράς βιβλίων ανέβασε τις πωλήσεις των sex toys.
Η κακή συγγραφή του έργου δεν είναι το μοναδικό αρνητικό που μπορεί να σημειώσει κανείς όταν το διαβάσει. Η τοξικότητα των σχέσεων μεταξύ όλων των πρωταγωνιστών είναι ένα βασικό αρνητικό των βιβλίων, είτε αναφερόμαστε σε ερωτικές είτε σε φιλικές σχέσεις. Ξεκινώντας από τον Christian και την Anastasia, όπου βλέπουμε έμμεση και άμεση χειραγώγηση του ενός προς τον άλλον, με έλλειψη σεβασμού πολλές φορές – που πρόκειται για θεμελειώδες στοιχείο μιας υγειούς σχέσης.
Μιλώντας για τοξικότητα, δε θα ήταν δυνατόν να μη γίνει αναφορά στη σχέση του Christian με την Elena, τη Mrs Robinson, όπως την αποκαλεί η Anastasia. Είναι μια σχέση που όχι μόνο είναι τοξική, αλλά πρόκειται για αποπλάνηση ανηλίκου, αφού ο Christian ήταν μόλις δεκαπέντε ετών όταν ξεκίνησε η σεξουαλική τους σχέση.
Το θεμελιώδες λάθος των βιβλίων είναι ότι δε γίνεται αποσαφήνιση του γεγονότος ότι ο Christian ήταν θύμα αποπλάνησης, κάτι που επηρέασε σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό τις μετέπειτα σχέσεις του, ή καλύτερα την αδυναμία του να συνάψει οποιαδήποτε υγιή σχέση.
“I am crying over the loss of something I never had. How ridiculous. Mourning something that never was – my dashed hopes, dashed dreams, and my soured expectations.”
4) Harry Potter and the Cursed Child των JK Rowling, Jack Thorne και John Tiffany
Αγαπάμε τον Harry Potter. Η πλειοψηφία όσων διαβάζουν βιβλία δίνουν θετικές κριτικές στην ιστορία του μικρού μας μάγου, καθώς κάτι βασικό που μας δίδαξε είναι ότι οι επιλογές μας καθορίζουν τη ζωή μας και τον χαρακτήρα μας, και όχι οι ικανότητές μας. Αυτό στην πράξη γίνεται αντιληπτό στα πρόσωπα των γνωστών σκηνοθετών και ηθοποιών, καθώς παρόλο που ήταν ικανοί επαγγελματίες, οι φρικαλεότητες που έπραξαν σε αθώες ψυχές τώρα τους οδηγούν στην τιμωρία, η οποία είναι αναπόφευκτη, σύμφωνα με τα διδάγματα του αρχαίου θέατρου. Αλλά αυτό είναι κουβέντα για άλλο άρθρο.
Τι γίνεται με τον ενήλικο Harry Potter, 20 έτη αργότερα;
Σε αυτή τη φράση ίσως και να διακρίνουμε τον βασικό λόγο που το sequel της επταλογίας δεν έγινε καθολικά αποδεκτό από τους λάτρεις της ιστορίας. Συχνά νιώθουμε την ανάγκη οι ήρωες των παιδικών μας χρόνων να παραμένουν όπως τους γνωρίσαμε, δίχως γάμους, παιδιά και δυσκολίες της ενήλικης καθημερινότητας. Χάνεται η μαγεία του επαναστάτη νέου, επίκεντρο της ζωής του οποίου ήταν οι φίλοι του, για να καταφέρει να αντιμετωπίσει τον χειρότερο εφιάλτη όλης της ανθρωπότητας. Και το κατάφερε. Αυτό μας ενδιέφερε, κι όχι η όποια επαγγελματική ή προσωπική του αποκατάσταση.
Κι αν εσένα, αγαπητέ αναγνώστη, δε θα σε πείραζε να διαβάσεις κάτι τέτοιο, φυσικά έχω και άλλα που ενοχλούν. Ο Voldie της καρδιάς μας, ο κακός το πρόσωπο του οποίου ίσως και να έχει πρωταγωνιστήσει στους εφιάλτες σου, έχει κόρη. Κάνε εικόνα στο μυαλό σου τον Άρχοντα του Σκότους να συνευρίσκεται ερωτικά με την Bellatrix Lestrange… Τώρα είμαστε έτοιμοι για ένα group therapy! Φυσικά ο Voldemort δε θα μπορούσε να αγαπήσει αυτό το παιδί, όμως η ύπαρξή του βοηθά τον ίδιο στο σχέδιο του για την επάνοδό του και την τελική του νίκη. Διότι η αγάπη για τον Voldemort είναι μια άγνωστη λέξη.
Η αγαπημένη μας τριάδα ίσως και να φαίνεται διαφορετική καθώς διαβάσει κανείς το θεατρικό αυτό έργο. Κάνουν λάθη τα οποία δε θέλουμε να δούμε σε αυτούς, διότι δε θα έπρεπε να τα κάνουν σύμφωνα με τη φαντασία μας. Λάθη κυρίως με τα παιδιά τους, στον τρόπο που τους απευθύνονται, που τους αναθρεύουν. Όμως και πάλι ίσως ο λόγος να είναι η άρνησή μας να δεχτούμε ότι ο Harry, o Ron και η Hermione μεγάλωσαν. Γιατί τότε μεγαλώσαμε κι εμείς!
“They were great men, with huge flaws, and you know what – those flaws almost made them greater.”
3) Romeo and Juliet του William Shakespeare
Ένας έρωτας που έμεινε στις μνήμες των ανθρώπων στο πέρασμα των αιώνων, από τη μαγική πένα του Shakespeare, που μόνο αυτός ξέρει να διηγείται με τέτοια μαεστρία σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο. Ένα ζευγάρι που μια βραδιά έφτανε για να σμίξει τις ψυχές τους, ενώ η έχθρα των γονιών τους τους οδήγησε στον θάνατο και στην αιώνια ένωσή τους. Είναι ίσως το κλασικότερο έργο της αγγλικής λογοτεχνίας, με θεατρικές και κινηματογραφικές μεταφορές. Ποιος θα είχε το θράσσος να σπιλώσει με τα λόγια του αυτό το αριστούργημα;
Η απάντηση είναι: Η υποφαινόμενη.
Θα δικαιολογηθώ εκ των προτέρων, τονίζοντας ότι είχα διαβάσει το έργο όντας έφηβη, και κάποιες απόψεις μου έχουν ειπωθεί και από άλλα άτομα. Ένα θέμα που τίθεται είναι οι ηλικίες των ηρώων. Αν και η ιστορία εκτυλίσσεται σε αρκετά περασμένο αιώνα και τα ζευγάρια παντρεύονταν σε νεαρές ηλικίες, ας τονιστεί η Ιουλιέτα δεν είναι καν 14, ενώ ο Ρωμαίος αν και δεν διευκρινίζεται από τον Shakespeare, εντούτοις δεν μπορεί να ξεπερνά τα 20 έτη. Η ανωριμότητα της ηλικίας φαίνεται στον Ρωμαίο κυρίως από τα συναισθηματικά ξεσπάσματα αλλά και από το πόσο εύκολα ερωτεύεται. Μέχρι και λίγα δευτερόλεπτα πριν δει την Ιουλιέτα, ο νεαρός μας κλαιγόταν για τη χυλόπιτα που του έριξε η Rosalinda, και δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή του δίχως αυτήν. Οπότε είναι η Ιουλιέτα η αδελφή ψυχή του ή το rebound girl;
Γενικότερα τα θεατρικά έργα δεν αναλύουν σελίδες επί σελίδων τα συναισθήματα των ηρώων. Στην προκειμένη περίπτωση, φαίνεται ότι ο Ρωμαίος ερωτεύεται την ομορφιά της Ιουλιέτας και αντίστοιχα η ίδια την πανοπλία του. Βέβαια αν μη τι άλλο, τα λόγια που ανταλλάζουν οι ήρωές μας είναι από τις πιο ρομαντικές εξομολογήσεις της λογοτεχνίας, όμως είναι τεκμήριο αληθινής αγάπης; Η απάντηση δική σας. Τελικά αυτοκτονούν, κυρίως λόγω ασυνεννοησίας, για να είναι μαζί. Ρομαντικοποίηση της αυτοκτονίας; Ίσως να το υποστήριζαν πολλοί. Τραγική ιστορία; Βεβαιότατα ναι.
“Turn him into stars and form a constellation in his image.
His face will make the heavens so beautiful that the world will fall in love with the night and forget about the garish sun.”
2) Pride and Prejudice and Zombies του Seth Grahame-Smith
Pride and Prejudice, ελληνιστί “Περηφάνεια και Προκατάληψη”. Ένα από τα κορυφαία βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας, όπου αγγίζει τις καρδιές μας ο ρομαντισμός, δίχως φανφάρες και μεγάλα λόγια. Με έναν Mr Darcy να ανεβάζει τον πήχη του ιδανικού άνδρα, που ακούει όσα του λέει η Elizabeth Bennet για τη συμπεριφορά του, της δίνει χρόνο και ζητά συγγνώμη όταν πρέπει. Δεν είναι επιστημονική φαντασία, οπότε αγόρια, ξεκινήστε δουλειά!
Τον 21ο αιώνα έρχεται ο Seth Grahame-Smith να μας παρουσιάσει μια παρωδία του κλασικού έργου, το οποίο μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη λόγω της επιτυχίας που σημείωσε το βιβλίο. Σε μια περίοδο που βρικόλακες και ζόμπι επανεμφανίστηκαν στις ζωές μας με πλειάδα ακολούθων, ο συγγραφέας είδε την ευκαιρία και την εκμεταλλεύτηκε. Πάντοτε βέβαια οι παρωδίες γίνονται στόχος αρνητικών κριτικών, δικαιολογήμενα ή όχι.
Οι παρωδίες έχουν στόχο το γέλιο, έστω ένα χαμόγελο σαν αυτό που έχει η Μόνα Λίζα. Σε κάποιους που έχουν διαβάσει το παρόν έργο αυτό δε συνέβη ποτέ, καθώς θεώρησαν ανόητους τους διαλόγους και συνολικά την ιστορία. Ένα ακόμη αρνητικό; Οι νίντζα! Ναι, κι όμως υπάρχουν και πολεμούν ορδές από ζόμπι. Αντί για την Uma Therman στο Kill Bill, μπορείς να κάνεις εικόνα την Elizabeth Bennet με τις αδερφές της. Που φυσικά αντί για νίντζα θα μπορούσαν να είναι πολεμίστριες της εποχής και της περιοχής τους, αλλά δε θα πουλούσε τόσο. Αν και τα ζόμπι βρίσκονται στον τίτλο του βιβλίου, η παρουσία τους είναι ελάχιστη και προκαλεί συνεχόμενους εμετούς. Cause, why not?
“I shall never relinquish my sword for a ring. The right man wouldn’t ask me to.”
1) Wuthering Heights της Emily Bronte
Είναι μια ώρα δύσκολη. Θα πρέπει να γράψω αρνητικά σχόλια για ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία, ήδη από την εφηβεία μου. Διότι όσο γλυκανάλατο έβρισκα το Romeo and Juliet, άλλο τόσο δραματικό έβρισκα τα “Ανεμοδαρμένα Ύψη”. Όχι αυτά της Καιτούλας της Γαρμπή, μα της Emily Bronte το μακρινό 1847. Και ποιος έφηβος δε θέλει να διαβάσει ένας έρωτα σχεδόν καταραμένο, όπου κάποια στιγμή μίσος και αγάπη γίνονται ένα. Επειδή όμως είναι γνωστή η αντικειμενικότητα μου, ας δούμε τα αρνητικά αυτού του κλασικού έργου.
Αποτελεί μια από τις πιο τοξικές σχέσεις πρωταγωνιστικού ζευγαριού στην ιστορία της κλασικής λογοτεχνίας. Γιατί πλέον το Wattpad έχει τόσες ιστορίες τοξικών σχέσεων που απορεί όποιος τις έχει διαβάσει αν έχουμε υγιή άποψη περί σχέσης. Heathcliff και Catherine δεν έγιναν ποτέ ζευγάρι, καθώς τους χώριζαν οι κοινωνικές τάξεις. Ο Heathcliff είναι τσιγγάνος και η καταγωγή του τον τοποθετεί στο κοινωνικό περιθώριο, οπότε ένας γάμος με την Catherine είναι ανήκουστος, ακόμα και για την ίδια, παρόλο που τον αγαπά. Ο ίδιος κακοποιεί σωματικά και ψυχικά την σύζυγο που μισεί. Γενικότερα γίνεται αναπαραγωγή κακοποίησης από γενιά σε γενιά, από σχέση σε σχέση. Σχεδόν καμία σχέση δεν είναι υγιής.
Βαρετό χαρακτηριστικό του βιβλίου θεωρείται η επιλογή της υπηρέτριας ως αφηγήτριας και ειδικά 20 έτη μετά τα γεγονότα που περιγράφονται στην ιστορία. Το έργο παρουσιάζει έλλειψη περιγραφής των τοπίων, κάτι που θα έκανε τον Victor Hugo μάλλον δυσαρεστημένο αν είχε διαβάσει τα “Ανεμοδαρμένα Ύψη”.
“If all else perished, and he remained, I should still continue to be; and if all else remained, and he were annihilated, the universe would turn to a mighty stranger.”
ΥΓ1: Τρίτο μέρος δε θα γίνει, όσο και να το ποθήσει η καρδιά σας.
ΥΓ2: Αξίζει να διαβάσετε όλα τα βιβλία. Όσα κακά και να έχουν ειπωθεί για αυτά. Γιατί κάτι που θεωρείς εσύ ασήμαντο μπορεί να αγγίξει την ψυχή κάποιου άλλου.
