Ο Tom ήταν ένα παιδί χωρίς γονείς. Μεγάλωσε σε ένα ορφανοτροφείο, όπου δε χαμογελούσε, ούτε έπαιζε με τα υπόλοιπα παιδιά. Έτσι κυλούσε η ζωή του για έντεκα ολόκληρα χρόνια, κλεισμένος σε έναν χώρο που μισούσε. Ένας παράξενος άνδρας έμελλε να του αλλάξει τη ζωή, περισσότερο όμως τη ζωή ολόκληρης της ανθρωπότητας. Πώς ένα ορφανό αγόρι με συνηθισμένο όνομα έφερε τη φρίκη και τον πόνο; Κι όμως, ο Tom Marvolo Riddle δεν ήταν ένα συνηθισμένο παιδί. Ήταν ο «Ξέρεις ποιος», ο πιο επικίνδυνος μάγος που υπήρξε ποτέ στην ιστορία, ο Voldemort.
Τι σημαίνει το όνομα του;
Αν και υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με την ετυμολογία του ονόματος, η πιο ακριβής ίσως είναι η γαλλική πρόταση Vol de mort που σημαίνει «φυγή από τον θάνατο». Ξεκίνησε να το χρησιμοποιεί ως ψευδώνυμο ήδη από τα πρώτα του χρόνια στο Hogwarts, διότι δεν ήθελε να διατηρήσει το όνομα ενός βρωμερού Muggle. Δέκα χρόνια μετά την αποφοίτησή του, βαθιά αναμεμιγμένος με τις σκοτεινές τέχνες και έχοντας κατακρεουργήσει τη ψυχή του, εξαφάνισε κάθε ίχνος του ορφανού Tom, και πήρε μια για πάντα τη θέση του ο Lord Voldemort.
Το Lord Voldemort είναι το αποτέλεσμα του ονόματός του, απλώς παίζοντας με τα γράμματα. Οι Έλληνες μεταφραστές τον αναβάπτισαν, δίνοντας το όνομα Άντον Μόρβολ Χερτ ώστε με τον αναγραμματισμό να προκύπτει το Άρχων Βόλντεμορτ.
Ποια ήταν η οικογένειά του;
Πατέρας του ήταν ο Tom Riddle Sr, πλούσιος Muggle τον οποίο ερωτεύτηκε η μητέρα του Voldemort, Merope Gaunt. Η Merope μεγάλωσε με τον πατέρα της, Marvolo, και τον αδελφό της, Morfin, σε ένα περιβάλλον βίας, σωματικής και ψυχολογικής. Δε γνώρισε την αγάπη, οπότε και όταν ερωτεύτηκε τον Riddle Sr εκμεταλλεύτηκε την μαγεία της και τον έκανε να την ερωτευτεί χρησιμοποιώντας ένα ερωτικό φίλτρο. Αργότερα έμεινε έγκυος στον Tom και αποφάσισε, ίσως επειδή περίμενε ότι ο άνδρας της και χωρίς μαγεία θα συνέχιζε να την αγαπά, ή ακόμα και ότι θα έμενε για χάρη του παιδιού που επρόκειτο να γεννηθεί, να σταματήσει το φίλτρο. Ο σύζυγός της τελικώς μάζεψε τα μπογαλάκια του και εξαφανίστηκε. Καταβεβλημένη από την εγκατάλειψη , γέννησε τον γιο της στα σκαλιά του ορφανοτροφείου Wool για Muggle στο Λονδίνο, στις 31 Δεκεμβρίου του 1926, και ξεψύχησε.
Όταν ξεκίνησε να φοιτά στο Hogwarts ήταν βέβαιος ότι ο πατέρας του ήταν μάγος και όχι η μητέρα του, καθώς ήταν αδιανόητο για τον ίδιο πώς μπορεί κάποιος να πεθάνει ενώ έχει μαγικές ικανότητες. Συνειδητοποιώντας ότι η μητέρα του ήταν μάγισσα, απαρνήθηκε τον πατέρα του και ένιωθε περηφάνεια για την καταγωγή του, μιας και ήταν απόγονος του Salazar Slytherin. Το οικογενειακό του δέντρο κρύβει και κάτι άλλο· αν εξαιρέσουμε τις χρόνιες αιμομιξίες για τη διατήρηση του καθαρού αίματος της οικογένειας – γεγονός που προκάλεσε ψυχολογικά προβλήματα στους απογόνους – ο Voldemort έχει κοινό πρόγονο, με ποιον λέτε; Μα φυσικά με τον Harry Potter! Είναι μακρινά ξαδέρφια, έχοντας κοινή καταγωγή από τους Peverells, τα τρία αδέλφια από την ιστορία με τους Κλήρους του Θανάτου. Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί οικογενειακή τραγωδία. Ή επεισόδιο στις οικογενειακές ιστορίες.
“Σκανταλιές” στο ορφανοτροφείο
Από μικρός εκμεταλλεύτηκε τις δυνάμεις του για να σπέρνει τον τρόμο στα υπόλοιπα παιδιά. Αφού μπλέχτηκε σε καβγά με ένα παιδί, κρέμασε το κουνέλι του από την δοκό χρησιμοποιώντας μαγεία, ακόμα και αν δεν ήξερε ότι ήταν μάγος. Το πιο τρομακτικό παράδειγμα βιαιότητας που παρουσίασε στο ορφανοτροφείο ήταν όταν οδήγησε δύο ορφανά σε μια σπηλιά, όπου έκανε μια πράξη τόσο αποκρουστική και τρομακτική που τραυμάτισε την ψυχή των παιδιών και δεν μπορούσαν να μιλήσουν. Δεν υπάρχει κάποια αναφορά στο τι διαδραματίστηκε, δείχνει όμως τον τρομακτικό εγκέφαλο που είχε ήδη από μικρή ηλικία.
Όταν έγινε έντεκα τον επισκέφτηκε ο Dumbledore, τον οποίο θεώρησε γιατρό ή ψυχίατρο. Δε θορυβήθηκε όταν του αποκάλυψε πως είναι και οι δύο μάγοι, ίσα ίσα που ήταν σίγουρος πως ήταν ανώτερος των υπόλοιπων παιδιών, για αυτό και έσπευσε να απαριθμήσει τα ταλέντα του, μεταξύ αυτών και την ικανότητά του να μιλά τη γλώσσα των φιδιών (Parseltongue).
Το Hogwarts τον άλλαξε, σωστά;
Εντός του Hogwarts περιόρισε τις αντιδράσεις του και έγινε υπόδειγμα μαθητή. Θα μπορούσε να πάρει βραβείο υποκριτικής καθώς κατάφερε να πείσει όλους τους καθηγητές για τον καλό του χαρακτήρα, εκτός φυσικά από τον Dumbledore, του οποίου δεν του ξέφευγε τίποτα. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν προσπάθησε καν ο μικρός Tom να τον μαγέψει με την ψεύτικη ευγένεια και το όμορφο παρουσιαστικό που κατείχε, αντιθέτως τον φοβόταν και τον μισούσε μέχρι το τέλος.
Δεν μπορούσε όμως να περιορίσει τον ρατσισμό που έτρεφε για όσους δεν ανήκαν στους καθαρόαιμους Μάγους. Μήπως σας θυμίζει τον Χίτλερ με την μανία του για την Αρία φυλή; Φυσικότατα, και μάλιστα ένα ακόμη κοινό στοιχείο εντοπίζεται στο ότι κανένας εκ των δύο δεν ανήκε στην «ανώτερη φυλή» καθώς ο Χίτλερ δεν ήταν ούτε ξανθός, ούτε γαλανομάτης, όπως ήταν τα χαρακτηριστικά περιέγραφαν την Αρία φυλή, μα το βασικότερο; Δεν ήταν καν Γερμανός, αλλά Αυστριακός. Ακριβώς το ίδιο παρατηρείται και στον Voldemort· ήταν ημίαιμος, όσο και αν ήθελε να το ξεχάσει, άρα για τους σκληροπυρηνικούς ήταν και αυτός Muggle. Για αυτόν τον λόγο και τόνιζε ότι ήταν απόγονος του Slytherin.
Και το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά
Ως απόγονος του Slytherin το απέδειξε ανοίγοντας την Κάμαρα με τα Μυστικά μόλις στα 16 του και εξημερώνοντας τον Βασιλίσκο, ένα τεράστιο φίδι που σκότωνε και μαρμάρωνε κόσμο, σαν τη Μέδουσα της μυθολογίας. Το 1943 δολοφόνησε τη Myrtle Warren στις τουαλέτες των κοριτσιών, την γνωρίζουμε ως «Η Μυρτιά που κλαίει», καθόλου ευγενικός τρόπος να μιλήσεις για μια κοπέλα, η οποία αντίκρισε τα κίτρινα μάτια ενός θρυλικού φιδιού, και μάλιστα στις τουαλέτες! Με μόνη αιτία ότι δεν ήταν καθαρόαιμη μάγισσα! Αυτό το γεγονός επιβεβαιώνει την ανάγκη των γυναικών να πηγαίνουμε δύο δύο στις τουαλέτες.
Μετά από αυτό το συμβάν αποφασίστηκε το κλείσιμο του Hogwarts. Ο Riddle, μη θέλοντας να επιστρέψει στο ορφανοτροφείο, κατηγόρησε τον Hagrid και την αράχνη του τον Aragog. Ο Hagrid αποβλήθηκε και ο Tom, ως σωτήρας, κέρδισε τρόπαιο για τις ειδικές υπηρεσίες του στο σχολείο.
Δεν τόλμησε να ανοίξει ξανά την κάμαρα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του μεγάλου Dumbledore, οπότε και χρησιμοποίησε το ημερολόγιό του τόσο ως Πεμπτουσιωτή (Horcrux), όσο και ως κλειδί για το άνοιγμα την κάμαρας, το οποίο και συνέβη λίγα χρόνια αργότερα, όταν ήταν δεύτερο έτος ο Harry Potter, ο οποίος και το κατέστρεψε.
Πεμπτουσιωτής: Η αναζήτηση της αθανασίας
Ο Riddle ήταν αποφασισμένος να κατακτήσει την αθανασία και έψαχνε τρόπους ήδη από την εφηβεία του. Όταν οι συνομήλικοι του απολάμβαναν τη ζωή στο Hogwarts, ο Tom αναρωτιόταν αν μπορεί να φτιάξει περισσότερους από έναν Πεμπτουσιωτές, ρωτώντας μάλιστα τον καθηγητή Slughorn, ο οποίος είχε αδυναμία στον μαθητή του.
Για όποιον δε γνωρίζει τι είναι ο Πεμπτουσιωτής, πρόκειται για αντικείμενο εντός του οποίου βρίσκεται ένα κομμάτι ψυχής και για τη δημιουργία του απαιτείται φόνος. Για να φτιαχτεί χάνεται η μισή ψυχή, η οποία και προσκολλά στο αντικείμενο που επιλέγει ο μάγος. Όμως, πόση ψυχή απέμεινε τελικώς στον Τom Riddle;
Έσπασε η ψυχή του εφτά κομμάτια, ή μήπως περισσότερα;
Ο πρώτος Πεμπτουσιωτής ήταν το ημερολόγιο του και έγινε με τη δολοφονία της Myrtle. Ο δεύτερος δεν άργησε να έρθει, καθώς δολοφόνησε τον πατέρα του, τον παππού του και τη γιαγιά του χρησιμοποιώντας μάλιστα το ραβδί του αδερφού της μητέρας του, ώστε να φανεί ότι τους δολοφόνησε. Πεμπτουσιωτής έγινε το δαχτυλίδι της οικογένειας της μητέρας του που πήρε ως ενθύμιο εκείνης της ημέρας.
Όταν δούλευε στο Borgin and Burkes, γιατί ούτε ο Voldemort μπόρεσε να γλιτώσει την εργασία σε εξυπηρέτηση πελατών, γνώρισε την Hepzibah Smith, μια ηλικιωμένη απόγονο της Helga Hufflepuff. Έφερε μαζί της το μενταγιόν του Slytherin και το κύπελλο της Hufflepuff. Τη δηλητηρίασε και έριξε το φταίξιμο στον Hokey, το ξωτικό που είχε στο σπίτι της. Έτσι, με τη δολοφονία της Smith και μιας Muggle ιερόδουλης, το μενταγιόν και το κύπελλο έγιναν οι καινούριοι του Πεμπτουσιωτές. Πέμπτος έμελλε να γίνει το διάδημα της Helena Ravenclaw, το οποίο βρισκόταν στα δάση της Αλβανίας, σκοτώνοντας έναν περαστικό.
Φτάνουμε στον τελευταίο Πεμπτουσιωτή. Ο Voldemort ήθελε να είναι η ψυχή του χωρισμένη σε 7 κομμάτια, λόγω της μαγικής δύναμης του αριθμού. Οπότε το 1994, αποδυναμωμένος μετά την ήττα του από το βρέφος Harry και με τη βοήθεια του Pettigrew, έκανε τη Ναγκινι, το αγαπημένο του φίδι, τον τελευταίο του Πεμπτουσιωτή. Επειδή βέβαια όταν κάνουμε σχέδια ο Θεός γελάει, ή στην περίπτωσή μας η μαγεία, όταν προσπάθησε να σκοτώσει τον Harry, η ψυχή του ήταν τόσο χαοτική που ένα κομμάτι της προσκόλλησε στον μοναδικό ζωντανό οργανισμό του σπιτιού, τον Harry.
Τα ποσοστά λένε μια τρομακτική αλήθεια
Όταν κάποιος δημιουργεί 7 κομμάτια ψυχής, συνολικά 8 μετρώντας και τον ίδιο, τι απομένει από την ψυχή; Αν πάρουμε κυριολεκτικά τα λόγια του καθηγητού Slughorn ότι με κάθε Πεμπτουσιωτή η ψυχή χωρίζεται στη μέση, τότε ας δούμε πόση ψυχή μένει στον σκοτεινό μάγο. Παρατηρούμε ότι στο ημερολόγιο βρίσκεται το 50% της ψυχής και στο δαχτυλίδι το 25% και βρισκόμαστε μόνο στην αρχή. Στα αντικείμενα της Smith κατεβαίνουμε στα 12,5% και 6,25 % αντίστοιχα. Με το διάδημα της Ravenclaw βρισκόμαστε στο 3% ενώ ο Πεμπτουσιωτής που δημιουργήθηκε άθελά του έχει το 1,5% της ψυχής του. Ο τελευταίος, η Ναγκινι έχει μόλις το 0,78%. Αυτό τι σημαίνει; Ότι η ψυχή του Voldemort είναι μόλις το 0,78% της συνολικής εικόνας, δηλαδή το ημερολόγιο του έχει περισσότερη ψυχή από τον ίδιο. Μπορούμε να μιλάμε πια για άνθρωπο, όταν έχουμε ένα τέτοιο ποσοστό;
Κι όμως, μπορούσε να σωθεί
Στον χριστιανισμό η μετάνοια είναι το κέντρο της άφεσης των αμαρτιών για να ανοίξει ο δρόμος προς τον παράδεισο. Ακόμα και ο χειρότερος άνθρωπος αν αλλάξει μυαλά και κατανοήσει τα λάθη και ζητήσει συγχώρεση, μπορεί να σωθεί. Στο βιβλίο Οι Κλήροι του Θανάτου μαθαίνουμε δια στόματος Ερμιόνης πώς μπορεί να σωθεί μια κατακρεουργημένη ψυχή:
«Με τη μεταμέλεια», είπε η Ερμιόνη. «Πρέπει να συναισθανθείς ειλικρινά αυτό που έχεις κάνει. Υπάρχει μια υποσημείωση. Ο πόνος είναι τόσο φοβερός, που μπορεί να σε σκοτώσει. Δε βλέπω να το κάνει ο Βόλντεμορτ, εσείς;»
«Όχι», συμφώνησε ο Ρον προτού προλάβει ν’ απαντήσει ο Χάρι.
Η μεταμέλεια είναι η λέξη κλειδί.
Είναι δύσκολο να φτάσεις στο σημείο να τη συναντήσεις, να την κατακτήσεις. Τα εγκλήματα βαραίνουν την ψυχή, πόσο μάλλον στην περίπτωση του Voldemort που, ας πούμε την αλήθεια, για ποια ψυχή μιλάμε; Χρησιμοποιούσε τα πάντα προς όφελος του, ακόμα και κάτι τόσο ιερό όσο η ψυχή, δίχως να νοιάζεται ποια θα είναι τα αποτελέσματα. Η σιωπή του Harry είναι ένα κομβικό σημείο. Λίγο πριν το οριστικό τέλος του Voldemort, ο Harry του απευθύνεται κοιτώντας τον στα μάτια:
«Προτού προσπαθήσεις όμως να με σκοτώσεις, σε συμβουλεύω να σκεφτείς τι έχεις κάνει…Σκέψου και προσπάθησε να μεταμεληθείς, Χερτ…»
«Είναι η τελευταία σου ευκαιρία», συνέχισε ο Χάρι, «είναι το μόνο που σου μένει… Έχω δει πώς θα γίνεις αν δεν το κάνεις… Φέρσου σαν άντρας… προσπάθησε… προσπάθησε να μεταμεληθείς…»
Ο χειρότερος εχθρός του, η Νέμεσις του, το ίδιο άτομο του ζητά να σκεφτεί τις πράξεις του ως τελευταία προσπάθεια να σωθεί. Δεν τον υποχρέωσε κάνεις να του ζητήσει κάτι τέτοιο, και αμφιβάλλω αν κάνεις μας θα έπραττε κάτι ανάλογο. Κι όμως, βλέποντας τον δολοφόνο των γονέων του, των δικών του ανθρώπων και μιλώντας του ως ίσος προς ίσο, του δίνει μια σανίδα σωτηρίας. Και δεν την παίρνει. Και ο Voldemort πεθαίνει.
Κι ύστερα, κι ύστερα, μα δεν υπάρχει ύστερα
Η τραγική ειρωνεία στην περίπτωση του Voldemort είναι ότι φοβόταν τόσο πολύ τον θάνατο, έφτασε σε σημείο που κανένας μάγος δεν είχε τολμήσει για τα τον αποφύγει, και το αποτέλεσμα; Πέθανε στις 2 Μαΐου του 1998, σε ηλικία μόλις 72 ετών, που για μάγο είναι αρκετά νεαρή.
Φοβόταν τον ερχομό του θανάτου, δίχως να σκεφτεί τι θα συμβεί αφού πεθάνει. Η μοίρα που δημιούργησε ο ίδιος ήταν πολύ χειρότερη, αφού αποκλείστηκε στο Limbo, έναν χώρο αναμονής θα μπορούσαμε να πούμε, μεταξύ ζωής και θανάτου. Ανίκανος να κάνει οτιδήποτε.
Ο Χάρι έριξε μια λοξή ματιά, εκεί όπου το μικρό σακατεμένο πλάσμα έτρεμε κάτω απ’ το κάθισμα. «Τι είναι αυτό, κύριε Καθηγητά;»
«Κάτι που κανένας μας δεν μπορεί να βοηθήσει»
Ο πιο επικίνδυνος μάγος όλων των εποχών
Θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες για τον Voldemort καθώς η ιστορία του ξεδιπλώνεται στις σελίδες 7 βιβλίων. Οκτώ, αν μετρήσουμε και το Καταραμένο παιδί, το τελευταίο βιβλίο της J.K. Rowling. Αλλά θα το προτιμούσα να μη μιλήσουμε, διότι θα έπρεπε να μιλήσουμε και για την κόρη του Voldemort, Delphini. Ας μείνουμε στη βασική ιστορία.
Ήταν ένα ορφανό παιδί με σαδιστικές τάσεις, ανίκανο να κατανοήσει τη σημασία της αγάπης. Η έλλειψη της αγάπης είναι αυτή που δεν του επέτρεψε να χρησιμοποιεί ένα από τα δυνατότερα ξόρκια· τον προστάτη. Η υποτίμηση της αγάπης τον κατέστρεψε, καθώς όσο και να επιβάλλει κανείς τον φόβο στις ψυχές, αυτή είναι δυνατότερη από κάθε δυνάστη. Ίσως μιλάμε για έναν από τους τραγικότερους χαρακτήρες βιβλίων, που δυστυχώς μας θυμίζει αρκετά πρόσωπα της σύγχρονης ιστορίας.
Shall I divulge how I truly lost my powers? It was love. Lord Voldemort
