Κορώνα ή γράμματα;
Φεύγω! Έλα να σε φιλήσω! Να προσέχεις! Θα τα πούμε όταν γυρίσω! Θα γυρίσω άραγε; Ποιός ξέρει τι μου επιφυλάσσει το σήμερα… Τι είπες; Τίποτα…τίποτα! Κάτι σκεφτόμουν και είπα την σκέψη μου δυνατά κατά λάθος. Θα μιλήσουμε σε λίγο. Θα μιλήσουμε άραγε; Τι είπες πάλι; Φεύγω λέω, γιατί έχω αργήσει. Άντε καλή δουλειά. Ας το ελπίσουμε! Ας ελπίσω ότι θα γυρίσω πίσω και ότι θα σε βρω εδώ! Δεν θα αντέξω στην σκέψη να γυρίσω και να μην είσαι εδώ. Δεν θέλω να με αφήσεις. Μην με αφήσεις! Όχι και συ! Δεν θα το αντέξω! Δεν θα αντέξω να με αφήσουν για μια ακόμη φορά. Δεν την αντέχω την μοναξιά…
Φοβάμαι, ότι μπορεί κάποια μέρα να μην γυρίσω σπίτι. Φοβάμαι…φοβάμαι πως ίσως κάποια μέρα κάτι μου συμβεί και δεν καταφέρω να γυρίσω πίσω σε σένα. Φοβάμαι για σένα. Δεν θέλω να σε αφήσω μόνη σου. Δεν θέλω να σε χάσω! Δεν θέλω να χαθεί τίποτα απ’ όσα έχουμε χτίσει μαζί. Δεν θέλω να χάσω τίποτα απ’ όλα όσα έχω! Δεν θέλω να σου το κάνω αυτό. Δεν θέλω να μας το κάνω αυτό! Με τρελαίνει! Με τρελαίνει, γιατί δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να το σταματήσω. Δεν είναι στο δικό μου χέρι. Δεν είναι κάτι το οποίο μπορώ να ελέγξω εγώ. Είναι κάτι πέρα από μένα, γι’ αυτό και με τρομάζει. Φοβάμαι τον θάνατο! Όπως τον φοβάσαι κι εσύ! Τι σκέψεις είναι αυτές που κάνω πρωί πρωί μου λες; Για δουλειά είπα θα πάω! Δεν θα πάω και στον πόλεμο. Στον πόλεμο όχι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τί μπορεί να συμβεί. Όλα είναι πιθανά! Ακόμα και αυτό! Καινούρια μέρα, καινούρια ρίσκα. Το κέρμα πού είναι; Ποιο κέρμα; Το κέρμα με το οποίο παίζω κάθε μέρα. Τι παίζεις; Τι είναι αυτά που μου λες;
Δεν ξέρεις για ποιό κέρμα μιλάω; Όχι! Δεν ξέρω. Δεν είμαι μέσα στο κεφάλι σου για να ξέρω τι μου λες. Ειλικρινά δεν σε καταλαβαίνω πρωί πρωί. Δεν καταλαβαίνω τι έχω χάσει! Δεν καταλαβαίνω γιατί μιλάμε για ένα κέρμα. Τί αξία μπορεί να έχει αυτό το κέρμα; Τί αξίζει για να το συζητάμε; Αν είναι τόσο σημαντικό να σου δώσω εγώ ένα. Να στο δώσω να τελειώσει αυτός ο παραλογισμός. Μακάρι να ήταν τόσο απλό όσο νομίζεις…Γιατί να μην είναι τόσο απλό; Αυτό το κέρμα είναι ιδιαίτερο! Τι εννοείς; Είναι συλλεκτικό; Όχι ακριβώς! Να…απλώς αν το χάσεις, δεν μπορείς να το βρεις ξανά. Δεν το βρίσκεις, και έτσι το παιχνίδι τελειώνει. Τελειώνει αν σου πέσει από τα χέρια. Όπως, και όταν πέσει στα χέρια σου η λάθος πλευρά του. Όλα αυτά τα κάνει αυτό το μικρό μεταλλικό πραγματάκι; Ναι! Από πότε απέκτησες τέτοιο κόλλημα με ένα κέρμα; Από τότε που παίζω την ζωή μου κορώνα γράμματα… Γιατί να το κάνεις αυτό; Γιατί να παίζεις την ζωή σου κορώνα γράμματα; Γιατί, έτσι έχουν τα πράγματα. Δεν είναι κάτι το οποίο αποφασίζω εγώ. Εκείνο αποφασίζει για μένα. Μην με τρομάζεις!
Πέσε για ύπνο. Είναι νωρίς ακόμα! Θα τα πούμε αργότερα! Έτσι όπως μου τα λες σήμερα, δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι θα τα πούμε. Μην κάνεις καμιά απερισκεψία! Σε παρακαλώ! Μην με αφήσεις! Τουλάχιστον κάτσε να το συζητήσουμε πρώτα. Όχι, δεν θα σε αφήσω! Τουλάχιστον με την θέληση μου…σου το είπα! Δεν είναι στο χέρι μου. Δεν αποφασίζω εγώ το αν θα γυρίσω σπίτι ή όχι. Τότε ποιός; Ποιός είναι αυτός που το καθορίζει; Πες μου τί συμβαίνει. Μην με αφήνεις στα σκοτάδια. Ξέρεις ότι δεν μου αρέσει να με κρατάς απ’ έξω. Δεν θέλω να κοιμάμαι τον ύπνο του δικαίου, ενώ εσένα σου συμβαίνουν πράγματα που αφορούν και μένα. Μίλησέ μου! Δεν φεύγεις έτσι! Δεν συμβαίνει κάτι! Κοιμήσου! Πρέπει να φύγω! Θα αργήσω στην δουλειά! Ας το σκεφτόσουν νωρίτερα αυτό! Δεν χρειάζεται να ξέρεις παραπάνω! Με δουλειές; Μου κάνεις πλάκα; Μου πετάς την βόμβα σου και τώρα τί; Έτσι απλά ανοίγεις την πόρτα και φεύγεις; Μπορείς να ηρεμήσεις; Όχι! Δεν μπορώ! Κάθεσαι και μου μιλάς τόση ώρα για ένα κέρμα, στο οποίο παίζεις την ζωή σου κορώνα γράμματα, και στο τέλος μου πετάς ένα…ότι δεν είναι στο χέρι σου το αν θα γυρίσεις πίσω στο τέλος της ημέρας! Και όχι μόνο αυτό! Μου λες ότι είναι κάτι το οποίο δεν αποφασίζεις εσύ! Εγώ μ’ όλα αυτά πώς πρέπει να νιώσω; Πώς να ηρεμήσω; Σου είπα! Δεν ήθελα να τ’ ακούσεις όλα αυτά. Απλώς είπα φωναχτά τις σκέψεις μου. Αυτό είναι όλο.
Αυτές τις σκέψεις κάνεις κάθε πρωί; Αυτά σκέφτεσαι κάθε φορά πριν πας για δουλειά; Το αν θα καταφέρεις να γυρίσεις πίσω το βράδυ στο σπίτι; Ναι! Δηλαδή, τώρα μου λες ότι πρέπει να φοβάμαι, για το αν θα γυρίσεις ζωντανός; Μου λες, ότι θα πρέπει να αγχώνομαι, κάθε φορά που θα είσαι εκεί έξω, για το αν θα με πάρει κάποιος άγνωστος αριθμός τηλέφωνο, για να μου ανακοινώσει τα δυσάρεστα; Μου λες, ότι πρέπει να έχω στο μυαλό μου,ότι κάθε μέρα που κλείνεις την πόρτα πίσω σου, ότι ίσως είναι και η τελευταία φορά που σε βλέπω; Αυτό μου λες; Δεν θέλω να τα σκέφτεσαι! Τώρα είναι αργά! Τώρα το κακό έγινε! Βλέπεις, γιατί δεν σου λέω τίποτα για την δουλειά μου; Γιατί δεν μπορείς να το διαχειριστείς! Το τελευταίο πράγμα που χρειάζομαι είναι τον δικό σου φόβο! Την δική σου ανησυχία! Να σε προστατεύσω προσπαθώ τόσο καιρό. Αυτά ήθελα να αποφύγω! Τώρα θα ανησυχείς και εσύ για το κέρμα που έχω στα χέρια μου. Θα ανησυχείς και εσύ, όσο αυτό θα γυρίζει στον αέρα, για το ποια όψη του θα πέσει πάνω στο χέρι μου ή μάλλον για το πού θα πέσει. Δεν μπορώ να βάζω και σένα σ’ αυτή την διαδικασία κάθε μέρα. Δεν σου κάνει καλό. Ενώ εσένα σου κάνει; Άσε με εμένα. Ήταν επιλογή μου. Δεν πάει έτσι! Δεν είσαι μόνος σου. Ναι, όμως σε αυτό είμαι μόνος μου! Δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Ούτε εσύ, ούτε εγώ, ούτε κανείς. Το κέρμα μου μόνο μπορεί να αποφασίσει!
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι εκεί έξω, οι οποίοι παίζουν την ζωή τους κάθε μέρα κορώνα γράμματα, για να μπορούμε εμείς να απολαμβάνουμε την ελευθερία μας και την ασφάλειά μας. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω, που φεύγουν κάθε μέρα για να πάνε στην δουλειά τους, και δεν ξέρουν αν θα γυρίσουν πίσω στις οικογένειές τους και στα σπίτια τους. Υπάρχουν άνθρωποι που κάθε φορά που πετάνε ψηλά το κέρμα τους και η καρδιά τους κοντεύει να σπάσει μέχρι να δουν τι θα τους φέρει. Τι τους επιφυλάσσει η ζωή εκεί έξω. Ζουν με τον φόβο ότι μπορεί να αφήσουν μόνους τους, τους δικούς τους ανθρώπους. Μόνους, από λάθος άλλων! Αξίζει; Αξίζει να δίνουν την ζωή τους; Ποιό είναι το κέρδος; Ποιό είναι το δικός τους όφελος; Οι άνθρωποί τους, ζουν με τον φόβο ότι μπορεί να μην γυρίσουν το βράδυ πίσω στο σπίτι. Με τον φόβο, ότι αυτή είναι η τελευταία φορά που τους βλέπουν. Κάθε φορά που κλείνουν την πόρτα πίσω τους λένε από μέσα τους “κάνε να γυρίσω πίσω στο σπίτι”! “κάνε να γυρίσει πίσω ζωντανός”! Τους πιάνει πανικός όταν βλέπουν άγνωστο αριθμό να τους καλεί στο κινητό. Αποφεύγουν να ακούν ειδήσεις όσο ξέρουν ότι ο άνθρωπός τους είναι εν ώρα υπηρεσίας ακόμα. Ποιός ο λόγος; Ποιό το νόημα; Γιατί όλα αυτά; Για μια πατρίδα που λίγο τους νοιάζεται! Για μια κοινωνία που αδιαφορεί! Εκείνοι; Εκείνοι όμως τι κάνουν;
