Πόσες φορές έχεις πιάσει τον εαυτό σου να κατηγορεί κάποιον χωρίς να υπάρχει ένας ισχυρός λόγος να το κάνεις; Πόσες φορές έχεις μετανιώσει που φώναξες σε κάποιον ενώ δεν έφταιγε, αλλά βρέθηκε εκεί την κακιά στιγμή; Πόσες ήταν οι φορές που παραδέχτηκες ότι δεν φταίνε οι άλλοι, αλλά εσύ και μόνο;
Υπάρχουν φορές που θα γίνουν έντονες διαμάχες με άτομα που συμπαθείς ή όχι. Οι φωνές σας ίσως υψωθούν, τα λόγια ίσως μπερδευτούν και ίσως να δημιουργηθεί μία μεγάλη ένταση, την οποία κανείς από τους δύο δε θα μπορεί να διαχειριστεί. Συνήθως, θα κάνει πίσω αυτός που φταίει. Πλέον, όμως, δεν μπορούμε να ξέρουμε με σιγουριά ποιος φταίει. Όταν ένας άνθρωπος σ’ ενοχλεί με τις πράξεις και τις επιλογές του και δεν του το λες εκείνη την ώρα, αλλά το κρατάς μέσα σου, κινδυνεύεις να του επιτεθείς μία άλλη φορά που δε θα έχει κάνει κάτι τόσο κακό. Κι αυτό, γιατί έχεις μαζέψει αρκετά και εκρήγνυσαι τη λάθος, μάλλον, στιγμή. Γιατί νιώθεις ότι όταν τα μαζεύεις μέσα σου, θα μείνουν εκεί και δε θα βγουν στην επιφάνεια. Όμως αυτό, συνήθως δεν ισχύει. Τις περισσότερες φορές ξεσπάς και ξεσπάς τις λάθος στιγμές. Γι’ αυτό, όμως, δε φταίνε οι άλλοι.
Όταν εσύ υποκρίνεσαι ότι δε σε πειράζει κάτι που γίνεται, ενώ μέσα σου μπορεί και να καίγεσαι, το πρόβλημα είναι ναι μεν κοινό, αλλά κλίνει προς την πλευρά σου. Αν σε νοιάζει να το ξεκαθαρίσεις και δεν το κάνεις γιατί ευελπιστείς ότι θα ξεχαστεί με τον καιρό ή θα περάσει και δε θα ξαναγίνει κάτι παρόμοιο, τότε αρχικά γελιέσαι, και έπειτα δεν έχεις την κατάλληλη τακτική. Ο πιο εγκεκριμένος τρόπος να λύνεις τα ζητήματα που τυχόν έχεις με τους άλλους είναι να προσπαθείς, αν γίνεται, να τα συζητήσεις μαζί τους και να βρείτε μια κοινή απόφαση. Αν πάλι, δε σε νοιάζει τόσο να ξεκαθαρίσεις το τοπίο, για τους δικούς σου λόγους, τότε μπορείς ν’ ακολουθήσεις αυτό τον τρόπο, να το αφήσεις αν δε σε ενδιαφέρει. Αρκεί να είσαι σίγουρος ότι δε σ’ ενδιαφέρει και να έχεις ξεκαθαρίσει στον εαυτό σου ότι δε θα το κρατήσεις μέσα σου και θα το ελευθερώσεις κάποια στιγμή στο μέλλον.
Οφείλεις να κατανοήσεις ότι οτιδήποτε κι αν γίνει, αν το αμελήσεις είναι σαν να μην σε ενδιαφέρει. Είναι κάτι που επιλέγεις να μην του αφιερώσεις καθόλου χρόνο, ούτε τώρα ούτε αργότερα. Γιατί όσο περισσότερο καιρό αφήνεις κάτι, τόσο χειρότερο γίνεται. Άρα, μετά δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις από κάποιον και να του εκτοξεύεις κατηγορίες για πράγματα που εσύ έχεις κρατημένα μέσα σου κι εκείνος πιθανόν να αγνοεί. Οφείλεις να κατανοήσεις ότι από τη στιγμή που έγινε κάτι και δεν ασχολήθηκες όταν έπρεπε, οι πιθανότητες να φταις εσύ σ’ επόμενο καυγά που θα προκύψει, είναι μεγαλύτερες. Δε φταίνε οι άλλοι που εσύ αποφασίζεις να μην τους μιλήσεις, οι άλλοι νομίζουν ότι είναι όλα καλά. Αν πιστεύεις κι εσύ ότι είναι, τότε δε χρειάζεται να αλλάξεις κάτι. Αν, όμως, έστω και λίγο σε τρώει μέσα σου, ξέρεις πια τι θα ήταν καλύτερο να κάνεις!
Σύνταξη κειμένου: Γεωργία Κρικέλλη
Επιμέλεια κειμένου: Εύη Μπρούμου
