Οι φωτογραφίες πορτρέτων έχουν για μένα μία μαγεία που λίγες εικόνες μπορούν να σου προσφέρουν .Και αυτό γιατί όπως κάθε τοπίο είναι μοναδικό και δίνει μια ευκαιρία για μοναδικές φωτογραφίες έτσι και κάθε άνθρωπος συνιστά μία μοναδική σύνθεση. Με παράλληλες ή τέμνουσες γραμμές με γωνίες . Με απόλυτη συμμετρία ή απόλυτη αναρχία .
Είναι καταπληκτικό πόσο διαφορετικά είναι τα πρόσωπα που υπάρχουν γύρω μας. Ακόμα και οι άνθρωποι που μοιάζουν μεταξύ τους έχουν μικρές όμορφες διαφορές μεταξύ τους. Κάθε πρόσωπο είναι κάτι διαφορετικό ένας καμβάς που μπορείς να ζωγραφίσεις επάνω με πολλά διαφορετικά συναισθήματα και να τα αποτυπώσεις όλα με μια κάμερα.
Είναι πραγματικά μαγική η φωτογραφία πορτραίτου. Δεν ξέρω αν φαίνομαι υπερβολική αλλά ίσως να είναι και το αγαπημένο μου είδος φωτογραφίας. Είναι υπέροχο να φωτογραφίζεις ένα πρόσωπο μοναδικό και να ακολουθείς τις δικές του γραμμές , γωνίες , ρυτίδες , τους δικούς του κανόνες. Ίσως το να φωτογραφίζεις πρόσωπα ανθρώπων είναι πιο μοναδικό από τη φωτογραφία τοπίου. Τα τοπία μπορεί και να μοιάζουν μεταξύ τους ενώ οι άνθρωποι μπορεί να διαφοροποιηθούν με ένα απλό χαμόγελο.
Κάποιες φορές νιώθω ότι όταν φωτογραφίζεις ένα πρόσωπο κατά κάποιον τρόπο εισβάλεις στην προσωπικότητα και τα συναισθήματα του . Αυτό που λένε ότι τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής… Εεε αυτό! Όλα πάνω μας μιλάνε . Οι εκφράσεις ,τα χαμόγελα είναι αυτά που λένε τις πρώτες λέξεις για μας πριν καν μιλήσουμε . Αν το σκεφτείς οι φωτογραφίες πορτραίτων είναι αυτές που μας προκαλούν πιο έντονα συναισθήματα από τις φωτογραφίες τοπίων. Ακόμα και τα πολύ διαδεδομένα ηλιοβασιλέματα ,ή οι πιο συννεφιασμένες εικόνες προκαλούν λιγότερα συναισθήματα από φωτογραφίες με γέλια παιδιών ή θυμωμένων αντρών. Μπορεί βέβαια και να είναι ιδέα μου αλλά εγώ συγκινούμε πιο πολύ με τα πρόσωπα.
Και βέβαια τα πρόσωπα συμπληρώνονται με μπούκλες που πέφτουν μπροστά στα μάτια, με μπλούζες που φτάνουν μέχρι το λαιμό ή με τα κόκαλα που προεξέχουν στο θώρακα . Όλα αυτά δίνουν ένα τέλειο αποτέλεσμα που συντελείται από την συμμετρία αυτών των γραμμών . Γραμμές από τα κόκκαλα , από τις –πολύ αγαπημένες μου ρυτίδες – και τις γωνίες στο πιγούνι.
Και ναι λέω τις ρυτίδες αγαπημένες μου, αν και γυναίκα, γιατί δίνουν μια ζωντάνια και ένα βάθος στην ιστορία που σου διηγείται, χωρίς λόγια ,το φωτογραφιζόμενο πρόσωπο. Άσε που ότι και να λέμε είναι οι γραμμές που έχει πάνω μας γράψει ο χρόνος και ο χρόνος είναι αυτός που κυνηγά πάντα η φωτογραφία.
Δεν ξέρω αν σας έπεισα ότι τα πορτραίτα είναι το πιο όμορφο είδος φωτογραφίες , εμένα πάντως με έπεισα. Για να με πιστέψετε πάντως δεν μένει τίποτα από το να το δοκιμάσετε. Στήστε μια κάμερα πάρτε και έναν φίλο σας και κάντε του το πορτραίτο!
