Ο Γιάννης Ασμάνης είναι ερασιτέχνης φωτογράφος ο οποίος τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στο Εδιμβούργο της Σκωτίας. Ο Γιάννης Ασμάνης είναι λάτρης της street art φωτογραφίας και η καλλιτεχνική του ματιά αποτυπώνεται στις φωτογραφίες του δίνοντας μια διαφορετική άποψη σε αυτό που αγαπά να ασχολείται. Αυτό φαίνεται άλλωστε στις λήψεις του. Κυνηγάει το διαφορετικό και την λεπτομέρεια στις καλλιτεχνικές φωτογραφίες του. Ο Γιάννης Ασμάνης μίλησε στο Maxmag για τη ζωή του στην όμορφη πόλη της Σκωτίας, το Εδιμβούργο και για την αγάπη του για τη φωτογραφία και τη δυναμική της. Ακόμη, μας μιλάει για τα projects που πραγματοποιεί με την ομάδα φωτογράφων Street Shooters GR.
Επιμέλεια συνέντευξης: Μαρία Αντωνίου
Γιάννη σε ευχαριστώ που δέχθηκες να γίνει η συνέντευξη και εφόσον είσαι έτοιμος, ξεκινάμε….Let’s go!! Γιάννη τα τελευταία χρόνια ζεις και εργάζεσαι στη Σκωτία. Πως αποφάσισες να φύγεις από την Ελλάδα και να εγκατασταθείς στο εξωτερικό;
Χαίρεται σε όλους τους αναγνώστες. Θα το πω όσο πιο απλά γίνεται και ευγενικά. Κουράστηκα να μην με δέχονται σε δουλειές γιατί φοράω βηματοδότη. Σε κάθε συνέντευξη που πήγαινα ή έκανα αίτηση δεν με δεχόντουσαν γιατί τον βηματοδότη τον θεωρούν πρόβλημα. Έλα που ο βηματοδότης είναι η λύση ενός άλλου προβλήματος. Μετά από αρκετές προσπάθειες, αρνήσεις και απογοητεύσεις επειδή με έκριναν για τον βηματοδότη είπα θα φύγω στο εξωτερικό. Βρέθηκε η ευκαιρία, την άρπαξα και τώρα πλέον είμαι στην Σκωτία και το Εδιμβούργο. Λάθος πράγμα η διάκριση!
Η φωτογραφία πως μπήκε στη ζωή σου;
Ήμουν άνεργος και η μόνη μου διέξοδος για να γεμίσω την καθημερινότητα ήταν να παίρνω το κινητό μου και να βγαίνω στους δρόμους της Θεσσαλονίκης να φωτογραφίσω όλο τον παλμό της πόλης. Φίλοι και συγγενείς άρχισαν να μου λένε ότι τους αρέσουν πολύ οι φωτογραφίες μου και μετά από πολλή σκέψη και βοήθεια από συγγενείς για το οικονομικό κομμάτι, ξεκίνησα μαθήματα φωτογραφίας.
Ποιο είναι το στυλ φωτογραφίας που σε επηρέασε περισσότερο και γιατί;
Ξεκάθαρα το street και ακόμη το κάνω, αν και πλέον μετά από 5 χρόνια ασχολούμαι με όλα τα είδη φωτογραφίας εφόσον μου ζητηθεί ή το επιθυμώ. Γιατί με το street; Γιατί εκεί είναι όλα τα αληθινά αισθήματα και οι ιστορίες ανθρώπων που διαδραματίζονται σε αληθινό χρόνο. Βέβαια να πω την αλήθεια δεν είμαι από τους streetάδες που θα σηκώσουν την κάμερα και θα φωτογραφίσουν τα πάντα γύρω τους. Θα την σκεφτώ την λήψη, θα βάλω τεχνική, οπτική, κάδρο, με μια λέξη είμαι επιλεκτικός πλέον πως θέλω την σύνθεση μου σε μια street λήψη. Μπορείς να πεις ότι είμαι λίγο παραπάνω καλλιτέχνης παρά φωτογράφος.
Τι είναι αυτό που κάνει μοναδική μια φωτογραφία ώστε να μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό κάποιου;
Με μια λέξη το συναίσθημα. Όσο πιο δυνατό είναι το συναίσθημα, είτε καλό είτε κακό, είναι αυτό που θα τραβήξει το βλέμμα. Όπως δεν θα ξεχάσω ποτέ μια λήψη, το σκελετωμένο κορίτσι στο έδαφος ζαρωμένο και το αρπακτικό να περιμένει να πεθάνει το κορίτσι. Φωτογραφία Πούλιτζερ! Δεν ξέρω αν θέλω να βγάλω τέτοιες λήψεις. Έχω βγάλει κάτι σκληρές λήψεις, όχι σαν αυτήν, αλλά δεν τις έχω δημοσιεύσει ποτέ.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου τύπος φακού και για ποιο λόγο τον προτιμάς περισσότερο;
Όπως είχε πει και ο δάσκαλος μου, η καλύτερη σου κάμερα είναι αυτή που έχεις πάνω σου. Το πιστεύω αυτό. Όσον αφορά φακό, θα πω λίγο παραπάνω τον 28-75 γιατί μπορείς να κάνεις πολλές δουλειές μαζί.
Μία εικόνα ίσον χίλιες λέξεις. Εγώ θα τροποποιήσω τη φράση και θα πω μία φωτογραφία ίσον χίλιες λέξεις. Κατά πόσο σε αντιπροσωπεύει αυτή η φράση;
Μπορώ να πω ναι. Ο σκοπός μου κάθε φορά που δημοσιεύω μια φωτογραφία αντιπροσωπεύει μια ιστορία από πίσω και προσπαθώ χωρίς πολλά λόγια να δώσω στον θεατή να καταλάβει τι θέλω να πω και γιατί βγήκε αυτή η λήψη.
Θεωρείς ότι η λεπτομέρεια σε μια φωτογραφία είναι αυτή που κάνει τη διαφορά;
ΝΑΙ, ΝΑΙ, ΝΑΙ. Μεγάλο ρόλο τουλάχιστον για μένα παίζει η σύνθεση πρώτα από όλα και το πως παρουσιάζει ο φωτογράφος το κάδρο του. Έχω ένα μόττο να πω, και κάθε φορά προσπαθώ να το μοιράσω στους καλλιτέχνες, “less is more”. Όσο πιο λίγα τόσο πιο πολλά λες. Αυτό βέβαια εγώ προσωπικά το έχω κάνει και τρόπο ζωής.
Είσαι μέλος και φωτογράφος της ομάδας Street Shooters GR. Μπορείς να μας μιλήσεις για αυτή την ομάδα και ποιες είναι οι δραστηριότητες της;
Μου αρέσει πάρα πολύ να ενώνω κόσμο και το κάνω εδώ και πολλά χρόνια, ακόμη και όταν ασχολιόμουν με την τέχνη του χορού. Κάθε φορά που καταφέρνω να ενώσω κόσμο με ένα κοινό στόχο, με μια κοινή τέχνη όπως τώρα της φωτογραφίας, θα σου πω ότι δακρύζω γιατί βλέπω καλλιτέχνες, εραστές της τέχνης να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και με τα μοντέλα που συνεργάζονται μαζί μας και αυτό με χαροποίει που καταφέρνω και συμβαίνει. Η κοινότητα δημιουργήθηκε μετά από τα πρώτα 5 meet up που συνέβησαν και πλέον αποτελείται από 3 διαχειριστές και αυτή την στιγμή που μιλάμε έχει 100 μέλη.
Ο σκοπός της κοινότητας είναι η συσπείρωση, η έμπνευση, η αλληλεπίδραση, η εκπαίδευση, η γνωριμία, η ανταλλαγή, η διασκέδαση και το παιχνίδι με την τέχνη της φωτογραφίας. Έχουμε δημιουργήσει μέχρι τώρα 6 meet up photography projects σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και τελευταία κάναμε και το πρώτο μας φωτογραφικό ταξίδι στο εξωτερικό, στην πόλη της Κρακοβίας. Οσονούπω έρχονται δυο νέα meet up σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Οι δραστηριότητες της κοινότητας είναι να δίνει την ευκαιρία σε φωτογράφους και μοντέλα να αλληλεπιδράσουν μεταξύ τους με διαδραστική πράξη μέσω της τέχνης της φωτογραφίας. Αυτό που συμβαίνει κάθε φορά είναι τόσο μαγικό και όμορφο που όσο και να θέλω να συμμετέχω ως φωτογράφος μένω θεατής, στην τέχνη που δημιουργούν οι συμμετέχοντες και μένω άναυδος. Ίσως μου αρέσει να είμαι συλλέκτης αναμνήσεων λίγο παραπάνω. Όλα οργανώνονται μέσω e-mail και όσοι επιθυμούν να γίνουν μέλη μας θα πρέπει να κάνουν εγγραφή στο Linktree της κοινότητάς μας.
Πιστεύεις ότι ένας νέος φωτογράφος με τις καλλιτεχνικές δομές που έχουμε στην Ελλάδα μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτό τον τομέα;
Δυστυχώς η τέχνη στην Ελλάδα είναι παρεξηγημένη. Άλλος ένας σκοπός της κοινότητάς μας είναι να προσπαθήσει να σπάσει αυτό το στερεότυπο και για αυτό με τον τρόπο μας προσπαθούμε να σπείρουμε τέχνη τώρα για να θερίσουμε μετά. Πιστεύω ότι αν δεν έφευγα στο εξωτερικό δεν θα εξελισσόμουν τόσο πολύ. Ίσως για αυτό θέλω να δώσω πίσω στην Ελλάδα και στους καλλιτέχνες της, γιατί έχουμε και πάρα πολλούς, όσα έχω μάθει εδώ στη Σκωτία. Οι γνώσεις πρέπει να μοιράζονται δωρεάν και απλόχερα. Αν μπορώ να εμπνεύσω έστω και έναν θετικά, νιώθω πιο πλούσιος από χθες και πιο φτωχός από το αύριο.
Ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής σου είναι η φωτογραφία. Ωστόσο ένα άλλο κομμάτι σου είναι ότι δραστηριοποίησε ως ξεναγός στο Εδιμβούργο. Τι μπορεί να δει κάποιος αν επισκεφτεί αυτή την όμορφη πόλη;
Το Εδιμβούργο είναι μια παραμυθούπολη. Για τους λάτρεις τη φύσης έχει όλα τα στοιχεία της μέσα στην πόλη. Τα μεσαιωνικά στοιχεία υπερτερούν στην αρχιτεκτονική. Η γρήγορη εναλλαγή των καιρικών συνθηκών λόγω των ανέμων είναι εντυπωσιακή γιατί με τον τρόπο αυτό δημιουργεί ατμοσφαιρικά μυστήρια σκηνικά στα στενά της πόλης. Το Εδιμβούργο είναι δυο φορές η Θεσσαλονίκη σε έκταση και μισό εκατομμύριο πληθυσμό. Όσοι ενδιαφέρονται να δουν την πόλη του Εδιμβούργου πρέπει να υπολογίσουν 6-7 μέρες σίγουρα. Η πόλη του Εδιμβούργου είναι τεσσάρων εποχών και δεν σου φτάνει μια φορά να την δεις. Κάθε προορισμός μπορεί να σου δώσει κάτι, το Εδιμβούργο στα δίνει όλα!
Ένα εργαλείο της δουλειάς σου είναι το YouTube. Μπορείς να μας μιλήσεις για αυτό και τι μπορεί να δει κάποιος στο κανάλι σου;
Δημιούργησα το κανάλι γιατί μου αρέσει να καταγράφω τις εμπειρίες για να τις έχω για ανάμνηση στα γεράματα. Παρόλα αυτά μου αρέσει πολύ να μοιράζω τις ταξιδιωτικές μου εμπειρίες, τις φωτογραφικές μου γνώσεις και τις συναντήσεις με τους καλλιτέχνες που δημιουργούμε με την Street Shooters GR. Το κανάλι μου είναι ένας τέτοιος συνδυασμός μα πάνω από όλα προσπαθώ να εμπνεύσω όσο πιο θετικά μπορώ με τις πράξεις μου.
“Buy me a coffee”. Θα μπορούσες να μας πεις δύο λόγια για τη φιλανθρωπική σου δραστηριότητα;
Ένα project που δεν περίμενα να πάρει τέτοιες μεγάλες διαστάσεις την περσινή χρονιά. Κάθε χρόνο προσπαθώ να κάνω μια φιλανθρωπική δωρεά σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Αυτό γιατί το όλο στυλ φωτογραφίας μου ξεκίνησε από τον δρόμο έτσι και εγώ θέλησα και επιθυμώ πάντα να δίνω πίσω στους δρόμους μιας και από εκεί ξεκίνησα το ταξίδι της φωτογραφίας.
Υπάρχουν πάρα πολλοί άστεγοι και μέσω του “Buy me a coffee” είχα την ευκαιρία μέσω δωρεών ή πώλησης των φωτογραφιών μου από τους υποστηρικτές μου για κάθε 100 λίρες έκανα μια φιλανθρωπία. Μετά από 6 μήνες καταφέραμε να κάνουμε 3 φιλανθρωπίες με την μεγαλύτερη δωρεά να συμβαίνει στην Αθήνα και παρόντες μαζί μου υποστηρικτές αυτής της προσπάθειας. Εγώ ήμουν απλά το εργαλείο ο κόσμος ήταν αυτός που στήριζε όλο αυτό το project. Ο σκοπός ήταν μεγαλύτερος από αυτό, κάτι που δεν φαινόταν αλλά χαίρομαι που κάποιοι το κατάλαβαν και πιστεύω κάτι άλλαξε έστω από την δικιά μας πλευρά. Λέγεται “Pay it forward” ο ίδιος τίτλος της ταινίας με τον Κέβιν Σπέισι. Την προτείνω να την δείτε για να καταλάβετε το όλο νόημα όπως το σκέφτηκα.
Ποια είναι τα όνειρα σου για το μέλλον;
Τα όνειρα δεν τελειώνουν ποτέ η αλήθεια. Θα ήθελα να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο. Τα ταξίδια σε δίνουν γνώσεις και σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Θα ήθελα μια φυτογραφία να έχω στην συλλογή μου από κάθε σημείο αυτό του πλανήτη. Σε κάτι πιο ρεαλιστικό, θέλω να είμαι καλά, να μπορώ να δημιουργώ με την κοινότητά μας φωτογραφική τέχνη σε Ελλάδα και εξωτερικό, να συσπειρώνω κόσμο και να δημιουργείται τέχνη και διασκέδαση.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω να κυνηγάτε τα όνειρα σας, να μοιράζετε αγάπη και να είστε ευγενικοί. Η ευγένεια είναι το μεγαλύτερο σας όπλο!
Ευχαριστούμε θερμά τον Γιάννη Ασμάνη για την παραχώρηση των φωτογραφιών.
Μπορείτε να βρείτε τον Γιάννη Ασμάνη μέσω του Linktree εδώ.
Το κανάλι του Γιάννη Ασμάνη στο Youtube θα το βρείτε εδώ.
