Η indie gaming σκηνή μάς προσφέρει κάθε χρόνο αρκετά video games, τα οποία μπορεί μεν να μην ανταγωνίζονται τους AAA τίτλους, το αποτέλεσμά τους παρόλα αυτά είναι συχνά αξιόλογο. Μικρές παραγωγές συνήθως φλερτάρουν και υλοποιούν ευφάνταστες ιδέες βασισμένες σε συναρπαστικά, διαδραστικά storytelling, εντυπωσιακά artworks και μουσικές που «μιλούν» στο συναίσθημα του παίκτη. Όλα αυτά, με το μεράκι και την αγάπη ελάχιστων ατόμων που σκοπό έχουν να εμπλουτίσουν τον κόσμο τού gaming με πρωτότυπο υλικό.
Υπάρχουν όμως κι εκείνοι οι ανεξάρτητοι developers, που αποφασίζουν να δημιουργήσουν κάποιο παιχνίδι βασισμένοι στις δικές τους μόνο δυνάμεις και φυσικά την πηγαία τους φαντασία. Στην κατηγορία αυτή ανήκει και το The First Tree, ένα third-person exploration game, ανεπτυγμένο από ένα μόνο άτομο, τον David Wehle, έναν αυτοδίδακτο game developer. Ο Wehle έκανε τα πρώτα του βήματα στο μαγευτικό κόσμο τού video game development το 2015 με το Home is Where One Starts…, ένα σύντομο σε διάρκεια first-person exploration game που ακολουθεί τις αναμνήσεις ενός κοριτσιού από τη δύσκολη, παιδική της ηλικία. Το 2017 αποφάσισε να πάει ένα βήμα παραπέρα τις δυνατότητές του και με την αγάπη που τον διακατέχει για τα story rich παιχνίδια, δημιούργησε το The First Tree. Κυκλοφόρησε στις 14 Σεπτεμβρίου 2017 αρχικά για PC και αργότερα έγινε διαθέσιμο στο PS4, Xbox One, Nintendo Switch, με τις πιο πρόσφατες προσθήκες (στις 18 Νοεμβρίου 2020) στα iOS και Android κινητά.
Η ιστορία μας ξεκινά μέσα σε ένα όνειρο που είχε ο αφηγητής, το οποίο αφορά την αναζήτηση μιας αλεπούς για τα εξαφανισμένα της παιδιά στα βουνά τής Αλάσκας. Ο αφηγητής, ο οποίος είναι ο ίδιος ο δημιουργός τού παιχνιδιού, διηγείται το όνειρο αυτό στη γυναίκα του, ενώ παράλληλα συζητούν για ορισμένα γεγονότα που αφορούν το παρελθόν του ξεκινώντας από τα παιδικά του χρόνια, τα οποία τον έχουν στιγματίσει. Φαινομενικά, ίσως ο παίκτης νιώσει πως είναι παρατηρητής δύο εντελώς διαφορετικών ιστοριών χωρίς να υπάρχει κάποια ουσιαστική σύνδεση μεταξύ τους. Παρόλα αυτά, τα όνειρα όπως γνωρίζουμε αποτελούν σημαντικό κομμάτι του υποσυνειδήτου μας και μέσω αυτών εκφράζονται πολύ συχνά πτυχές τού εαυτού μας. Έτσι και στην περίπτωση του The First Tree, το όνειρο της αλεπούς είναι συνδεδεμένο με τη ζωή τού αφηγητή, κάτι το οποίο το συνειδητοποιούμε πιο έντονα όσο οδεύουμε προς το συγκλονιστικό φινάλε τού παιχνιδιού (το οποίο κρύβει κάτι πολύ πρωτότυπο που θα σας εκπλήξει ευχάριστα).
Ένα από τα πιο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τού παιχνιδιού, είναι το ότι οι αναμνήσεις που επαναφέρει στη μνήμη του και αφηγείται ο David Wehle είναι αληθινές, αναμνήσεις που ο ίδιος έχει στην πραγματικότητα. Θέλει αδιαμφισβήτητα δύναμη ψυχής σε συνδυασμό με ευφάνταστη ικανότητα του μυαλού, να αντλήσει κανείς υλικό από τις προσωπικές του αναμνήσεις, σκέψεις και συναισθήματα και να το μοιραστεί με αυτόν τον τρόπο με τον κόσμο. Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα, το αποτέλεσμα είναι μαγευτικό.
Αντικρίζοντας τα low poly γραφικά τού παιχνιδιού, τα οποία μπορεί μεν να είναι απλοϊκά και να δείχνουν «φτωχά», συνάδουν όμως όμορφα με τα άξια θαυμασμού, μαγευτικά και πολύχρωμα τοπία που εναλάσσονται, μας κατακλύζει απευθείας μια ευχάριστη κι ανάλαφρη διάθεση. Στην πορεία τού παιχνιδιού όμως, καθώς οι δυο παράλληλες ιστορίες εξελίσσονται και εξοικειωνόμαστε με τα θέματα που πραγματεύονται, τα συναισθήματά μας σταδιακά αλλάζουν. Το The First Tree καταπιάνεται με σοβαρά ζητήματα, όπως τη ζωή και το θάνατο, τα δύσκολα χρόνια τής παιδικής ηλικίας, την απώλεια αγαπημένων προσώπων, τη νοσταλγία περασμένων εποχών, τη μετάνοια για λόγια που ειπώθηκαν, τη δύναμη της αγάπης και πολλά ακόμα. Τα μηνύματα που λαμβάνουμε είναι ποικίλα και σίγουρα μας κάνουν όλους λίγο έως πολύ να αναλογιστούμε τα παραπάνω ζητήματα, ιδιαίτερα στην περίπτωση που έχουμε βιώσει και οι ίδιοι ανάλογες καταστάσεις.
Το παιχνίδι μπορεί να χαρακτηριστεί ως exploration που συνδυάζει στοιχεία platforming. Το gameplay του θεωρείται γενικά αρκετά απλό. Καθώς ελέγχεις την αλεπού και τρέχεις στα εντυπωσιακά τοπία, συλλέγεις μικρά, φωτεινά αστέρια που βρίσκονται στοιχισμένα σε σειρά είτε στο έδαφος είτε στον αέρα, όπου συχνά απαιτείται διπλό άλμα για να τα φτάσεις. Αν καταφέρεις και τα συλλέξεις όλα, ξεκλειδώνεις ένα επιπλέον κομμάτι τής ιστορίας. Επιπρόσθετα, τα αστέρια λειτουργούν και ως ένδειξη για το πού πρέπει να κατευθυνθείς, καθώς η κάθε περιοχή είναι μεγάλη και σου δίνεται η ελευθερία να κινηθείς προς όποια κατεύθυνση επιθυμείς για να την εξερευνήσεις. Tα κομμάτια τού διαλόγου των δύο αφηγητών πυροδοτούνται σε συγκεκριμένα σημεία απ’ τα οποία περνάει η αλεπού, καθώς επίσης όταν εντοπίζει διάφορα αντικείμενα. Η ύπαρξη των αντικειμένων αυτών δεν έχουν κάποιο νόημα στον κόσμο τής αλεπούς, σχετίζονται όμως άμεσα με γεγονότα απ’ τη ζωή τού Wehle τα οποία μας αφηγείται. Όπως είπαμε, το όνειρο της αλεπούς λειτουργεί σαν εξωτερίκευση των συναισθημάτων και των σκέψεων του κεντρικού αφηγητή.
Όσον αφορά το μουσικό κομμάτι τού παιχνιδιού, ίσως το ιδανικό θα ήταν αν αφήναμε στην άκρη τα λόγια και παραδινόμασταν στη μαγεία του. Παρ’ όλα αυτά, αξίζει να αναφερθεί πως καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού δένει υπέροχα με τη συναισθηματική κατάσταση του αφηγητή και αναπόφευκτα τη δική μας. Καθώς ακολουθούμε τις δυο παράλληλες ιστορίες και τα εντυπωσιακά τοπία αλλάζουν μπροστά στα μάτια μας, οι άλλοτε γλυκές κι εύθυμες κι άλλοτε μελαγχολικές και νοσταλγικές νότες απ’ το πιάνο και τα βιολιά, έρχονται να εκτοξεύσουν το πλήθος συναισθημάτων που μας δημιουργούνται. Ο Josh Kramer, ο συνθέτης τού soundtrack του παιχνιδιού, σίγουρα δε θα μπορούσε να έχει συνθέσει ιδανικότερο μουσικό αποτέλεσμα. Αγάπη, θλίψη, φόβος, μελαγχολία, πόνος, γαλήνη, απόγνωση, αποδοχή… όλα εκφράζονται μέσω της μουσικής με τρόπο μοναδικό που συνεπαίρνει γλυκόπικρα τον παίκτη. Χωρίς δεύτερη σκέψη, μπορεί να καταταχθεί ανάμεσα στα πιο όμορφα soundtracks indie παιχνιδιών.
Καθότι, όπως ήδη αναφέρθηκε, τα γεγονότα τού παιχνιδιού έχουν αντληθεί από τη ζωή τού δημιουργού, το voice over δε θα μπορούσε να μην το έχει επιμεληθεί ο ίδιος. Πράγματι, οι διάλογοι έχουν ηχογραφηθεί από τον David Wehle και τη σύζυγό του, γεγονός που προσδίδει ακόμα μεγαλύτερη αξία στο παιχνίδι. Πολλές φορές, καθώς ακούμε τους δύο αφηγητές, διαπιστώνουμε πως δε λείπει ο συναισθηματικός χρωματισμός στις φωνές τους, κάτι που πηγάζει αληθινά από μέσα τους χωρίς να είναι προσποιητό, μιας που ξεθάβουν από το μυαλό τους αναμνήσεις από το ίδιο το παρελθόν τους.
Το The First Tree αποτελεί έναν από τους πιο ξεχωριστούς και καλοφτιαγμένους gaming τίτλους που έχουν αναπτυχθεί από έναν μόλις ανεξάρτητο developer. Ο David Wehle με μεράκι, άσβεστη δημιουργικότητα και αγάπη κατάφερε να μας προσφέρει ένα παιχνίδι που θα μας μείνει για πολύ καιρό χαραγμένο στην καρδιά και το μυαλό μας. Ευελπιστούμε στο μέλλον να απολαύσουμε νέα δημιουργία του, για την οποία δε θα περιμένουμε κάτι λιγότερο από το να αποτελέσει μια προσθήκη ενός ακόμα «διαμαντιού» στο χώρο τού indie gaming.
