Επική είναι η λέξη που περιγράφει πλήρως την κίνηση των Active Member να γράψουν ένα τραγούδι για τον διεθνή Έλληνα καλαθοσφαιριστή, Νίκο Παππά.
«Μέχρι την κόρνα της λήξης» είναι ο τίτλος και θεωρείται τραγούδι – ύμνος για τον νεαρό καλαθοσφαιριστή ο οποίος αγωνίζεται στην ομάδα του Παναθηναϊκού με το νούμερο 11 από το 2013. Πώς όμως κατέληξε να γίνει τραγούδι του μεγάλου συγκροτήματος;
Είναι γνωστή η αγάπη του Νίκου Παππά για την Low Bap και τους Active Member. Και αφού το συναίσθημα αυτό είναι αμοιβαίο, φρόντισαν να το δείξουν με τον καλύτερο τρόπο! Το τραγούδι αναφέρεται στην πορεία του Παππά, κάνοντας αρκετές αναφορές στην ζωή του.
Το συγκρότημα δημοσίευσε στο κανάλι του στο YouTube το επίσημο lyric video όπου φαίνονται ο δημιουργός B.D. Foxmoor (Μιχάλης Μυτακίδης) και ο δημοφιλής γκαρντ να βρίσκονται στο στούντιο και να συνομιλούν κατά τη διάρκεια της σύνθεσης και του «ντυσίματος» του «Μέχρι την κόρνα της λήξης».
«Ένα τραγούδι αφιερωμένο στον Νίκο Παππά. Καιρό τώρα ήθελα να φτιάξω ένα τραγούδι για μια μεγάλη αγάπη μου το μπάσκετ. Μόνο που αυτή τη φορά δεν σχημάτισα έναν φανταστικό ήρωα αλλά έψαξα και βρήκα έναν πραγματικό ήρωα. Το τραγούδι λοιπόν είναι βασισμένο στη ζωή του Νίκου Παππά και αφιερωμένο σ’ όλα εκείνα τ’ αμέτρητα ταλέντα που γεμίζουν τα γήπεδα μπάσκετ, στα παρκέ και στο τσιμέντο. Ο λόγος που ο ήρωας μου σ’ αυτό το τραγούδι είναι ο Νίκος είναι απλός και ξεκάθαρος, γιατί ”μέχρι την κόρνα της λήξης με τον Νικόλα δε θα πλήξεις”. Αυτό το μπάσκετ αγαπάω απ’ τα μικράτα μου. Υ.Γ Να ‘σαι γερός λεβέντη μου και καλή ζωή», δημοσιεύεται στο YouTube.
Ακούστε το!
Active Member – Μέχρι την κόρνα της λήξης
Παραγωγή, στίχοι, παρουσίαση, μίξη: B.D.Foxmoor
κιθάρα: Razo
studio: Πέρασμα
Υπάρχουν κάτι παιδιά που απ’ τα μικράτα τους
έχουν το θράσος, τον ήλιο να κοιτάνε κατάματα
κι όλη η φωτιά που καβατζώνεται στα μάτια τους
γίνεται ανάματα που φέγγουν τα περάσματα
Απλά είναι όνειρα που τόλμησαν να ζήσουν
Άλλα μαλάματα κι άλλα χωρίς βαστάματα
και κάποια, όσα αρνηθήκαμε απλά να μας θυμίσουν.
Θα μοιραστώ λοιπόν, απόψε μαζί σας
μνήμες κι αισθήγσεις απ’ το μονοπάτι του Νικόλα
κι ιδιαιτέρως θα ζητούσα την προσοχή σας
να μη χαθούνε από τη βιάση μου τα χρήσιμα όλα
Σας πάω, λοιπόν, στην Αιδηψό αρχές του νέου αιώνα,
και σ’ ένα γήπεδο απέναντι στην Αταλάντη
ένας πιτσιρικάς που βγάζει στα “πέρα δώθε” το χειμώνα
αντρεύει με την μπάλα αγκαλιά και του πάει γάντι.
Δίπλα του ένας πατέρας, αρσενικό καλής κοπής
να σιγοντάρει τη τρέλα και να φλογίζει
έχοντας διαλέξει τη νοιάξη της σιωπής
που πάντα τη νιότη με δύναμη προικίζει.
Κάθε κτύπος της μπάλας και μια στο μέλλον επίκληση
κάθε ανάσα κι ένα βήμα για το μόνο προορισμό
κάθε νίκη του απώτερου σκοπού υπενθύμιση
κι όσο πεισμώνεις τόσο δεν έχει γυρισμό
Υπάρχουν κάτι παιδιά που απ’ τα μικράτα τους
στρέφουν το βλέμμα τους στον ήλιο και ξέρουν τι ζητάνε
κι ότι κι αν τύχει μικρό ή μεγάλο στο διάβα τους
το κουμαντάρουν γιατί ξέρουν ν’ αγαπάνε
Υπάρχουν κάτι παιδιά που μες στα μάτια τους
τα θρασσέματα της λευτεριάς πάντα φωλιάζουν
να ‘χεις το νου σου αν ανταμώσεις τα χνάρια τους
μέχρι το τέλος το πάνε δεν ησυχάζουν
Μέχρι την κόρνα της λήξης με το Νικόλα δεν θα πλήξεις,
γιατί σέβεται ακόμα το τσιμέντο και θυμάται
στις πιο μεγάλες σάλες και να τον ρίξεις,
αμολιέται μιας και το ‘χει, δε φοβάται
Δίπλα σε “αστέρια” κι ακριβοπληρωμένους
το μάτι του γυαλίζει και δε κρατάει κλειστό το στόμα.
Τιμάει τους αλητάμπουρες τους αδικοχαμένους
με ταλέντο, που τους πρόδωσε η τύχη, ή το σώμα
Απ’ τη Κυψέλη στη Μαδρίτη ως τη Σαλονίκη
Απ’ τη Ρόδο στη Νέα Σμύρνη ως το Μαρούσι
μεγάλη πίκρα στην ήττα, μικρή χαρά στη νίκη,
πόσοι τον ‘κάναν σύνθημα, πόσοι τον έχουν λούσει.
Μεγάλο τίμημα μ’ αυτός κρατάει του ταξιδιού το ρίγος
όσο η μπάλα από τα χέρια του προς το πλεκτό γυρίζει
κι όταν το νοιώσει, πριν αποκάμει λίγος,
θα κάνει χώρο, για ένα παιδί που ίσως βλαστίζει
Υπάρχουν κάτι παιδιά που απ’ τα μικράτα τους
στρέφουν το βλέμμα τους στον ήλιο και ξέρουν τι ζητάνε
κι ότι κι αν τύχει μικρό ή μεγάλο στο διάβα τους
το κουμαντάρουν γιατί ξέρουν ν’ αγαπάνε
Υπάρχουν κάτι παιδιά που μες στα μάτια τους
τα θρασσέματα της λευτεριάς πάντα φωλιάζουν
να ‘χεις το νου σου αν ανταμώσεις τα χνάρια τους
μέχρι το τέλος το πάνε δεν ησυχάζουν
Μέχρι την κόρνα της λήξης με το Νικόλα δεν θα πλήξεις,
γιατί σέβεται ακόμα το τσιμέντο και θυμάται
