51 χρόνια πριν, το 1969, ένας ραδιοφωνικός παραγωγός στο Detroit ξεκίνησε άθελα του την μεγαλύτερη θεωρία συνωμοσίας στην ιστορία της μουσικής: “Ο Paul McCartney είναι νεκρός”. Όσο “ακραία” και αν σας ακουστεί τώρα, η θεωρία αυτή απέκτησε μεγάλη δημοσιότητα στα τέλη της δεκαετίας του 1960, και συζητήθηκε όσο καμία άλλη. Fans και μη των Beatles ανέλυαν εξονυχιστικά οτιδήποτε είχε να κάνει με το συγκρότημα ψάχνοντας για στοιχεία. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Η γέννηση του μύθου
Ήδη από τις αρχές του 1967 είχε κυκλοφορήσει στο Λονδίνο μια φήμη πως ο Paul McCartney είχε εμπλακεί σε τροχαίο δυστύχημα μερικούς μήνες νωρίτερα. Η κατάσταση όμως ξέφυγε σχεδόν 3 χρόνια αργότερα, συγκεκριμένα στις 12 Οκτωβρίου του 1969. Ο Russ Gibb, DJ στον αμερικάνικο σταθμό WKNR, δέχτηκε μια “περίεργη” πρόταση. Ένας ακροατής του ζήτησε να παίξει ανάποδα το τραγούδι Revolution 9 των Beatles. Όταν αυτός το έκανε, βρέθηκε προ εκπλήξεως: στο σημείο που κανονικά ακουγόταν επαναλαμβανόμενα ο στίχος “number nine, number nine”, έμοιαζε να ακούγεται πλέον η φράση “Turn me on, dead man”. Επιπλέον, παίζοντας ανάποδα το τραγούδι “Strawberry Fields Forever”, μπορούσε κανείς να ακούσει τον John Lennon να ψελλίζει “I Buried Paul”. Δεν χρειάζεται να πούμε πως για το επόμενο διάστημα οι τηλεφωνικές γραμμές του σταθμού γέμισαν από ακροατές πρόθυμους να αναλύσουν και να συζητήσουν αυτά τα “κρυμμένα μηνύματα”.
Αυτές οι “ανακαλύψεις” γέννησαν στην ουσία έναν αστικό μύθο. Σύμφωνα με αυτόν, ο Paul McCartney είχε πεθάνει το Νοέμβριο του 1966 σε τροχαίο δυστύχημα και οι εναπομείναντες Beatles, για να μην δυσαρεστήσουν τους fans τους, το είχαν αποκρύψει. Με τι τρόπο; Μα φυσικά κάνοντας κάστινγκ για να αντικαταστήσουν τον θρυλικό μουσικό με έναν σωσία! Ένας νεαρός με το όνομα William Shears Campbell ήταν μάλιστα, σύμφωνα με την επικρατούσα μυθολογία, αυτός που είχαν επιλέξει να αναπαραστήσει τον McCartney. Στη συνέχεια όμως, λόγω των ενοχών τους, αποφάσισαν να κρύψουν κάποια μηνύματα στη δισκογραφία τους με τα οποία μαρτυρούσαν το έγκλημα τους. Πολύ γρήγορα, η θεωρία αυτή άρχισε να συζητείται και σε άλλους ραδιοφωνικούς σταθμούς, ενώ προέκυπταν δεκάδες νέα “στοιχεία”.
Το εξώφυλλο
Ένα μήνα περίπου πριν την παραπάνω ραδιοφωνική εκπομπή, οι Beatles είχαν εκδώσει τον ενδέκατο δίσκο τους, με τίτλο “Abbey Road”. To εξώφυλλο του δίσκου αποτέλεσε το νέο αδιαμφισβήτητο στοιχείο για τους υποστηρικτές της θεωρίας. Όλη η σύνθεση ερμηνεύτηκε σαν νεκρική πομπή. O Tζον Λένον, ντυμένος στα άσπρα, αντιπροσώπευε το στοιχείο του θείου. Από πίσω του, ο Ρίνγκο Σταρ, με το μαύρο κουστούμι, αποτελούσε τον εργολάβο κηδειών. Πίσω πίσω, ο Τζορτζ Χάρισον με τα τζιν ήταν αυτός που έσκαψε τον τάφο ενώ ο McCartney, τρίτος κατά σειρά, ήταν ο νεκρός. Οι “ανακαλύψεις” όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Πολλοί παρατήρησαν ότι ο McCartney είναι ο μοναδικός ξυπόλητος καθώς και ο μοναδικός εκτός βηματισμού σε σχέση με τους υπόλοιπους. Παράλληλα, κρατούσε το τσιγάρο με το δεξί χέρι, παρόλο που είναι γνωστός αριστερόχειρας. Η τελευταία παρατήρηση των συνωμοσιολόγων είχε να κάνει με το λευκό Volkswagen στα δεξιά της εικόνας. Ο αριθμός της πινακίδας ήταν LMW-28IF. To LMW ερμηνεύτηκε ως Linda McCartney, Widow ενώ το 28IF ως η ηλικία που θα είχε ο McCartney ΑΝ ζούσε ακόμα.
Το τέλος της φημολογίας
Είναι φυσικά περιττό να πούμε πως η θεωρία, παρόλο που πήρε μεγάλες διαστάσεις, δεν ήταν παρά ένας μύθος. Ο Paul McCartney εκείνη την περίοδο είχε απομονωθεί στη Σκωτία με τη γυναίκα του και τα δύο μικρά παιδιά του. Αυτή η προσωρινή απομάκρυνση του από τη δημοσιότητα ήταν πιθανότατα και η αιτία που πυροδότησε όλη αυτή τη φημολογία. Περιττό είναι επίσης να πούμε πως η υπόθεση αυτή μόνο κακό δεν έκανε στις πωλήσεις των Beatles. Η έκρηξη της φήμης έλαβε τέλος το Νοέμβρη του 1969, όταν το παρακάτω εξώφυλλο του περιοδικού Life έδωσε τέλος σε οποιαδήποτε περαιτέρω συζήτηση. Στη συγκεκριμένη συνέντευξη, ο ίδιος παραδέχτηκε πως η φήμη αυτή μάλλον ξεκίνησε λόγω της αποχής του από τη δημοσιότητα.
Paul McCartney is (a)Live
O ίδιος ο McCartney αντιμετώπισε με σχετική δόση χιούμορ το θέμα. Mάλιστα, το 1993 εξέδωσε ένα live album με τίτλο “Paul Is Live” (o Πωλ είναι ζωντανός), το εξώφυλλο του οποίου έμοιαζε με το “Abbey Road”. H όλη υπόθεση αποδεικνύει πως η αγάπη των θαυμαστών απέναντι σε έναν αγαπημένο καλλιτέχνη μπορεί πολλές φορές να ξεφύγει. Μάλιστα, τη δεκαετία του 1970 η υπόθεση μελετήθηκε από επιστήμονες στον τομέα της κοινωνιολογίας και της ψυχολογίας. To σημαντικότερο από όλα πάντως, είναι ότι ο Paul McCartney είναι εδώ και, για καλή μας τύχη, είναι καλά.
