Social media. Λέξη γνωστή που ίσως ελκύει εύκολα την προσοχή του αναγνώστη. Ναι φίλε αναγνώστη μπορεί να μην αποτελεί το κινητό ή όποιο άλλο εύρημα της τεχνολογίας, που δηλώνω παντελή αμηχανία και αδυναμία να παρακολουθήσω και να συμβαδίσω υποτυπωδώς με την εξέλιξη της, προέκταση του χεριού σου όμως ζούμε σε δυο βασικά κόσμους(ίσως και σε περισσότερους) τον πραγματικό, καθημερινό αλλά και τον κόσμο των περιβόητων social media σε άπταιστα ελληνικά.
Ένας ολάκερος νέος κόσμος ανοίγεται εμπρός μας και θέλουμε να αγγίξουμε λίγη από την μαγεία και την γοητεία που μας ασκεί άλλες φορές συνειδητά και άλλες ασυνείδητα. Να εξασφαλίσουμε λίγα περισσότερα likes, follows ή retweets που θα ενισχύσουν κατά πολύ την άποψη που έχουν διαμορφώσει οι άλλοι (σημαντικοί ή μη) στο πλαίσιο της κοινωνικής αποδοχής που αναδύεται ως ανάγκη επιτακτική για πολλούς από εμάς. Η ανάγκη να βρίσκεσαι έστω και για ελάχιστα δευτερόλεπτα στο επίκεντρο της προσοχής και του ενδιαφέροντος ενός τυχαίου προσώπου.
Ώρες ατέλειωτες μπροστά από οθόνες που κάποιες φορές μας στοιχειώνουν, μας γίνονται εξάρτηση, μια δεύτερη φύση, αναπόσπαστο κομμάτι της ασφυκτικής και ενίοτε ζοφερής καθημερινότητας μας που ζητά το χρώμα και βαθύτερα ένα στήριγμα, μια ελπίδα που μπορεί και να την αναζητά μακριά από την πηγή της.
Τα ευρήματα για την κατά το δυνατόν ευαισθητοποίηση του ψυχρού μέσου που χρησιμοποιεί για να διασφαλίσει στους χρήστες του προσβασιμότητα ποικίλες ψυχρές συσκευές πολλά. Ένα εξ αυτών όχι ιδιαιτέρως πρόσφατο( δεδομένης της ρευστότητας και της ταχύτητας διάδοσης της πληροφορίας) οι λεγόμενες αντιδράσεις στις εκάστοτε δημοσίευσης του facebook. Αντιδράσεις που μας δημιουργούν την εντύπωση της συμμετοχής στο όποιο τεκταινόμενο γεγονός, να τοποθετηθούμε δημοσίως, να αισθανθούμε πως και η δική μας άποψη μετρά, διαθέτει την δική της δυναμική. Μια άτυπη μορφή της άμεσης δημοκρατίας με τελείως διαφορετικούς όρους από τους οραματιστές και θεμελιωτές (στα πλαίσια της Αρχαίας Αθήνας) της συγκεκριμένης θεωρίας. Μάλλον προσιδιάζει τα γνωρίσματα μιας κατ’ επίφαση άμεσης δημοκρατίας παρά τα γνήσια χαρακτηριστικά της. Δίνει το βήμα σε μεγάλο κομμάτι του Δυτικού κόσμου να τοποθετείται, να εκφράζεται, να αντιπαρατίθεται στα πλαίσια του διαλόγου και του πλουραλισμού.
Βέβαια πόσο δημοκρατικό είναι η αποστέρηση βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών σε ένα σημαντικό κομμάτι των χωρών της Αφρικής, της Ασίας αλλά και πολλών άλλων που αγνοώ ίσως γιατί ακριβώς χαίρω των αγαθών που ένα πολιτισμικό πλαίσιο που δεν επέλεξα να ζω μου τα προσέφερε… Μια τεχνολογία όχι πάντα και αδιαπραγμάτευτα στην υπηρεσία της ανθρωπότητας συνολικά και όχι τμηματικά και κατακερματισμένα. Μια κοινωνία του φαίνεσθαι, καταναλωτική… μια κοινωνία σε πρόοδο ή σε σήψη;(ιδού η απορία που καλείται να λύσει η ιστορία και οι άνθρωποι του μέλλοντος)
«Πού είναι η όλη η σοφία που χάσαμε μέσα στη γνώση; Πού είναι όλη η γνώση που χάσαμε μέσα στην πληροφόρηση;» – Τόμας Έλιοτ
