Η Ακτή Ελεφαντοστού ή Côte d’Ivoire, στην επίσημη γλώσσα της, τη γαλλική, είναι μία χώρα της Δυτικής Αφρικής, της οποίας η ονομασία προέκυψε από το εκτεταμένο εμπόριο ελεφαντόδοντων, που λάμβανε χώρα στις ακτές της, κατά τον 15ο και 16ο αιώνα, από Πορτογάλους και Γάλλους εμπόρους.
Η συγκεκριμένη χώρα είναι σφιχταγκαλιασμένη με τις όμορές της, Λιβερία, Γουινέα, Μάλι, Μπουρκίνα Φάσο και Γκάνα, ενώ το νότιο τμήμα της πλατσουρίζει στον Ατλαντικό Ωκεανό, στον οποίο οφείλει, ως επί το πλείστον, την ευρεία εμπορική της διασύνδεση με τον υπόλοιπο κόσμο, με σκοπό την εξαγωγή των πολύτιμων προϊόντων της, όπως το κακάο, ο καφές και το βαμβάκι.
Μιλώντας για πλουτοπαραγωγικές πηγές, πέραν των προαναφερόμενων, δεν θα μπορούσαμε, ασφαλώς, να παραλείψουμε τη σπουδαιότατη παραγωγή και εξαγωγή διαμαντιών της Ακτής Ελεφαντοστού, αλλά και τους τεράστιους πόρους της σε ξυλεία, οι οποίοι, βέβαια, τείνουν ολοένα και περισσότερο μειούμενοι κατά τα τελευταία χρόνια, λόγω υπερβάλλουσας εκμετάλλευσης.
Η χώρα φιλοξενεί έναν τεράστιο αριθμό φυλών, προερχόμενων από τις γειτονικές χώρες, αλλά και από την Ευρώπη, ενώ οι ομιλούμενες στην επικράτειά της γλώσσες αριθμούν πολλές δεκάδες, πέραν της επίσημης γαλλικής, που διδάσκεται στα σχολεία και επικρατεί στις εμπορικές και διοικητικές δραστηριότητες της Ακτής Ελεφαντοστού.
Η χώρα και οι κάτοικοί της υπέστησαν την κυριαρχία, αρχικά των Πορτογάλων, που κατέπλευσαν στις ακτές της γύρω στο 1460, ενώ από το 1840 έως και το 1960, έτος κατά το οποίο η Ακτή Ελεφαντοστού κήρυξε την ανεξαρτησία της, τελούσε υπό τον γαλλικό ζυγό, περιτυλιγμένο άλλοτε υπό τη μορφή συνεργασίας και επιρροής και άλλοτε υπό τη μορφή διακυβέρνησης.
Επειδή κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι η υποδομή της χώρας, η οποία είναι αξιοζήλευτη συγκριτικά με τις αντίστοιχες γειτονικές της, οφείλεται στους Γάλλους, οι οποίοι ώθησαν την εξέλιξή της, για όσο διάστημα τη χρησιμοποιούσαν ως εμπορικό κόμβο αλλά και πηγή πόρων.
Έτσι λοιπόν, ο επισκέπτης του Αμπιτζάν, του οικονομικού κέντρου και πρώην πρωτεύουσας της Ακτής Ελεφαντοστού, θα εντυπωσιαστεί από τους φαρδείς, ασφαλτοστρωμένους δρόμους και τους επιβλητικούς ουρανοξύστες που δεσπόζουν στην πόλη. Το ίδιο ισχύει, φυσικά και για τη νυν πρωτεύουσα της χώρας, το Γιαμουσουκρό.
Παράλληλα όμως δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει τη σκληρότητα που αντιμετώπισαν και ακόμη αντιμετωπίζουν οι Αφρικανοί, ντόπιοι και γείτονες, ανήλικοι και ενήλικοι, εντός των φυτειών κακάο και των αδαμαντορυχείων, φτάνοντας να δουλεύουν σε εξουθενωτικούς ρυθμούς και απάνθρωπες συνθήκες, για σκοπούς κερδοφορίας των μεγάλων αφεντικών και των διακινητών πλούτου.
Ένα τυπικό πρόγραμμα ταξιδιού, προς τη δυτική αυτή γωνιά της Αφρικής, περιλαμβάνει πλειάδα road-trips στην ύπαιθρο και τις επαρχιακές της πόλεις, προκειμένου να απολαύσει κανείς τα κατά τόπους αυθεντικά χρώματα και παραδοσιακές συνήθειες, γνωρίζοντας δια ζώσης κάποιες από τις φυλές που ζουν κάτω από τον ουρανό της Χώρας του Ελεφαντοστού.
Ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να θαυμάσει τις φυλές των Μπαουλέ, των Σενούφο, των Φουλάνι, των Μαλινκέ, των Νταν και πολλών άλλων, απολαμβάνοντας κάποιους από τους χορούς, τις ενδυμασίες και τις τελετουργίες τους και γνωρίζοντας τα τοπικά τους προϊόντα, τεχνουργήματα και έργα τέχνης, με τα ιδιαίτερα χρώματα και τις λαξευμένες στο ξύλο μορφές των προγόνων τους, αλλά και των πνευμάτων που ξεπηδούν από τις πλούσιες λαϊκές τους παραδόσεις.
Αν πας προς τα εκεί, θα έχεις τη σπάνια ευκαιρία να σταθείς με δέος, μπροστά στη μεγαλύτερη εκκλησία του κόσμου, σύμφωνα με το Βιβλίο Γκίνες. Αναφερόμαστε στη Βασιλική της Παναγίας της Ειρήνης, που βρίσκεται στην πρωτεύουσα Γιαμουσουκρό και της οποίας το μέγεθος ξεπερνά ακόμα και αυτό της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου του Βατικανού!
Ο μεγαλοπρεπής ναός, που οικοδομήθηκε από γαλλική κατασκευαστική εταιρεία μεταξύ των ετών 1985 και 1989, επέσυρε διφορούμενα σχόλια και επικρίσεις, λόγω του υπέρογκου κόστους του, σε μία εποχή που η Ακτή του Ελεφαντοστού μαστιζόταν από σοβαρότατη οικονομική κρίση και ο λαός της υπέφερε και πέθαινε από ασιτία και ασθένειες.
Πέραν των λοιπών αρνητικών προσήμων, η χώρα αντιμετωπίζει τις τελευταίες δεκαετίες, σε αρκετές παράκτιες περιοχές της, το μείζον πρόβλημα της σταδιακής βύθισης των εδαφών της, λόγω της ανόδου της επιφάνειας της θάλασσας, που προξενείται από το λιώσιμο των πάγων. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της εν λόγω κατάστασης αποτελεί η περίπτωση του χωριού Λάχου-Κπάντα, το οποίο τείνει να βυθιστεί ολοσχερώς, με την πλειοψηφία των ιστορικών του κτιρίων και μνημείων να έχουν ήδη εξαφανιστεί κάτω από τα νερά του Ατλαντικού.
Αξιοπερίεργο γεγονός αποτελεί το μοναδικό καρναβάλι Popo της Ακτής Ελεφαντοστού, που λαμβάνει χώρα στην περιοχή Bonou, όπου οι εορταστικές εκδηλώσεις έχουν πικρή γεύση, καθώς αποτελούν αναπαράσταση των δεινών της δουλείας των προγόνων των κατοίκων, με ανθρώπους να κείτονται στο έδαφος, υπό την απειλή μαστιγίων και ροπάλων, ημίγυμνες γυναίκες να παρελαύνουν υπό τους ήχους της γιορτής και αρχέγονους πολεμικούς χορούς να εντυπωσιάζουν τα πλήθη.
Ο λαός της χώρας, πρόσχαρος και φιλόξενος, παρά τις δυσκολίες του και τις κρίσεις που έχουν, κατά καιρούς, καταγραφεί στο DNA του και την ιστορία του, αποτελεί φρουρό της μαγευτικής αυτής χώρας και των παραδόσεών της, οι οποίες, μαζί με τις φυσικές της ομορφιές, αναμένουν την επίσκεψή μας, για να μας καταπλήξουν και να μας μεταφέρουν μαγικά στα βάθη της μαύρης ηπείρου.
