Κόρτρικ, μια συνηθισμένη, μικρή πόλη στα βορειοδυτικά του Βελγίου. Όμως μέσα από τα μάτια της φίλης μου Ηλιάνας Στεργιανού, αυτή η μικρή πόλη ζωντανεύει στη φαντασία μας και γεμίζει χρώμα και ζωή. Μπορεί να μην την είχατε στο travel bucket list, αλλά αυτό ήρθε η ώρα να αλλάξει και η Ηλιάνα θα σας πείσει. Μέσω του προγράμματος Erasmus του πανεπιστημίου της, η Ηλιάνα βρέθηκε στο Κόρτρικ να σπουδάζει, να γνωρίζει φίλους από όλον τον κόσμο και να ταξιδεύει ατελείωτα. Αλλά, δώστε της μια ευκαιρία και θα σας τα εξηγήσει καλύτερα η ίδια.
Για πες μας Ηλιάνα, πού πήγες Erasmus;
Πήγα στο Kortrijk του Βελγίου.
Γιατί επέλεξες την συγκεκριμένη πόλη;
Δεν επέλεξα την συγκεκριμένη πόλη, αλλά τη χώρα. Ήμουν σίγουρη ότι σε όποια πόλη και να πήγαινα θα ήταν εξίσου τέλεια. Το πανεπιστήμιο μου συνεργάζεται με το πανεπιστήμιο του Κόρτρικ που είναι το Vives University College και συγκεκριμένα με το τμήμα του Business Academy.
Πώς ήταν η συγκοινωνία στο Kortrijk; Ήταν εύκολο να ταξιδεύεις σε κοντινές πόλεις ή σε άλλες χώρες ;
Υπερβολικά εύκολο. Μπορείς να ταξιδέψεις από πόλη σε πόλη με το τρένο, που είναι το κύριο μέσο μεταφοράς τους. Σε κάθε πόλη ξεχωριστά κυκλοφορείς κυρίως με αστικά λεωφορεία ή τραμ και βέβαια με ποδήλατο. Τα τρένα είναι πάντα on time, κυριολεκτικά τρέχεις για να τα προλάβεις. Το εισιτήριο είναι σχετικά οικονομικό. Θυμάμαι πως μέσα στο Βέλγιο η μετακίνηση ήταν 7 ευρώ με φοιτητικά πακέτα, ή στα 15 ευρώ ανάλογα την πόλη. Από το Κόρτρικ, πήγα Βρυξέλλες τουλάχιστον 5 φορές , στις μεγαλουπόλεις Γάνδη και Αμβέρσα, Μπριζ, Οστάνδη για καλοκαιρινό μπάνιο και Λουβέν.
Το Βέλγιο ως γνωστόν, συνορεύει με τέσσερις χώρες εκ των οποίων επισκέφθηκα τις τρεις. Ταξίδεψα στην Ολλανδία με λεωφορείο και γύρισα το Άμστερνταμ, την Χάγη και το Ντελφτ. Πήγα στο Παρίσι και την Λιλ με τρένο και τέλος πετάχτηκα μέχρι το παραμυθένιο Λουξεμβούργο. Σε όλα με κατέκλυσε το ίδιο συναίσθημα, αυτό της ανυπομονησίας, της απερίγραπτης χαράς και της απόλαυσης. Κοιτούσα ότι ερχόταν στο δρόμο μου με μάτια που λάμπουν (reference στα αγαπημένα καρτούν) και έλεγα από μέσα μου “Εδώ είμαστε τώρα, το όνειρο πραγματοποιήθηκε”.
Πώς ήταν η φοιτητική ζωή στο Kortrijk;
Ήταν φανταστικά! Το Κόρτρικ είναι μια μικρή πόλη με πληθυσμό 80.000 κατοίκους, οπότε δεν φοβάσαι να κυκλοφορήσεις. Το βράδυ προτιμούσα να γυρίσω στην εστία με παρέα ( υπάρχει μια αίσθηση κινδύνου) αλλά χρησιμοποιούσα πολύ και το ποδήλατο μου.
Όσον αφορά την εστία στο Kortrijk, ήμουν από τους τυχερές που με δέχθηκαν και ακόμη πιο τυχερή γιατί είχα συγκάτοικο. Έμενα με την Άννα από την Μολδαβία με την οποία ταιριάξαμε από την πρώτη στιγμή οπότε νιώθω υπερτυχερή γι’ αυτό και το συνιστώ. Μπορούσαμε να μιλάμε στο τηλέφωνο χωρίς να αποσυντονιζόμαστε ούτε να κρυβόμαστε γιατί η μία δεν ήξερε την γλώσσα της άλλης. Μεταξύ μας μιλούσαμε στα Αγγλικά, λίγο με νοηματική και λίγο με την αίσθηση. Θεωρώ ότι μια καλή συγκατοίκηση έχει να κάνει με το άτομο που θα βρεις και θα έχεις δίπλα σου. Με την Άννα είχαμε πολλά κοινά στην κουλτούρα των λαών μας και πολλές ίδιες λέξεις. Θα έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και πιστεύω ότι είναι μια φιλία που θα αντέξει παρά την απόσταση.
Σχετικά με το πανεπιστήμιο μου ταίριαξε η νοοτροπία, ο χώρος και η λειτουργία του που είναι τελείως διαφορετική από της Ελλάδας. Για το εξάμηνο που πήγα έμεινα πλήρως ικανοποιημένη. Στην εστία περνούσαμε πάντοτε πολύ καλά, υπήρχαν κάποια θέματα στην κουζίνα αλλά εντάξει. Εκεί κάναμε συνήθως τα pre-drinking party τα οποία ήταν καθιερωμένα κάθε Πέμπτη πριν πάμε στο συνηθισμένο κλαμπ, το Cafe 56 (βρίσκεται στο Κόρτρικ). Ήταν μία συνήθεια που μας έφερε όλους πιο κοντά. Άλλες δραστηριότητες που κάναμε όλοι μαζί στο common room ήταν επιτραπέζια ή μπάρμπεκιου στην αυλή όταν το επέτρεπε ο καιρός.
Τώρα από μπαρ και εστιατόρια υπάρχει γκάμα. Το Irish Mary’s είναι από τα καλύτερα για να δοκιμάσεις τοπικές μπύρες απλά το πρόβλημα είναι ότι όλα κλείνουν σχετικά νωρίς, το αργότερο στις 3.00. Βραδινή ζωή δεν υπάρχει αλλά αν έχεις καλή παρέα και πηγαίνεις στα ίδια μέρη τότε πάντα περνάς καλά, δεν σε νοιάζει, ίσα ίσα νιώθεις οικεία. Πολλές μέρες πηγαίναμε για πρωινό, καφέ ή brunch στο Dendigen, υπέροχη καφετέρια με cozy ατμόσφαιρα και ευχάριστο περιβάλλον, με δικό τους γευστικό καφέ, νόστιμα πιάτα και επιτραπέζια για να κάνεις bonding με την παρέα. Τις τελευταίες μέρες σε εκείνο το μέρος νιώθαμε σαν το σπίτι μας.
Σχετικά με το τμήμα μου και το πρόγραμμα σπουδών ήμουν επίσης πολύ ικανοποιημένη. Αρχικά όλα τα μαθήματά μου διεξάγονταν στα Αγγλικά, ευτυχώς! Ο τρόπος διδασκαλίας ήταν πρωτόγνωρος για μένα. Κάθε εβδομάδα παρακολουθούσαμε διαφορετικό μάθημα δηλαδή επικεντρωνόμασταν μια εβδομάδα μόνο σε ένα πχ. Οικονομικά και την επόμενη παρακολουθούσαμε άλλο πχ. Πληροφορική. Οι πολλές ομαδικές εργασίες με βοήθησαν στην κατανόηση της εργασίας, να γνωρίσω συμφοιτητές μου αλλά και να συνεργαστώ μαζί τους αποτελεσματικά. Στην τάξη οι καθηγητές επιτρέπουν τις ηλεκτρονικές συσκευές για να κρατάς σημειώσεις. Μπορείς να χρησιμοποιείς laptop, tablet ή ότι άλλο σε εξυπηρετεί, αρκεί να σε βοηθάει στη συγκέντρωση. Είναι πιο εύκολο, γρήγορο και διασκεδαστικό.
Η ομάδα του ESN, ήταν πάρα πολύ ενεργή και διοργάνωνε διάφορες δραστηριότητες. Εκδρομές δεν καταφέραμε να πάμε, δυστυχώς. Στο Κόρτρικ υπάρχουν νεροτσουλήθρες και διοργάνωσαν ένα pool party εκεί. Καταπληκτική εμπειρία! Μάρτιος με -2 αλλά μέσα δεν ένιωθες κρύο, ήταν θερμαινόμενο. Όταν έβγαινες έξω μούσκεμα, εντάξει σε έπαιρνε μια ψύχρα. Στο Cafe 56 που βγαίναμε συνέχεια είχε πολλά θεματικά πάρτι, Χριστουγεννιάτικο, Πασχαλιάτικο, Hawaii κλπ. Τον Μάιο, στην πόλη διοργανώνεται κάθε χρόνο ένα εβδομαδιαίο, μουσικό φεστιβάλ όπου στήνονται σκηνές σε διάφορα σημεία και παίζουν διαφορετικά μουσικά σχήματα. Όλη η πόλη μεταμορφώνεται σε ένα τεράστιο πάρτι με χιλιάδες άτομα στον δρόμο, από όλα τα σημεία του Βελγίου. Οι στιγμές που ζεις εκεί αντιστοιχούν στην πραγματική σημασία της φράσης “γίνομαι ένα”.
Ποια είναι τα must-see & must-do της περιοχής;
Πέρα από το ποτάμι που μόλις ανέφερα, στο οποίο απλά πας και χαλαρώνεις, δίπλα του βρίσκονται οι Broel Towers, από τα βασικότερα αξιοθέατα. Ανάμεσα από τους πύργους περνά το ποτάμι, ονόματι Lys, και υπάρχει γέφυρα που ενώνει τις δύο όχθες. Ο πύργος βέβαια δεν είναι επισκέψιμος, αλλά από μακριά οι πύργοι μπορούν να σας χαρίσουν aesthetic φωτογραφίες (παντού κολλάει το instagram). Έχει όμορφα πάρκα για βόλτα, ποδηλατάδες και χαριτωμένα πικ νικ όταν ευνοούνται από τον καιρό. Υπάρχουν πολλές καθολικές εκκλησίες, ανοιχτές στο ευρύ κοινό, το Begijnhof St. Elisabeth (St. Elisabeth House) και το νοσοκομείο και η εκκλησία των γυναικών όπου, όπως καταλαβαίνεις από το όνομα, εργάζονται αποκλειστικά μόνο γυναίκες. Όλα αξίζουν μια επίσκεψη για να γνωρίσεις το Kortrijk σαν local και να νιώσεις τον παλμό του.
Η αγαπημένη μας δραστηριότητα βέβαια ήταν το bowling στο μαγαζί δίπλα από τον σταθμό, στο οποίο περάσαμε αρκετά απογεύματα παίζοντας. Επιπλέον, κάποιοι φοιτητές έπαιζαν μπάσκετ και ποδόσφαιρο. Άλλη μια δραστηριότητα που ξέχασα να αναφέρω είναι ότι πηγαίναμε να δούμε αγώνες ποδοσφαίρου. Δεν είχα ξαναπάει και αυτό αποτέλεσε ξεχωριστή εμπειρία για μένα. Παρόλο που χάσαμε, το συναίσθημα να ανήκεις σε μια ομάδα που παθιάζεται με τον ίδιο σκοπό ήταν μαγικό.
Ποιες ήταν οι αγαπημένες σου συνήθειες εκεί; Τι θα σου μείνει αξέχαστο από αυτή την εμπειρία;
Ο καφές με την συγκάτοικο ή με οποιαδήποτε παρέα στο Dendigen, ακόμη και μόνη μου δηλαδή. Έχει ακραία vibe το μαγαζί και εξαιρετικά συνοδευτικά για τον καφέ σου (πεντανόστιμα κέικ). Μου άρεσε πολύ να μαζευόμαστε όλοι μαζί, ήταν πάντα διασκεδαστικό με φοβερά γέλια. Όταν ο καιρός έφτιαξε και παίρναμε τα ποδήλατα για οποιονδήποτε προορισμό, ακόμη και μέχρι το market, μου έφτιαχνε η διάθεση. Το καλύτερό μου ήταν ότι από το Kortrijk μπορούσες να πας παντού εύκολα. Η Γάνδη ήταν μόνο μισή ώρα με το τρένο και μπορούσαμε να πάμε για απογευματινό καφέ αυθόρμητα. Επίσης πηγαίναμε στη Λιλ για ψώνια.
Δεν είναι μόνο ένα που θα μου μείνει αξέχαστο, αλλά πολλά, οι άνθρωποι χωρίς δεύτερη σκέψη. Γνώρισα νέους από όλο τον κόσμο (πήγα μόνη μου οπότε δεν είχα κάποιον Έλληνα φίλο πέρα από τρεις που γνώρισα στο Erasmus). Θεωρώ ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό, να κρατήσεις αναμνήσεις και φιλίες με τα άτομα που γνώρισες. Αποκτάς σταδιακά την εμπειρία του international πολίτη. Μέσα από τους φίλους γνωρίζεις άλλες γλώσσες, κουλτούρες, έθιμα, φαγητά, χόμπι και τόσα άλλα, πλουτίζεις τον προσωπικό σου θησαυρό. Αυτό άλλωστε είναι και το νόημα του Erasmus.
Θα πρότεινες σε κάποιον να ταξιδέψει στο Kortrijk ή να το προτιμήσει για Erasmus;
Ανεπιφύλακτα! Αν θέλει κάτι πιο ήσυχο να προτιμήσει το Kortrijk. Για κάτι πιο κοσμοπολίτικο με θόρυβο και περατζάδα, οι μεγάλες πόλεις του Βελγίου ενδείκνυνται ακριβώς για αυτό. Από άποψη πανεπιστημίου επίσης θα το πρότεινα, αν βρεις μαθήματα που σε ενδιαφέρουν, τότε θα αποκομίσεις χρήσιμες γνώσεις.
Τελευταία ερώτηση. Πώς πέρασες τα Erasmus Blues; Λέγεται ότι υπάρχει το σύνδρομο που όταν κάποιος γυρνάει από το Erasmus, περνάει μια μικρή περίοδο κατάθλιψης που σε κάποιους είναι πιο έντονο και σε κάποιους πιο ήπιο.
Η αλήθεια είναι ότι για μένα ήταν πολύ δύσκολο. Όταν γύρισα από το Kortrijk έκλαιγα ασταμάτητα. Μερικές φορές μπορεί να καθόμουν στο κρεβάτι και να έκλαιγα ασυναίσθητα. Το θέμα είναι ότι όταν γύρισα στο πατρικό μου, παρόλο που ήθελα να τους δω όλους και μου είχαν λείψει πολύ, δεν είχα εδώ ούτε την αδερφή μου ούτε τους φίλους μου. Ήμουν μόνη μου με τις αναμνήσεις μου. Μου πήρε καιρό να το ξεπεράσω, έβλεπα φωτογραφίες, μιλούσα με φίλους από εκεί ,οπότε ήμουν σε mood θλίψης. Μετά ήρθαν άλλες δραστηριότητες και ξεχάστηκα. Παρόλα αυτά δεν μετανιώνω, επειδή πέρασα ένα δύσκολο διάστημα προσαρμογής, γιατί και αυτά μέσα στη ζωή είναι. Τελικά, είμαι πολύ χαρούμενη που το έζησα όλο αυτό, μου έχουν μείνει μόνο θετικά συναισθήματα.
