Το βιβλίο του Sebastian Barry «Μέρες δίχως τέλος» είναι ένα ευφάνταστο μυθιστόρημα που παρασέρνει τον αναγνώστη σε μια αδιάλειπτη ανάγνωση με πρωταγωνιστές που χαράζονται στο μυαλό, επιβιώνοντας μέσα από τις κακουχίες του πολέμου και της φτώχειας και δίδοντας συγχρόνως ένα σημαντικό μάθημα αμερικάνικης ιστορίας. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος από τον Ιούλιο του 2018. Ο συγγραφέας ακολουθώντας την πορεία ζωής των πρωταγωνιστών στις δικές τους μέρες δίχως τέλος όπως τις αποκαλεί, τις διηγείται με μια εντυπωσιακή παραστατικότητα στο καλούπι της οποίας προσαρμόζει τα τοπία, τον χρόνο, τα πρόσωπα και τα πάθη τους.
Οι «Μέρες δίχως τέλος» ξεκινάνε από το 1850 με πρωταγωνιστές τους δυο φίλους, Τόμας Μακνάλτι και Τζόουν Κόουλ σε ένα βαλτοτόπι στο Μιζούρι. Ο συγγραφέας γεννάει στον κόσμο της φαντασίας τους πρωταγωνιστές ρακένδυτους, χωρίς υπάρχοντα και παρελθόν πέρα από το όνομά τους και με μοναδικό κοινό τη γνωριμία τους, σαν να επιθυμεί την ίδια στιγμή να αναγεννηθούν από δυο τυχαίοι άνδρες στα πρόσωπα της ιστορίας που είναι πεπρωμένο να ανήκουν.
Σαν να ξεκινάει η ζωή από την ημέρα της γνωριμίας των δυο αντρών, ξεκινάει και η ιστορία της ζωής τους που δεν ακολουθεί τον παραδοσιακό αμερικάνικο τρόπο ζωής και βασίζεται περισσότερο στην τύχη και στην τιμιότητα, στο χιούμορ και στην αυθεντικότητα, παρά στην ιστορία ή τον πόλεμο. Από εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ο αναγνώστης συνειδητοποιεί ότι δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη πλοκή με κοινότυπους χαρακτήρες που ο μοναδικός σκοπός τους είναι να αφηγηθούν την ιστορία τους.
Η αφήγηση είναι απλή, σχεδόν αυθόρμητη θα έλεγε κανείς με έναν τρόπο που αναδεικνύει τη δεξιοτεχνία της γραφής του Barry, καθώς παράλληλα φροντίζει να εξυπηρετεί το ιστορικό πλαίσιο και την πλοκή της ιστορίας. Τα γεγονότα διαδραματίζονται κατά τους ινδιάνικους πολέμους και τον αμερικάνικο εμφύλιο σε συνθήκες στέρησης και ακραίων καιρικών συνθηκών, καθώς οι ήρωες καλούνται να αντιμετωπίσουν τις εχθροπραξίες, τη βία και το αίμα των αδικοχαμένων που φέρνει ο πόλεμος.
Το Μέρες δίχως τέλος είναι ένα έντονο και ταυτόχρονα λυρικό βιβλίο που προσφέρει μια εντυπωσιακή εικόνα της Αμερικής κατά τον 19ο αιώνα.
Η πιο συναρπαστική πρωτοπρόσωπη αφήγηση που έχω συναντήσει εδώ και χρόνια.
Kazuo Ishiguro
Advertising
Η αποκάλυψη της ομοφυλοφιλίας των πρωταγωνιστών γίνεται σταδιακά, σχεδόν υπόγεια, καθώς μπορεί να υπονοείται από την αρχή της αφήγησης, αλλά δεν είναι ποτέ ξεκάθαρο μέχρι τη στιγμή που έρχεται ως ένα φυσικό επακόλουθο της φιλίας μεταξύ των κύριων χαρακτήρων. Ο Barry κατορθώνει να εξυψώσει την πράξη του έρωτα, χωρίς να επικεντρωθεί στο φύλο ή στον κοινωνικό αντίκτυπο της σχέσης αυτής, χωρίς να εστιάσει στην ίδια τη φύση του έρωτα και με αυτόν τον τρόπο, καταφέρνει να τονίσει τον αυθεντικό αυθορμητισμό και την ενστικτώδη έλξη που δημιουργείται μεταξύ δυο ερωτευμένων. Περιγράφει τον έρωτα ως ένα αποτέλεσμα αναμενόμενο και απαραίτητο, χωρίς περιττά στολίδια, όπως ακριβώς θα περιέγραφε την ανάγκη για νερό ή για τροφή.
Εκείνο που καθιστά το «Μέρες δίχως τέλος» εντελώς ξεχωριστό είναι το γεγονός ότι δεν είναι δυνατόν να καταταγεί σε καμία κατηγορία, καθώς δε θα μπορούσε να είναι ιστορικό, καθώς δεν αναλύει ιστορικά γεγονότα, ούτε καθορίζεται από την ομοφυλοφιλική προσέγγιση -δυο χαρακτηριστικά που κυριαρχούν στο βιβλίο, αλλά δεν το καθορίζουν. Ο αυθορμητισμός των χαρακτήρων απορρέει από την αυθεντικότητα του συγγραφέα, ο οποίος παρασέρνει τον αναγνώστη σε μια αναγνωστική δίνη να προσπαθεί να ρουφήξει όσο πιο πολλές λέξεις είναι δυνατόν.
Το βιβλίο απέσπασε το Walter Scott Prize το 2017, καθώς και το The Man Booker Prize τον ίδιο χρόνο, ενώ ένα χρόνο νωρίτερα το Costa Book Award for Novel και το Costa Book of the Year. O Barry έχει βρεθεί ξανά στις βραχείες λίστες του βραβείου Man Booker για τα μυθιστορήματά του Μακριά, πολύ μακριά (2007) και η Μυστική Γραφή (2009). Το λογοτεχνικό του ύφος τον καθιέρωσε ως έναν από τους πιο αξιόλογους συγγραφείς παγκοσμίως. Τον Φεβρουάριο του 2018 τιμήθηκε με την ανώτατη διάκριση των Ιρλανδικών Γραμμάτων, Laureate for Irish Fiction.
Το Βιβλίο
Ο ΤΟΜΑΣ ΜΑΚΝΑΛΤΙ, μόλις δεκαεπτά ετών, και ο σύντροφός του Τζον Κόουλ κατατάσσονται στον αμερικανικό στρατό τη δεκαετία του 1850 και παίρνουν μέρος στους ινδιάνικους πολέμους και στη συνέχεια στον αμερικανικό εμφύλιο. Ορφανοί, έχοντας βιώσει και οι δυο τρομερές κακουχίες, και παρά τις φρικαλεότητες που αντικρίζουν, βρίσκουν τις μέρες που διανύουν γεμάτες φως και ζωντάνια. Στη συνέχεια συναντούν μια μικρή Ινδιάνα, και μια πιθανότητα ευτυχίας διαφαίνεται, αρκεί να μπορέσουν να επιβιώσουν. Παρά τη βία που κυριαρχεί, διαμορφώνεται το πορτρέτο μιας απρόσμενης και συγκινητικής οικογένειας.
ΚΙΝΟΥΜΕΝΟ από τις πεδιάδες της αμερικανικής Δύσης μέχρι το Τενεσί, το μυθιστόρημα του Sebastian Barry είναι ένα αριστούργημα ατμόσφαιρας και γλώσσας που μας προκαλεί να αναρωτηθούμε για το τι αξίζει να ζεις σε μια δύσκολη ζωή με κάποιες σκόρπιες στιγμές ευτυχίας, που δίνουν την εντύπωση πως οι μέρες θα είναι δίχως τέλος.
