Στις 10 Φεβρουαρίου βρέθηκαν 416 φάλαινες πιλότοι (η ονομασία λόγω της χαρακτηριστικής λευκής κοιλιάς τους) να έχουν εξωκείλει στις ακτές παραλίας της Νέας Ζηλανδίας από άγνωστη ακόμη αιτία. Επείγουσες εκκλήσεις έγιναν από ντόπιους για να αφεθούν στην άκρη υποχρεώσεις, όπως εργασία και σχολείο και όποιοι μπορούν να βοηθήσουν τις φάλαινες που προσπαθούσαν ακόμη να επιβιώσουν στη στεριά της παραλίας.
Πιο συγκεκριμένα, η δημόσια υπηρεσία Department of Conservation (DOC) ανακάλυψε τις φάλαινες, οι οποίες κατά τη διάρκεια της νύχτας προσάραξαν μόνες τους στη περιοχή Farewell Spit της ακτής Golden Bay, με το 70% από αυτές να έχουν ήδη πεθάνει την ώρα που χάραζε το πρωινό της Παρασκευής. Πολλοί ντόπιοι κατευθύνθηκαν στην απομονωμένη παραλία, αφήνοντας τις υποχρεώσεις τους και φέρνοντας κουβάδες, πετσέτες και σεντόνια για να τις κρατήσουν υγρές, ήρεμες και δροσερές. Ο Andrew Lamason, ένας ηγέτης της ομάδας DOC για την περιοχή Takaka, δήλωσε ότι η προσάραξη ήταν από τις μεγαλύτερες στην ιστορία και παρόλο που ο ίδιος «δεν είχε ιδέα» γιατί οι φάλαινες είχαν βγει οι ίδιες στην παραλία αυτή τη φορά, το Golden Bay είναι ευνοϊκό για “strandings” (προσαράξεις) λόγω του ρηχού του κόλπου, γεγονός που καθιστά δύσκολο για τις φάλαινες να κολυμπήσουν προς τα βαθιά, από τη στιγμή που έχουν εισέλθει.
Πράγματι, η συγκεκριμένη προσάραξη των φαλαινών στο Farewell Spit ήταν η τρίτη μεγαλύτερη στην καταγεγραμμένη ιστορία της Νέας Ζηλανδίας. Το 1918 περίπου 1.000 φάλαινες βρέθηκαν στην παραλία της περιοχής των νησιών Τσάταμ, και το 1985 450 φάλαινες εξώκειλαν στο νησί Great Barrier στα ανοικτά των ακτών της Όκλαντ. Σύμφωνα με την “Project Jonah”, ομάδα διάσωσης φαλαινών, η Νέα Ζηλανδία έχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά εκθαλασσώσεων φαλαινών στον κόσμο. Κατά μέσο όρο περίπου 300 φάλαινες και δελφίνια βρίσκονται στις Kiwi ακτές κάθε χρόνο.
Οι λόγοι για τα “strandings” των φαλαινών είναι ακόμα ασαφή, αλλά μπορεί να αποδοθεί σ’ ένα συνδυασμό παραγόντων, όπως το να είναι γριές, άρρωστες και τραυματισμένες φάλαινες που τις καθιστούν ιδιαίτερα ευάλωτες. Λάθη πλοήγησης μεταξύ τους είναι επίσης κοινά, ειδικά όταν κυνηγούν τα τρόφιμα ή πλησιάζουν στην ακτή για να αποφύγουν τα αρπακτικά ζώα όπως οι καρχαρίες και οι φάλαινες όρκες.
Στις 10:30 το πρωί με υψηλή παλίρροια, οι ντόπιοι κατάφεραν να οδηγήσουν προς τα βάθη της θάλασσας τις 100 εναπομείνασες ζωντανές φάλαινες. Ωστόσο, νωρίς το απόγευμα, κατά την άμπωτη, οι 90 από αυτές βρέθηκαν και πάλι στην ακτή. Μέλη του DOC και περίπου 500 εθελοντές προσπαθούσαν να κρατήσουν τις φάλαινες ζωντανές μέχρι την επόμενη παλίρροια το επόμενο μεσημέρι.
Ο Lamason ανέφερε ότι ήταν μία κουραστική, τόσο σωματικά, όσο και συναισθηματικά, διαδικασία να τις βοηθήσουν να περάσουν και πάλι στα ανοιχτά, και ότι όποιος δεν ήταν αρκετά δυνατός και εκπαιδευμένος έπρεπε να μείνει απλά παρατηρητής. «Έχει κρύο και μερικοί από εμάς έμπαιναν κι έβγαιναν από το νερό για πάνω από εννιά ώρες. Το θετικό είναι ότι υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από τον κόσμο. Έχουν έρθει εκατοντάδες για να βοηθήσουν, όπως μπορούν. Μερικοί μας έφεραν και τρόφιμα. Οπότε τώρα είμαστε προετοιμασμένοι να μείνουμε εδώ και όλη νύχτα αν χρειαστεί».
ΠΗΓΕΣ:
http://www.bbc.com/news/world-asia-38942763
https://www.theguardian.com/world/2017/feb/10/hundreds-whales-die-mass-stranding-new-zealand-beach
