Ο B.B. King είναι ένας από τους κορυφαίους κιθαρίστες της Jazz μουσικής. Η τεχνική του επηρέασε πολλούς μουσικούς και βοήθησε την εξέλιξη της Rock. Ήταν ο άνθρωπος που δάμασε τις χορδές της κιθάρας και εδραίωσε ένα νέο ήχο.
Το ξεκίνημα ενός θρύλου
Ο Riley King γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου του 1925. Έγινε γνωστός ως B.B. King, Blues Boys King. Η γέννηση του έλαβε χώρα σε μια βαμβακοφυτεία στο Μπερκλέρ του Μισισιπή.
Γονείς του ήταν ο Albert King και η Ella Farr. Ο πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένειά του το 1930. Η μητέρα του παντρεύτηκε ξανά και ανέθεσε την ανατροφή του B.B. King στα χέρια της μητέρας της, Elnora Farr.
Μεγάλωσε στο πλευρό της γιαγιάς του, στο δέλτα του Μισισιπή. Από μικρή ηλικία τραγουδούσε και στην ηλικία των 12 κατάφερε να αποκτήσει την πρώτη του κιθάρα.
Το 1943 εργαζόταν ως οδηγός τρακτέρ προκειμένου να βιοποριστεί. Παράλληλα, του δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστεί με τον κιθαρίστα των Saint John String Quartet.
Το 1946 έκανε ένα ολιγόμηνο ταξίδι και όταν επέστρεψε στο Μισισιπή αφοσιώθηκε στην κιθάρα και τη μουσική. Μελέτησε σκληρά για να γίνει ο καλύτερος.
Το 1948 εργάστηκε σε ραδιοφωνικό σταθμό. Η εκπομπή του «King’s Spot» αγαπήθηκε από το κοινό και σύντομα ο B.B King έγινε γνωστός μέσα από αυτή.
Η άνοδος
Το 1949 ξεκίνησε να κάνει τις πρώτες του ηχογραφήσεις. Η ευκαιρία του δόθηκε από τον παραγωγό Sam Phillips, ο οποίος εργαζόταν για την εταιρεία RPM Records στο Λος Άντζελες.
Στα πρώτα του βήματα εργάστηκε και ως dj στο «Μέμφις». Εκεί τον φώναζαν Beale Street Blues Boy, που αργότερα έγινε το γνωστό B.B King.
Δημιούργησε τη δικιά του μπάντα, την οποία ονόμασε «The B.B King Review». Τα μέλη του σχήματος ήταν στις τρομπέτες ο Calvin Owen και ο Kenneth Sands, στα σαξόφωνα ο Lawrence, ο George Coleman και ο Floyd Newman, στα ντραμς ο Forest, ο Ted Garry, στο πιάνο ο Millard Lee και στο μπάσο ο George Joyner. Βλέπουμε πως ο B.B. King είχε συνθέσει μια κλασική Jazz Band, πολυμελή και με τα κλασικά όργανα του είδους.
Το χειμώνα του 1949 είχε επιλέξει για τις εμφανίσεις του ένα κέντρο στο Τουίστ του Αρκάνσας. Ένα βράδυ ξέσπασε πυρκαγιά, ο B.B. King είχε ξεχάσει την κιθάρα του στο μαγαζί που καιγόταν. Αψηφώντας τον κίνδυνο μπήκε στο μαγαζί για να σώσει την αγαπημένη του κιθάρα. Την επόμενη του συμβάντος έμαθε πως δύο άντρες έχασαν τη ζωή τους στην πυρκαγιά, διότι καβγάδιζαν για μια γυναίκα εν ονόματι Lucille. Ο King εμπνεύστηκε από το γεγονός αυτό και ονόμασε την κιθάρα του Lucille.
Το 1950 έκανε μια μεγάλη περιοδεία, κατά την οποία έδωσε 342 συναυλίες. Η περιοδεία αυτή δεν περιορίστηκε στα σύνορα της Αμερικής. Ο B.B. King ταξίδεψε και στην Ευρώπη, όπου και γνώρισε μεγάλη αποδοχή.
Η αρχή της δεκαετίας του ’50 έφερε στον μεγάλο κιθαρίστα και την δικιά του δισκογραφική εταιρεία. Το όνομα της ήταν «Blues Boy Kingdom». Μέσα από την δισκογραφική του κυκλοφόρησε πληθώρα τραγουδιών, τα οποία τον ανέδειξαν ως έναν εκ των κορυφαίων μουσικών της R&B μουσικής.
Το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ ήρθε το 1956 και είχε τίτλο «Singin’ The Blues».
Το 1959 παρουσίασε το δίσκο «Sings Spiritual» και ένα χρόνο μετά το δίσκο «My Kind of Blues». Το 1968, μετά από μια μικρή δισκογραφική παύση κυκλοφόρησε το δίσκο «Lucille». Ακολούθησαν πολλοί δίσκοι μεταξύ των οποίων οι: «Live & Well» το 1969, «Indianola Mississippi Seeds» το 1970, «B. B. King in London» το 1971, «Midnight Believer» το 1978, «There Must Be a Better World Somewhere» το 1981, «Lucille & Friends» το 1995, «Riding with the King» το 2000, «B. B. King & Friends: 80» το 2005. Το 2008 κυκλοφόρησε ο τελευταίος του δίσκος με τίτλο «One Kind of Favor».
Ο μεγάλος μουσικός έφυγε από τη ζωή στις 14 Μαΐου του 2015, σε ηλικία 89 ετών.
Το στυλ του B.B. King
Πολλοί μουσικοί και μουσικολόγοι τον έχουν στέψει βασιλιά του Blues. Έχοντας πάντα στο πλευρό του την κιθάρα του, τη Lucille, μάγευε το κοινό του. Ήταν σα να ιππεύει τον ήχο της κιθάρας και τον έκανε να καλπάζει. Οι νότες έμοιαζαν να έχουν μεγαλύτερη διάρκεια στην κιθάρα του.
Κατά τη δεκαετία του ’60, ο B.B. King εξέλιξε την τεχνική της κιθάρας. Τα έγχορδα όπως το μπάντζο και η κιθάρα ήταν πρωταγωνιστές στην Αφροαμερικάνικη μουσική. Ο King κατάφερε να «μεγαλώσει» την διάρκεια του ήχου που άφηναν οι χορδές.
Την τεχνική αυτή δανείστηκε και η Rock μουσική. Ο Jimmy Hendrix βρήκε την σκόπιμη επιμήκυνση της νότας που αναζητούσε στον τρόπο που έπαιζε κιθάρα ο μεγάλος μουσικός.
Ο King ένωσε την αγροτική jazz των παππούδων του με τις επιταγές της εποχής του. Ο ηλεκτρικός ήχος ήταν πλέον γεγονός και ο μεγάλος αυτός κιθαρίστας τον προσάρμοσε και τον έκανε κομμάτι της jazz.
Στην δεκαετία του ’70 επικράτησε η Free Jazz. Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της ήταν και ο B.B. King.
Οι μουσικοί είχαν κατανοήσει πως Free Jazz δεν σημαίνει αυθαιρεσία στο παίξιμο και πως μπορούσε να παίξει κανείς όπως ήθελε. Σήμαινε πως μπορούσαν να χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα της Jazz για ένα αποτέλεσμα πιο δημιουργικό.
Μπορούσαν να παίξουν με ελεύθερη τονικότητα. Δεν ελευθερώθηκαν από την αρμονία γενικά, αλλά από την αναγκαστική, συμβατική και μηχανική θεωρία της αρμονίας. Πλέον ήταν θεμιτές οι τρίτες και τρίφωνες συγχορδίες, τα λειτουργικά περάσματα, οι ρομαντικοί ήχοι και άλλα πολλά.
Η Rock για μια ακόμη φορά στάθηκε και παρακολουθήσε σαν καλός μαθητής την εξέλιξη της Jazz και πάτησε πάνω στα χνάρια της. Ο B.B. King θεωρείται πρόσωπο κλειδί και στην εξέλιξη αυτής της δεκαετίας.
Οι κιθαρίστες της Rock ακολούθησαν πιστά τον B.B. King. Ο Eric Clapton είχε δηλώσει το εξής: «Υπάρχουν άνθρωποι που μιλούν για εμένα σα να ήμουν ανακαινιστής. Αυτό είναι σαχλαμάρα γιατί στην πραγματικότητα έχω αντιγράψει τον B.B. King».
Ο μεγάλος αυτός μουσικός άφησε το στίγμα του στη παγκόσμια μουσική και δικαίως του ανήκει ο τίτλος του Βασιλιά του Blues.
Παρακάτω παρακολουθούμε ένα βίντεο με τον B.B. King και την αγαπημένη του κιθάρα να μαγεύουν με τον ήχο τους.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο:
-J.E. Berendt, The Book of Jazz, EDNAintertranspublishers
– Χ. Κωσταβάρα, Βιογραφία | B.B. King (Blues Boy King), https://www.tralala.gr/bb-king-blues-boy-king-gennhthhke-san-shmera-to-1925/:τελευταία επίσκεψη 10/5/2020
