Πρόκειται για ένα φαινόμενο της πυγμαχίας, έναν άνθρωπο που απέσπασε χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960 και τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή τρεις φορές. Ο Μοχάμεντ Άλι ήταν, ωστόσο, κι ένας ακτιβιστής, ο οποίος έδωσε μάχες ενάντια στο ρατσισμό και την προκατάληψη για τους μαύρους στην Αμερική. Δεν δίστασε ποτέ να μιλήσει με πάθος για τα δικαιώματά τους, να υψώσει το ανάστημα του απέναντι στους Αμερικανούς που αποδοκίμαζαν τις δυνατότητές τους.
Το Ξεκίνημα και η Άνοδος
Ο Μοχάμεντ Άλι αρχικά λεγόταν Κάσιους Κλέι και γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 1942 στο Λούισβιλ του Κεντάκι των ΗΠΑ. Πατέρας του ήταν ο Κάσιους Μάρσελους Κλέι και εργαζόταν ως σχεδιαστής πινακίδων, η μητέρα του, Οντέσα Γκρέιντι Κλέι, ήταν οικιακή βοηθός. Η ενασχόλησή του με την πυγμαχία ξεκίνησε το 1954, στην ηλικία των 12, όταν αποφάσισε να εκδικηθεί τον κλέφτη του ποδηλάτου του. Ο μικρός Μοχάμεντ Άλι πήγε σε ένα γυμναστήριο, όπου του είπαν πως έπρεπε να μάθει μποξ, να προσπαθήσει και να προπονηθεί. Μερικές εβδομάδες αργότερα έδωσε τον πρώτο του αγώνα ενάντια στον κλέφτη, στον οποίο ήταν και νικητής.
Έξι χρόνια μετά, το 1960, σε ηλικία μόλις 18 ετών κατακτά χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης. Ακόμα και μετά την κατάκτηση αυτού του τίτλου ο Μοχάμεντ Άλι λάμβανε ρατσιστική αντιμετώπιση λόγω τους χρώματος του. Την ίδια χρονιά, διεξήχθη στις 14 Νοεμβρίου ο αγώνας με τον Κλίβελαντ Γουίλιαμς, ο οποίος διήρκεσε μόνο τρεις γύρους. Σε αυτούς τους τρεις γύρους ο αντίπαλος του Άλι δέχθηκε πάνω από 100 χτυπήματα, ενώ ο ίδιος μόνο 3!
Στις 28 Δεκεμβρίου, του ίδιου έτους,
ενώ προετοιμαζόταν για τον αγώνα με τον Λίστον, τον επισκέφθηκε ο Μάλκολμ Χ, ο οποίος ήταν εκπρόσωπος τον ισλαμιστών. Μετά από συζητήσεις ο Μοχάμεντ Άλι, που ακόμη είχε το πρώτο του όνομα, πρόσθεσε σε αυτό το γράμμα “Χ”, το οποίο συμβολίζει το επώνυμο των προγόνων του που στερήθηκαν κατά τη βίαιη μεταφορά τους ως σκλάβοι στις ΗΠΑ και λεγόταν Κάσιους Χ.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα ασπάστηκε τον ισλαμισμό και πήρε το όνομα, με το οποίο έγινε διάσημος, Μοχάμεντ Άλι. Πολλοί Αμερικανοί πολίτες ήταν ενάντιοι στην κίνηση αυτή και τον αποδοκίμασαν. Το 1967 πήρε μια απόφαση που του στέρησε την άδεια του επαγγελματία πυγμάχου, την ζώνη του πρωταθλητή, το διαβατήριο και κινδύνευσε να φυλακιστεί για πέντε χρόνια. Η απόφαση αυτή ήταν πως δεν δέχτηκε να καταταχθεί στον αμερικανικό στρατό και να πολεμήσει ενάντια στο Βιετνάμ.
Το 1970 ο Μοχάμεντ Άλι επιστρέφει δυναμικά στα πυγμαχικά δρώμενα, αντιμετωπίζοντας τον Τζο Φρέιζερ στο Madison Square Garden στη Νέα Υόρκη. Η απουσία για δυόμιση χρόνια από τα ρινγκ πρόδωσε τον Μοχάμεντ Άλι και ηττήθηκε σε αυτό τον αγώνα. Το 1974 ο μάνατζερ Ντον Κινγκ έκανε μια συμφωνία με την κυβέρνηση του Ζαΐρ: να φιλοξενηθεί ο αγώνας για την κατάκτηση του πρωταθλήματος βαρέων βαρών στην Κινσάνσα. Η αναμέτρηση ήταν ανάμεσα στον Μοχάμεντ Άλι και τον Τζορτζ Φόρμαν. Πριν την έναρξη του αγώνα, ο Άλι προχώρησε σε δηλώσεις, συγκεκριμένα είπε: “Κανείς δεν ήξερε την Κορέα μέχρι που έγινε ο πόλεμος. Κανείς δεν ήξερε το Βιετνάμ μέχρι τον πόλεμο. Κανείς δεν ήξερε το Ζαΐρ μέχρι να αγωνισθώ εγώ σε αυτή τη χώρα. Και σας διαβεβαιώνω ότι πήρα πολύ λιγότερα χρήματα, απ΄όσα δαπανούνται για έναν πόλεμο”. Ο αγώνας ήταν πραγματικά ένα υπερθέαμα και πολύ τον χαρακτήρισαν ως τον καλύτερο αγώνα στην ιστορία της πυγμαχίας. Ο Φόρμαν χτυπούσε ανελέητα για επτά γύρους τον Άλι, ώσπου στον όγδοο γύρο ο Μοχάμεντ Άλι έκανε την ανατροπή. Με απανωτά χτυπήματα τον έριξε κάτω, ενώ χιλιάδες Αφρικανοί φώναζαν υπέρ του Μοχάμεντ Άλι, επειδή τον θεωρούσαν έναν από αυτούς.
Το Τέλος της Καριέρας
Αυτό που χαρακτήριζε τον Μοχάμεντ Άλι από τα πρώτα κιόλας βήματα της καριέρας του ήταν η συμπεριφορά του, η οποία δίχασε το κοινό και τους ειδικούς του αθλήματος. Ήταν υπερόπτης και είρωνας πάντα προς τους αντιπάλους του και αυτό σε κάποιους ήταν αρεστό, ενώ σε άλλους όχι. Το 1983 οι γιατροί διέγνωσαν πως πάσχει από τη νόσο του Πάρκινσον και έτσι αποσύρθηκε οριστικά.
Η καριέρα του έκλεισε με 56 νίκες, εκ των οποίων οι 37 με knock out και μόλις 5 ήττες. Μετά την απόσυρση του από τα πυγμαχικά δρώμενα, ο Μοχάμεντ Άλι τιμήθηκε για την προσφορά του στον αθλητισμό, αλλά και στην κοινωνία για τις μάχες κατά του ρατσισμού. Το 1996 ήταν αυτός που επιλέχθηκε για την αφή της ολυμπιακής φλόγας στους αγώνες της Ατλάντα. Το 2001 η ζωή του έγινε ταινία, με πρωταγωνιστή τον Γουίλ Σμιθ. Η ταινία είναι επικεντρωμένη στην δεκαετία 1964 με 1974. Βλέπουμε τις επιτυχίες στο ρινγκ, την απόφαση του να μην πολεμήσει στο Βιετνάμ, τη σύνδεσή του με τον Μάλκολμ Χ και την ταραχώδη ερωτική του ζωή. Το 2005 η κυβέρνηση των ΗΠΑ τον τίμησε με το “Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας”. Την ίδια χρονιά τον τίμησαν επίσης με το χρυσό “Μετάλλιο Ειρήνης Otto Hahn” για την συμμετοχή και προσφορά του στο κίνημα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την χειραφέτηση των μαύρων σε όλο τον κόσμο, αλλά και για το έργο του ως πρεσβευτή καλής θέλησης των Ηνωμένων Εθνών. Στα τέλη του 2005 ιδρύθηκε προς τιμή του Μοχάμεντ Άλι το μη κερδοσκοπικό “Κέντρο Μοχάμεντ Άλι” αφιερωμένο στη ζωή του και τους αγώνες του, τόσο στους αθλητικούς, όσο και στους κοινωνικούς.
Ο Μοχάμεντ Άλι υπήρξε ωστόσο κι ένας περιζήτητος άντρας και εραστής στη ζωή του. Ο συγγραφέας του βιογραφικού βιβλίου “Ali: A Life” αφιερώνει ένα ολόκληρο κεφάλαιο για τις κατακτήσεις του πυγμάχου, στις οποίες συγκαταλέγονται μαύρες και λευκές γυναίκες, νεαρές και μεγάλες σε ηλικία, ηθοποιούς του Χόλιγουντ, μέχρι και καμαριέρες ξενοδοχείων. Παντρεύτηκε 3 φορές και απέκτησε 9 παιδιά. Έφυγε από τη ζωή στις 3 Ιουνίου του 2016 από αναπνευστικό πρόβλημα σε νοσοκομείο της Αριζόνα.
Ο τρόπος που πυγμαχούσε ο Μοχάμεντ Άλι ήταν μοναδικός και η κίνηση των ποδιών του έμεινε στην ιστορία ως ο “χορός” του. Στο παρακάτω βίντεο βλέπουμε διάφορες ασκήσεις από την προπόνηση που ακολουθούσε ο κορυφαίος πυγμάχος όλων των εποχών.
Πηγές
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Μοχάμεντ_Άλι
