Ο Νίκι Λάουντα ήταν πιλότος της Formula 1. Πρόκειται για έναν μηχανοκίνητο θρύλο του 20ου αιώνα. Πρόκειται για έναν αγωνιστή της ζωής και έναν μαχητή της ασφάλτου. Ο Νίκι Λάουντα έγραψε τη δική του ιστορία με την οδηγική του ικανότητα.
Η ρήξη του Νίκι Λάουντα με την οικογένειά του
Ο Αντρέας Νικολάους Λάουντα γεννήθηκε στη Βιέννη, στις 22 Φεβρουαρίου του 1949. Ήταν γόνος εύπορης επιχειρηματικής οικογένειας. Τον προόριζαν για διάδοχο των επιχειρήσεων χάρτου, όμως το πάθος του για την οδήγηση επέφερε το σχίσμα μεταξύ του Λάουντα και της οικογένειάς του. Οι συγκρούσεις ήταν τόσο έντονες, που στο τέλος ο Νίκι Λάουντα παραιτήθηκε των δικαιωμάτων του στην οικογενειακή περιουσία. Η ρήξη με την οικογένεια ήταν οριστική και έτσι στο ξεκίνημα του όταν χρειάστηκε οικονομική αρωγή αναγκάστηκε να πάρει δάνειο.
Ο Νίκι Λάουντα αρχικά οδηγούσε Mini και στη συνέχεια προχώρησε με τη Ferrari Vee. Οδήγησε επίσης και αρκετά ιδιωτικά αγωνιστικά των εταιρειών Porsche και Chevron.
Νίκι Λάουντα και Formula 1
Το 1972, ο Έντσο Φερράρι αναζητούσε τον οδηγό που θα γινόταν ο επόμενος παγκόσμιος πρωταθλητής. Ο Ελβετός πιλότος Κλέι Ραγκατσόνι πρότεινε στον Φερράρι να εντάξουν στην ομάδα τους τον πολυμήχανο και πολλά υποσχόμενο Νίκι Λάουντα. Ο Αυστριακός πιλότος προσελήφθη και ξεκίνησε την προετοιμασία του. Η πρώτη του επαφή με τον κόσμο της Ferrari ήταν όταν τον πήγαν στο Φιοράνο. Εκεί, ο Νίκι Λάουντα αντίκρισε κάτι πρωτόγνωρο για αυτόν. Μια ιδιωτική πίστα, με αυτόματα χρονόμετρα, υπολογιστές, κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης. Μια καθ’ όλα οργανωμένη και υπερσύγχρονη πίστα. Είχε κοντά του μια άριστα εκπαιδευμένη ομάδα μηχανικών και τεχνικών. Πίστευε πως με τέτοιου είδους οργάνωση ήταν αδύνατο η ομάδα της Ferrari να αποτύχει.
Το 1974, ο Νίκι Λάουντα ρίχνεται στη μάχη για την κατάκτηση του τίτλου. Στον πρώτο του αγώνα κατέκτησε την δεύτερη θέση στο Grand Prix της Αργεντινής. Η πρώτη θέση κατακτήθηκε στο ισπανικό Grand Prix και η τελευταία νίκη της σεζόν ήρθε στην Ολλανδία. Η γενική κατάταξη του πρωταθλήματος βρήκε τον Νίκι Λάουντα στην τέταρτη θέση.
Το 1975 ήταν μια χρονιά σταθμός για τον Βιεννέζο πιλότο. Είχε στα χέρια του το καλύτερο μονοθέσιο της διοργάνωσης για τη σεζόν εκείνη, το Ferrari 312T. Στους τέσσερις πρώτους αγώνες ο Νίκι Λάουντα κατέκτησε μόλις την πέμπτη θέση όμως δεν άργησε να κάνει την ανατροπή. Οι επόμενοι τέσσερις αγώνες ανήκαν στον Λάουντα, καθότι τερμάτισε πρώτος. Κατέκτησε τη νίκη και στον τελευταίο αγώνα της σεζόν. Στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής της Formula 1 για πρώτη φορά.
Το Ατύχημα στο Nurburgring
Το 1976 ήταν η χρονιά που σημάδεψε ψυχικά και σωματικά τον Νίκι Λάουντα. Μια εβδομάδα πριν λάβει χώρα ο αγώνας στο Nurburgring, ο Λάουντα προσπαθούσε να πείσει τους υπόλοιπους πιλότους να μην αγωνιστούν. Η πίστα ήταν γνωστή ως «Πράσινη Κόλαση», καθώς η διαδρομή της ήταν επικίνδυνη. Είχε 177 στροφές, περνούσε μέσα από το βουνό και σε διάστημα 50 χρόνων σε αυτή είχαν χάσει τη ζωή τους 130 οδηγοί.
Ο Νίκι Λάουντα θέλησε να μποϊκοτάρει την διεξαγωγή του αγώνα λόγω των ελλιπών μέτρων ασφαλείας. Υποστήριζε πως οι μπάρες βρίσκονται σε κοντινή απόσταση και έτσι δεν υπήρχαν σημεία διαφυγής σε περίπτωση που κάποιο μονοθέσιο έβγαινε εκτός πίστας. Ακόμη, έθιξε και την ελλιπή πυρασφάλεια.
Ο σημαντικότερος αντίπαλος του Νίκι Λάουντα ήταν ο Βρετανός Τζέιμς Χαντ, ο οποίος αγωνιζόταν με τη McLaren. Ο Χαντ υποστήριξε θερμά τη διεξαγωγή του αγώνα. Λάουντα και Χαντ έδιναν μάχη για την πρωτιά. Ο αγώνας θα ήταν ανάμεσα τους στην ουσία, καθώς ήταν οι ταχύτεροι. Η κατάσταση όμως άρχισε να γίνεται δυσκολότερη λόγω βροχής. Λίγο πριν πάρουν θέση οι πιλότοι στα μονοθέσια τους οι πρώτες σταγόνες άρχισαν να πέφτουν.
Στον δεύτερο γύρο από τα μεγάφωνα ανακοινώθηκε πως είχε συμβεί ατύχημα στην στροφή Μπέργκβεργκ. Ο Νίκι Λάουντα έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου, συγκρούστηκε στον τοίχο και το όχημα τυλίχθηκε στις φλόγες. Τέσσερις πιλότοι έσπευσαν να βοηθήσουν και απεγκλώβισαν τον Λάουντα. Μεταφέρθηκε με ελικόπτερο στο νοσοκομείο και οι πιθανότητες να ζήσει ήταν λιγοστές. Ο Νίκι Λάουντα την 1η Αυγούστου του 1976 ξεγέλασε το θάνατο. Υπέστη τρομερά εγκαύματα στο κεφάλι. Εισέπνευσε μεγάλες ποσότητες καπνού που επιβάρυναν τους πνεύμονες του. Το σημαδεμένο πρόσωπο του Λάουντα όμως θα ενίσχυε από εκεί και πέρα την αίγλη της Ferrari.
Η συνέχεια
Έξι εβδομάδες μετά το ατύχημα, ο Νίκι Λάουντα επέστρεψε στην ενεργό δράση. Οι γιατροί ήταν αντίθετοι σε κάτι τέτοιο, καθώς είχε χάσει το μεγαλύτερο μέρος του δεξιού αυτιού, τα μαλλιά, της βλεφαρίδες και τα φρύδια. Επέστρεψε με επιδέσμους και ένα ειδικά διαμορφωμένο κράνος.
Στον πρώτο του αγώνα μετά το ατύχημα κατάφερε να τερματίσει τέταρτος στην Ιταλία. Ο τελευταίος αγώνας της σεζόν διεξήχθη στην Ιαπωνία. Ο Λάουντα εγκατέλειψε έπειτα από μερικούς γύρους, διότι έβρεχε και ένιωθε πως δεν ήταν ασφαλές να συνεχίσει. Το γεγονός αυτό επηρέασε κάπως αρνητικά τη σχέση του με τη Ferrari. Παρά τον πόλεμο που δέχθηκε από τη Ferrari, ο Λάουντα κατάφερε να κερδίσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1977. Αυτός ο ικανός οδηγός δε θέλησε να τα παρατήσει μετά το ατύχημά του και πριν καν αναρρώσει, σαν γνήσιος μαχητής επέστρεψε και βρέθηκε νικητής.
Ο Νίκι Λάουντα αποχώρησε από την ομάδα της Ferrari. Το 1978 συμμετείχε στο Grand Prix με τη Braham-Alfa Romeo με μισθό 1 εκατομμύριο δολάρια, υπό τη χρηματοδότηση της Parmalat. Οι σεζόν ’78-’79 ήταν κακές για τον Λάουντα. Υπήρχαν προβλήματα και έντονες συζητήσεις για τη δυνατότητα συμμετοχής του οχήματος Braham BT46B. Ο Λάουντα συμμετείχε αποσπασματικά στους αγώνες των δύο σεζόν
Το 1978 ο Αυστριακός πιλότος δήλωσε πως δεν επιθυμεί να συνεχίσει την προετοιμασία και τη συμμετοχή του στην ομάδα και τους αγώνες. Επέστρεψε στην Αυστρία για να διευθύνει την αεροπορική εταιρεία «Lauda Air» που είχε ιδρύσει.
Η επιστροφή
Μετά την «συνταξιοδότηση» του 1979, ο Νίκι Λάουντα επέστρεψε στην αγωνιστική δράση για ένα συμβόλαιο αξίας 3 εκατομμυρίων δολαρίων. Η McLaren του πρόσφερε ένα μισθό που κανείς άλλος οδηγός δεν είχε πάρει μέχρι τότε. Το 1982 ο Λάουντα κάνει μια επιτυχημένη δοκιμή με τη McLaren και όλα έδειξαν πως η επιστροφή του θα ήταν δυναμική. Δυστυχώς, εκείνη τη χρονιά τερμάτισε μόλις τέταρτος στη γενική κατάταξη του πρωταθλήματος. Το 1983 ήταν μια μεταβατική σεζόν για τη McLaren. Έγιναν αλλαγές στους κινητήρες των οχημάτων. Οι κινητήρες Ford-Cosworth αντικαταστάθηκαν από στροβιλοκινητήρες Porsche με TAG.
Το 1984 ο Νίκι Λάουντα κατέκτησε το τρίτο και τελευταίο παγκόσμιο πρωτάθλημα της καριέρας του. Η σεζόν αυτή ήταν μια μάχη ανάμεσα στον Λάουντα και τον Προστ. Στο σύνολο των 16 αγώνων του πρωταθλήματος, ο Λάουντα κατέκτησε 5 αγώνες και ο Προστ 7. Ωστόσο, ο Αυστριακός σημείωσε ρεκόρ κατάκτησης pole position. Τερμάτισαν τη σεζόν με διαφορά μόλις μισού βαθμού. Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Formula 1 του 1984 ανήκε στον θρυλικό Νίκι Λάουντα. Ήταν η τελευταία χρονιά στην ενεργό δράση.
Οριστική συνταξιοδότηση
Ο Νίκι Λάουντα, μετά την κατάκτηση του τελευταίου πρωταθλήματος, αποσύρθηκε από την ενεργό δράση στην F1 και ασχολήθηκε με τη διοίκηση της «Lauda Air». Το 1993 επέστρεψε στη Formula 1 έχοντας συμβουλευτικό ρόλο. Στα μισά της σεζόν του 2001 ανέλαβε επικεφαλής της ομάδας Jaguar Formula One. Η ομάδα δεν είχε κάποια βελτίωση κι έτσι ο Λάουντα μαζί με άλλες 70 βασικές προσωπικότητες απολύθηκαν το 2002. Το 2012 ανέλαβε τη θέση του μη εκτελεστικού προέδρου της Mercedes AMG Petronas F1 Team. Για πολλά χρόνια σχολίαζε, με ένα μοναδικό και ενίοτε καυστικό τρόπο, το Grand Prix της F1 για την αυστριακή και γερμανική τηλεόραση. Ακόμη, έγραψε πέντε βιβλία που αγαπήθηκαν από τους λάτρεις του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Ο Νίκι Λάουντα αντιμετώπιζε ορισμένα προβλήματα υγείας. Είχε υποβληθεί σε μεταμόσχευση πνευμόνων και υπέφερε από νεφρικά προβλήματα. Στις 20 Μαΐου του 2019, ο Νίκι Λάουντα πέθανε κατά τη διάρκεια του ύπνου του, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Ζυρίχης που δεχόταν θεραπεία αιμοκάθαρσης. Ο οδηγός – φαινόμενο του 20ου αιώνα έφυγε σε ηλικία 70 ετών, αφήνοντας πίσω του την υπέρτατη οδηγική του υστεροφημία.
Στο παρακάτω βίντεο παρακολουθούμε τις δέκα κορυφαίες στιγμές στην καριέρα του Νίκι Λάουντα.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο:
Ο Ζωντανός Θρύλος της F1 Νίκι Λάουντα www.newsbeast.gr | Τελευταία επίσκεψη 9/10/20
Νίκι Λάουντα el.m.wikipedia.org |Τελευταία επίσκεψη 8/10/2020
«Michael Schumacher» Christopher Hilton, εκδόσεις ΝΙΚΑΣ
