Όταν παρουσιάζεται ένα πρόβλημα, ποια είναι η πρώτη λύση που σου έρχεται στο μυαλό; Αν ταιριάζει με τη λέξη φυγή, τότε ίσως και να μην είναι πάντα η βέλτιστη επιλογή.
Καταρχάς, θα το μετανιώσεις μόνος σου μετά από λίγο καιρό αν σκεφτείς ότι το έβαλες στα ποδιά αντί να δράσεις. Αντί να κάνεις το οτιδήποτε. Λίγες είναι εκείνες οι φορές που τελικά συγχωρούμε τον εαυτό μας που απέφυγε με τέτοιο τρόπο ένα πρόβλημα. Όπως, για παράδειγμα, όταν ξέρεις ήδη από πριν ότι οτιδήποτε κι αν κάνεις δε θα έχει νόημα και κανένα αποτέλεσμα, τότε εμπειρικά αποφασίζεις να μην ασχοληθείς. Αν και πάλι, διατρέχεις τον κίνδυνο να μην είναι απόλυτα παρόμοιο το πρόβλημα οπότε και μπορεί να υπάρχει μια λύση διαφορετική και εφικτή. Αλλά μπροστά στην πονεμένη εμπειρία αυτό φαντάζει αδύνατο. Το ρίσκο, όμως, πάντα μπορεί και να σε δικαιώσει!
Από την άλλη, όταν δεν υπάρχει καμία εμπειρία, τότε καλύτερα να μην κάνουμε σαν να υπάρχει. Αν το έχει πάθει κάποιος άλλος, αυτό δεν ισοδυναμεί με το να το έχουμε περάσει εμείς. Ούτε αν φανταζόμαστε τι μπορεί να συμβεί. Δε γίνεται να γειώνουμε συνέχεια ανθρώπους και καταστάσεις, βασιζόμενοι στο τι μπορεί να συμβεί. Μπορεί και να μη συμβεί…
Όταν κάτι εξελίσσεται όπως δεν το περιμέναμε, μπορούμε αντί να το βάλουμε στα πόδια, να ψάξουμε να βρούμε την αιτία που συνέβη αυτό. Τι ήταν αυτό που πήγε στραβά ή τι είναι αυτό που μας ξενίζει και μας απομακρύνει; Αν βρεις την αιτία, τότε έχεις περισσότερες πιθανότητες να λύσεις το πρόβλημα. Γιατί θα ξέρεις τι είναι αυτό που χρειάζεται να διορθώσεις.
Όταν κάτι χαλάει, δεν το πετάμε αμέσως. Πρώτα προσπαθούμε να το φτιάξουμε. Αν δούμε ό,τι δε φτιάχνεται με τίποτα, τότε αναγκαστικά θα το αποχωριστούμε. Όμως, έχεις φτάσει σε αυτό το στάδιο; Το προσπάθησες και δε βγαίνει τίποτα ή έβγαλες το συμπέρασμα με μια ματιά;
Αυτό ισχύει για οτιδήποτε και αν προκύψει στη ζωή σου, σε οποιοδήποτε τομέα… Σκέψου πριν φύγεις πόσα έχεις δώσει και πόσο έχεις αναλωθεί και εσύ σε όλο αυτό. Αξίζει να το αφήσεις ή αξίζει να προσπαθήσεις;
