Και λοιπόν, όλα πάνε στραβά. Είναι σαν να στέκεσαι ακίνητος σε μια παραλία κι όλα τα κάστρα από άμμο που έχτισες γύρω σου γκρεμίζονται το ένα μετά το άλλο. Οι λόγοι κάθε φορά διαφορετικοί, άλλα πέφτουν εξαιτίας του ανέμου, άλλα εξαιτίας των κυμάτων κι άλλα επειδή δεν τους έδωσες τη δομή όπου θα έπρεπε εξ αρχής.
Τι κάνεις όταν όλα πάνε στραβά;
Τα αφήνεις να πάνε… Αφήνεις όλο τον κόσμο σου να γίνει χίλια κομμάτια. Κλαις. Ουρλιάζεις. Θυμώνεις. Ξεσπάς. Πονάς. Μόνο έτσι αποδέχεσαι τα πράγματα ως έχουν, μόνο έτσι έχεις επίγνωση του τι σου συμβαίνει πραγματικά. Θα προτιμούσες και εσύ και εγώ να είμαστε μονάχα ευτυχισμένοι, έτσι δεν είναι; Κάτι τέτοιο όμως δεν μπορούμε να το έχουμε – επειδή έχουμε αυτό που ονομάζεται ισορροπία. Χωρίς κακό, δεν υπάρχει καλό. Πώς θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε το καλό αν δεν βιώναμε πως είναι τα πράγματα στις κακές τους αποχρώσεις; Πρέπει να αποδεχόμαστε ότι είναι εντάξει να μην είμαστε εντάξει, ότι οι μαύρες μέρες θα έρθουν όπως και να χει κι όλα θα πάνε στραβά, κάποιες φορές μάλιστα πολύ στραβά. Πρέπει όντως να ξεσπάσουμε, να “αδειάσουμε” ό,τι έχουμε μέσα μας, να δώσουμε στον εαυτό μας χρόνο αλλά πάντοτε με ένα deadline. Βρίσκουμε λύσεις, μιλάμε και αναγνωρίζουμε το τι έχει συμβεί και το τι νιώθουμε.
Δεν θα αργήσει να έρθει η στιγμή που θα συνειδητοποιήσουμε πως το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να πάρουμε μάθημα, ή και μαθήματα, απ’ όλα αυτά. Να μαζέψουμε τα κομμάτια μας και να δημιουργήσουμε κάτι νέο. Κάθε τέλος, υπόσχεται μια νέα αρχή. Πριν να συμβεί κάτι θαυμάσιο, όλα πάντοτε καταρρέουν και πάνε στραβά. Μα κάθε μια απ’ αυτές τις καταιγίδες έχει μονάχα ως σκοπό να μας ξεπλύνει από το παρελθόν για να προχωρήσουμε καθαροί στο μέλλον. Βοήθησε τον εαυτό σου επιτρέποντας στον πόνο να απελευθερώσει κάτι όμορφο, κάτι σαν τέχνη. Γράψε, χόρεψε, φτιάξε μουσική, ζωγράφισε, διάβασε, ταξίδεψε, γυμνάσου, ξεκίνα ένα καινούργιο χόμπι ή κάνε ό,τι πιο τρελό ήθελες ποτέ να κάνεις!
Γιατί πάνε όλα στραβά;
Επειδή τόσο εμείς όσο και η ζωή είμαστε φτιαγμένοι καθ’ αυτόν τον τρόπο. Μόνο έτσι μπορούμε να αλλάξουμε, να γίνουμε πιο δυνατοί, να εκτιμήσουμε κάποια πράγματα και να εξελιχτούμε. Επειδή όλα γίνονται για κάποιο λόγο, μιας και πίσω από τον πόνο υπάρχει πάντοτε ένας σκοπός τον οποίο θα ανακαλύψουμε στο μέλλον. Κι όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως μονάχα με τις κακές ημέρες θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε τις καλές. Επειδή κάθε κεφάλαιο πρέπει να τελειώσει για να ξεκινήσει ένα καινούργιο.
Όταν όλα πάνε στραβά μπορεί να βλέπεις πως η ζωή σου καταρρέει μα στην πραγματικότητα μπορεί τα πράγματα να πέσουν σε ένα σημείο, πολύ καλύτερο, από το αναμενόμενο. Μέσα από κάθε στραβό, ανακαλύπτουμε πτυχές του εαυτού μας που ούτε καν γνωρίζαμε ότι υπάρχουν. Υπάρχουν τόσα μέρη του εαυτού μας που ακόμη δεν έχουμε γνωρίσει, μα θα το κάνουμε, και στιγμές σαν αυτές ανακαλύπτουμε συνάμα με αυτά δυνάμεις που μας κάνουν να πιστέψουμε ακόμη περισσότερο στον εαυτό μας. Το να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια και να θεωρήσουμε πως το τέλος ήρθε με όλα όσα πήγαν στραβά, μονάχα παράλυτους θα μας κρατήσει στην περίσταση αυτή και θα επιβραδύνει την εξέλιξη και την πρόοδο μας. Υπάρχει πάντοτε ένας λόγος ή και σκοπός στη ζωή, ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει. Πιθανώς θεωρείς πως δεν έχει κανένα νόημα στη μέση του χάους, μα μόνο μια μεγάλη κρίση μπορεί να ανοίξει τις πόρτες σε νέες ανακαλύψεις, αν είμαστε πρόθυμοι να αφήσουμε τη ματαιοδοξία, την ταλαιπώρια και τη μιζέρια στην άκρη. Αν δεν φτάσεις στο εκατό τις εκατό σου, στο έπακρο, το τέλος δεν θα έρθει σε ό,τι νιώθεις. Βίωσε το “όλα πάνε στραβά”, βίωσε το πόσο συναισθηματικά φορτισμένος και κουρασμένος είσαι. Με το να διώχνεις τον πόνο απλά τον αναβάλλεις για να επανεμφανιστεί με μεγαλύτερη ένταση σε μια άλλη χρονική στιγμή σύντομα. Τίποτε δεν διαρκεί για πάντα, τίποτε απ’ αυτά δεν θα έχει σημασία όταν περάσει ο καιρός και οι πληγές, μικρές ή μεγάλες, θα έχουν επουλωθεί.
Λένε πως είμαστε πάντα μονάχα μια απόφαση μακριά από μια εντελώς διαφορετική ζωή. Τι κι αν όλα πάνε στραβά μόνο και μόνο για να μας οδηγήσουν στη θέση αυτή, να πάρουμε εν τέλει αυτήν την απόφαση;
