Μετριούνται τ΄άστρα;

Μετριούνται τα άστρα;Μετριούνται τα άστρα;
by maxmag

Κοιτώ τον ουρανό και αισθάνομαι μικρή, απειροελάχιστη μπροστά σε όλο αυτό το θεϊκό μεγαλείο! Ένας ουρανός με άστρα, μια νύχτα φωτεινή, με λογής άστρα, μεγάλα, μικρά, λαμπερά, θαμπά, με αστερισμούς που δυστυχώς δεν γνωρίζω, αλλά φαντάζομαι από μια παγκόσμια γνώση, που μάλλον όλοι κάπως κατέχουμε, πως οι άνθρωποι τα χρησιμοποιούσαν για να προσανατολιστούν, να βρουν τον βορρά ή κατά που πέφτει ο νότος. Να βρουν τον δρόμο τους σε μονοπάτια ξένα, σε τόπους άγνωστους σε έρημους δρόμους και ταξίδια επιστροφής από σκοτάδια, μέσα από αναζητήσεις νέων πατρίδων. Τ’ άστρα πάντα ήταν η απόδειξη πως υπάρχει Θεός! Μόνο ένας Θεός θα μπορούσε να πλάσει κάτι τόσο μεγαλειώδες, ένας καθολικός ευφυής νους, με καλλιτεχνική ροπή στην τελειότητα και απίστευτη επιδεξιότητα στα θαύματα! Δυο τέτοια άστρα είναι τα μάτια μας. Ένα μικρό σύμπαν ο κάθε άνθρωπος, μια μικρή τελειότητα ένα μοναδικό θαύμα! Έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ, ο ένας την παρουσία του άλλου, που σχεδόν πιστέψαμε πως οι άνθρωποι πάντα θα υπάρχουν, θεωρήσαμε το μικρό θαύμα της ζωής μας δεδομένο, και αυτονόητο πως το δικό μας άστρο θα λάμπει για πάντα, εξοστρακίσαμε από την καθημερινότητα μας την μαγεία και μόνο κάποιες φορές που απειλούμαστε από έλλειψη οξυγόνου, θυμόμαστε να κοιτάξουμε ψηλά στον ουρανό, να χαζέψουμε τα άστρα!

Τα καλοκαίρια των παιδικών μας χρόνων, τότε που δεν υπήρχαν air conditions, οι αυλές τα βράδια γέμιζαν με κρεβάτια, λογής σεντόνια και παιδικά όνειρα, μυρωδιαστά από γιασεμί, μπερδεμένο με αγιόκλημα και φιδάκι αντικουνουπικό, με γερή δόση ζαλάδας, από την ανυπόφορη οσμή του! Αποκοιμόμασταν μετρώντας τ’ άστρα, κάτι σαν διαγωνισμό ποιος θα μετρήσει τα περισσότερα, χωρίς να «γεμίσει» μυρμηγκιές. «Όποιος μετρά τ’ άστρα βγάζει σπυριά στα χεριά, μυρμηγκιές» μας έλεγε ο Θάνος και γούρλωνε τα μάτια. Από τότε ξεκινήσαμε να μετράμε όσα περισσότερα μπορούσαμε, να χαζεύουμε τον ουρανό την νύχτα, την μαγεία του αθάνατου, του απέραντου, το μεγαλείο του όλου! Κάπως έτσι, λίγο αλλοπαρμένοι από τις μυρωδιές της νύχτας, την ησυχία του ξημερώματος και το γλυκό χουζούρι λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος, με μάτια γεμάτα όνειρα, πιστέψαμε πως θα μπορούσαμε να κάνουμε τα πάντα! Εκείνα τα καλοκαιρινά βράδια σκασμένοι από ποδήλατο και καρπούζι, χωρίς μαθήματα και υποχρεώσεις, πιστέψαμε αυτά τα παιδικά έναστρα όνειρα! Κάποιοι από εμάς κυνήγησαν τα αστέρια, άλλοι τα εγκατέλειψαν νωρίς, κάποιοι τα έκαναν γαλαξίες και άλλοι τα χλεύασαν ως «πολύ παιδικά» και τα έκλεισαν στα χρονοντούλαπα τους!

Διαβάστε επίσης  Καρλ Γιουνγκ: Ο «αλχημιστής» της ψυχολογίας
Μετριούνται τα άστρα;
Πηγή εικόνας: ubergizmo.com

Ένα βράδυ ο Θάνος μου είπε πως είμαστε λίγο ανόητοι, γιατί τ’ άστρα δεν μετριούνται και εκείνος, ο έξυπνος της παρέας, δεν ήθελε άλλο να παίζει σε αυτόν τον ανούσιο διαγωνισμό, ποιος θα μετρήσει τα περισσότερα, προτιμούσε να πηγαίνουμε για μπάνιο στην προβλήτα να μετράμε τις βουτιές και τα παγωτά του καλοκαιριού! Εκείνο το καλοκαίρι κάναμε ρεκόρ στις βουτιές και τα παγωτά, και για έναν ακόμα λόγο ζήσαμε λίγο πιο έντονα! Ήταν το τελευταίο του καλοκαίρι στο νησί, ο πατέρας του πήρε μετάθεση, η οικογένεια χωρίς επιλογή θα ακολουθούσε, και η παρέα μας θα έχανε μια εξέχουσα μορφή, έναν ασυναγώνιστο παίχτη σβόλων έναν καλλιτέχνη του γιο γιο! (όσοι δεν γνωρίζουν το γιο γιο ήταν έναν στρογγυλό περιστρεφόμενο κοκάλινο δισκάκι-παιχνίδι με σπάγκο, που το ανεβοκατέβαζες διπλώνοντας και ξεδιπλώνοντας τον σπάγκο με γρήγορες κινήσεις των δαχτύλων) . Μείναμε οι υπόλοιποι να μετράμε άστρα και ύψος, μεγαλώσαμε γρήγορα, αφήσαμε πίσω μας ουρανούς, και καλοκαίρια, αγγίξαμε πιο «ενήλικα» όνειρα, πιο ρεαλιστικά!

Κάποιες φορές όταν ζορίζομαι πολύ, κλείνω τα μάτια και μεταφέρομαι νοητά στην αυλή, μικρό παιδί, νύχτα Αυγούστου. Βλέπω ένα χέρι να προεξέχει μέσα από τα σεντόνια, σαν να γράφει με αόρατο μελάνι στον αέρα, μια ακαταλαβίστικη γραφή. Βλέπω εκστασιασμένα μάτια να μετρούν τα αστέρια και ένα τσούρμο παιδιά να λένε τρομακτικές ιστορίες και να ονειρεύονται δικούς τους ουρανούς! Και έναν Θάνο να ρωτά: «Μα, μετριούνται τ’άστρα;»

Advertising

Advertisements
Διαβάστε επίσης  Νέα ακαδημαϊκή χρονιά: θέσε τους στόχους σου από την αρχή
Ad 14

 

 

Μου αρέσει να πιστεύω στη δύναμη που κρύβουν οι άνθρωποι μέσα τους. Βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο και πιστεύω στην αξία των όλων. Υπερβολικά χαμογελαστή και απαισιόδοξα ρομαντική.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Μουσική τζαζ και τέχνη

Η τέχνη της τζαζ στη ζωγραφική είναι βασισμένη στη μουσική,
μυστικά για πηχτές σούπες

Μυστικά για πηχτές σούπες

Τα μυστικά για πηχτές σούπες ξεκινούν με μια βασική αρχή,