Σε κοίταζα να ξυρίζεσαι, σαν μια ιεροτελεστία μαγική με συναισθήματα φιλαρέσκειας και υπεροχής του φύλου, του μάτσο άνδρα, εκείνου που καθόλου δεν ήθελες να εκπροσωπείς. Μα ήθελες να είσαι λογικός, σκεπτόμενος, να απέχεις από τα καθημερινά κουραστικά διαδικαστικά, να πείθεις με επιχειρήματα, να υπερέχεις με την δύναμη του μυαλού. Η εποχή σου ήταν δύσκολη, ομολογώ, μα πόσοι έπεσαν στο κενό της λάθος εποχής, πόσες φωνές στραγγαλίστηκαν στο βωμό μιας εποχικής κοινωνικής λογικής; Καταπιεσμένοι αυτόχειρες με υποχρέωση στην ζωή, η γενιά σας πατέρα! Πορεία δια ζώσης, χωρίς κατάπαυση και ένα άδειασμα χιλιάδων «γιατί», όταν η τεχνολογία σας έκλεισε το μάτι. Πρόσωπα ελληνικής τραγωδίας, ντυμένοι με ενοχές και κατακάθια των προηγούμενων με προκαταλήψεις δαιμονικές και μη φιλικές προς τον άνθρωπο! Παρόλα αυτά θα προσκυνήσω ευλαβικά την εικόνα της γενιάς σας, γιατί δίδαξε τον σεβασμό. Να είμαι σωστή στις λέξεις, θα διορθώσω, δεν δίδαξε, επέβαλε! «Επιβάλω τον σεβασμό, γιατί είμαι ο πατέρας σου, επιβάλλω τον σεβασμό γιατί γνωρίζω περισσότερα, επιβάλω τον σεβασμό για να τον γνωρίσεις. Να τον ζητήσεις, να μην αφήσεις κανέναν να σε έχει για λιγότερα» Οι ρομαντικοί θα πουν ο σεβασμός κερδίζεται, και ίσως να τους κοιτάξω στωικά ρωτώντας με ύφος κουταβιού, πίσω από τα αυστηρά γυαλιά μου «Εσύ πότε τον κέρδισες;» Ο σεβασμός ίσως προεικάζει και ένα φόβο, που σταδιακά, αν δεν πάρει τον λάθος δρόμο εξελίσσεται σε δέος. Εκείνο τον ασφαλή, ας πούμε φόβο, που κοιτάς τους γονείς σου όταν είσαι μικρός, και περιμένεις την τιμωρία από την σκανδαλιά που έκανες.
Σε κοίταζα να ξυρίζεσαι και ρώτησα «Γιατί οι άνδρες ξυρίζονται μπαμπά;» Η απάντηση σου αποστομωτική μα γλυκιά ταυτόχρονα, σαν βυσσινάδα, που κολλάει στα χέρια και στο ποτήρι, αλλά σε δροσίζει μοναδικά! «Πρέπει να είσαι όμορφος για τις γυναίκες και για να σε φιλά η κόρη σου!» Η απάντηση σου, τόσο απλά όμορφη! Τόσο δυνατή, χωρίς αμφιβολίες και δήθεν. Όπως και η γενιά σας. Απλή! Μια γενιά που έζησε ημίχρονα ευμάρειας, πριν βρεθεί πάλι σχεδόν στην μέση, στην καλύτερη των περιπτώσεων, με φιλοδοξία δεκαοκτάχρονου χρηματιστή με άχαστο σύστημα πυραμίδας! Προμελετημένο μέλλον η γενιά μας, με συζητήσεις ειπωμένων ερωτήσεων σε ένα debate που κερδίζει η συγκαλυμμένη λογική, παρατράγουδων και πελατειακών κομμάτων. Η δύναμη της εικόνας! Γι’ αυτό και το ξύρισμα. Η δύναμη της εικόνας!
Θα σε φιλήσω πατέρα, μα όχι γιατί ξυρίστηκες και είναι απαλό το δέρμα σου, αλλά γιατί αξίζεις την αγάπη της κόρης σου και τον σεβασμό της! Θα σε φιλήσω με αγάπη, όχι φιλί Ιούδα, που συχνά πλέον η γενιά μου ενστερνίζεται σαν προνόμιο προσωπικής αναρρίχησης στον ναό του χρήματος και της επιχειρηματικότητας! Επιχειρηματικότητα είχατε και εσείς, αλλά δεν διαθέτατε τα κεφάλαια, ήσασταν μακράν πεινασμένοι για δόξα και με σπίτια γεμάτα οικογένεια και μαγειρευτό ζεστό φαγητό! Πόσες γυναίκες έμειναν πίσω να σας στηρίζουν, να σας μεγαλώνουν τα παιδιά με την υπέρτατη απειλή όταν αντιμετώπιζαν τα δύσκολα «θα το πω στον πατέρα σου και αλίμονο σου». Ο πατέρας επέστρεφε κουρασμένος στο σπίτι, η μάνα δεν είχε δικαίωμα στην κούραση. Αεικίνητες γενιές μαμάδων που μετατράπηκαν σε σουπερ γιαγιάδες και στήριξαν και τις δικές μας οικογένειες, μαγείρεψαν φαγητό της καρδιάς και πίτες, που μειώνουν τον ψυχικό πόνο ή έστω δίνουν μια απόλαυση σπιτική στις τόσες προσφερόμενες στο πιάτο, άλλες!
Και τώρα σειρά μας, με όλο το σεβασμό, σωπάστε πατέρα! Μητέρα κουράστηκες, και εγώ, και δεν έχω τίποτα από όσα μου προσφέρατε! Τα έκανα τρόπαια σε ξένα χέρια, φόρους στα κλιμάκια, που απαιτούνταν, δόσεις σε διακοποδάνεια με προορισμό τα ελληνικά νησιά, τελευταίο παράδεισο των εχόντων τσέπης και διάθεσης να περάσουν δύσκολα τον χειμώνα, αλλά με ηλιοκαμένο κορμί, και μια επιμήκυνση καλής διάθεσης. Ίσως και πρόσθεσης στήθους και μάλλον botox χειλιών και προσώπου! Παραμείναμε όμορφοι, νομίζουμε πατέρα και ας κάποιοι θυμίζουν από το πρήξιμο αθλητές boxing! Πώς μπορείς να είσαι όμορφος και άδειος μαζί; Πόσο εύκολα συναντάς την ματαιοδοξία στα μάτια μας! Αρκεί να καταλάβεις πως μάτια που δεν εστιάζουν δεν έχουν βάθος εστίασης ούτε προοπτικές ανάπτυξης. Εσείς καλά τα δείξατε, εμείς που ακριβώς μπερδευτήκαμε; Θα κλείσω λέγοντας ΑΓΑΠΩ ΣΕ, που λεν και σε μια πατρίδα άλλη, και θα σου φιλήσω το φρεσκοξυρισμένο μάγουλο με ήχο ρουφηχτό, σαν αυτό που απολάμβανες την σούπα σου και ας ήξερες πως δεν ταιριάζει στο savoir vivre
