Ο διεστραμμένα αλκοολικός και ονειροπόλος άνδρας που με βύθισε στη σκληρότητα του κόσμου και στην αξία του έρωτα : Ο Charles Bukowski μέσα από τα μάτια μου.
«Υπάρχει ένα μπλε πουλί στη καρδιά μου, που επιζητά να βγει έξω, αλλά είμαι πολύ σκληρός γι’αυτόν. Λέω, μείνε εκεί, δε πρόκειται να αφήσω κανέναν να σε δει». Αποκάλεσε μπλε πουλί, κάθε ένστικτό του και κάθε πιθανό συναίσθημα. Φάνηκε να ντρέπεται γι’αυτά. Ίσως να μη του ταίριαζαν και να το είχε ήδη αναγνωρίσει. Κατέπνιγε ένα πάθος με μπουκάλια ουίσκι και μπόλικο καπνό τσιγάρου. Δημιουργούσε έτσι στον εαυτό του τη ψευδαίσθηση της ανυπαρξίας. Ήξερε να αποφεύγει τους ανθρώπους αλλά ήξερε και να τους θαυμάζει. Αφενός για το κενό τους, αφετέρου για τους κόσμους που το μικρό μυαλό τους ήταν ικανό να δημιουργεί.
Ο Charles Bukowski μέσα από τα μάτια μου, μοιάζει με αυτόν τον διεστραμμένα αλκοολικό και ονειροπόλο γέρο, που έχει περπατήσει τη ζωή από κάθε της κρυφό και επικίνδυνο μονοπάτι και έχει φτάσει ουκ ολίγες φορές στον κήπο της να ξαποστάσει. Ωστόσο, ίσως τελικά το μπλε πουλί που προσπαθούσε να κρύψει μανιωδώς μέσα του, να τον ξαναγύριζε πάλι πίσω.
Ο εκμαυλισμός του, ήταν αποτέλεσμα πράξεων που βασίζονταν σε επιλογές. Διακατεχόταν από ένα πνεύμα αδιαλείπτως ενεργό και διόλου παθητικό. Κυνήγησε πράγματα, άλλοτε για να τα πιάσει, άλλοτε για να τα αποφύγει και να φτάσει άλλα. Σε ό,τι έκανε, σκοτεινή φιγούρα επιβλητικού στρατιώτη, στεκόταν ξωπίσω του ο πατέρας του. Μία σφοδρά αμυδρή και γκρίζα εικόνα, ενός στενόμυαλου μεσήλικα άνδρα που απαιτούσε υποταγή, πράγμα που ο Bukowski είχε μάθει καλά να μη κάνει.
Για τους ανθρώπους
Μου έμαθε να ερμηνεύω κομμάτι κομμάτι τους ανθρώπους και να διεισδύω τόσο στο σκεπτικό τους, ώστε να καταλάβω πως η υπόσταση μου είναι ανύπαρκτη γι’αυτούς. Πως δεν νοιάζει κανέναν πραγματικά η ευγενική μου παρουσία, ή τα όσα μπορώ να προσφέρω. Ό,τι αποκομίζεται στη πραγματικότητα είναι οτιδήποτε περισσότερο επιφανειακό μπορεί να χωρέσει ο νους σου. Και αυτό είναι που με θλίβει. Κάθε άνθρωπος έχει αρχή και τέλος, κάθε συναίσθημα έχει αρχή και τέλος και όλα είναι ένας κύκλος που σταθερά γυρνά γύρω γύρω, σταματά και ξαναρχίζει και έχει ένα ταλέντο να μεταπηδά. Δεν είναι ματαιοδοξία παρά ένας ρεαλιστικός πραγματισμός των δεδομένων και ενώ το ανθρώπινο μυαλό είναι ικανό για πολλά σπουδαία, η σπουδαιότητα αυτών που τελικά γίνονται πράξη τείνει να είναι η ελάχιστη του απείρου.
Για τον έρωτα
Από την άλλη, ο έρωτας. Ο έρωτας είναι θάλασσα. Η θάλασσα είναι σκοτεινή. Το σκοτάδι φέρνει την αβεβαιότητα. Η αβεβαιότητα επιφέρει το φόβο. Ο φόβος είναι υπαίτιος για την απραγία. Ο έρωτας για μένα και τον Bukowski είναι θεός και διάβολος. Ο έρωτας ξυπνά στον άνθρωπο ένστικτα με τα οποία δεν είχε έρθει αντιμέτωπος πριν, για να μπορέσει να δαμάσει. Του ξυπνά το πάθος , τη ζήλεια και το αίσθημα της αναγκαιότητας της κατοχής. Ο έρωτας είναι η ουτοπία του καταραμένου.
Αντικατοπτρίζει την απλότητα στη πιο απλουστευμένη μορφή της, σαν βρώμικος καθρέφτης, γίνεται φανερός από παντού : «γυναικεία παπούτσια κάτω από ένα κρεβάτι, μια ξεχασμένη φουρκέτα στο νεροχύτη, από τον τρόπο που έλεγαν «πάω να κατουρήσω», από τις κορδέλες τους, όταν τις έβλεπα να διασχίζουν το δρόμο 1.30 το απομεσήμερο, από τα ατέλειωτα βράδια του συντροφικού πιοτού, από τους καβγάδες, τις ψιλοκουβέντες…». Κυνικός συναισθηματικά όπως παραδεχόταν πως ήταν, εκλάμβανε τον έρωτα περίεργα, όπως εγώ. Χαρακτήριζε τον ερωτευμένο νευρωτικό, επικίνδυνο.
Πίστευε ακράδαντα πως ο ερωτευμένος χάνει τη προοπτική και το χιούμορ του, γίνεται υστερικός, ψυχωτικός ανιαρός και μερικές φορές δολοφόνος. Απόλυτος στις απόψεις του ο Bukowski, αλλά όχι και τόσο λανθασμένος, αποδείκνυε πως ο έρωτας βγάζει στη φόρα το τέρας που κρύβεται μέσα σε κάθε άνθρωπο και περιμένει στωικά να εμφανιστεί. Εδώ αξίζει να τονισθεί, πως δεν είναι ο έρωτας το πραγματικό πρόβλημα, αλλά η εξάρτηση και η επισκίαση. Η αγάπη ωστόσο που υπεισέρχεται, είναι κάτι τελείως διαφορετικό και βρίσκεται σε άλλο μήκος κύματος, αφού θίγει τις ψυχικές οδύνες. Η αγάπη είναι ό,τι μένει από τη φωτιά του έρωτα.
«Πρέπει να έχεις ερωτευτεί για να γράψεις ποίηση κι εσείς δεν ξέρετε τι σημαίνει να είσαι ερωτευμένος, αυτό είναι το πρόβλημα με σας. Για δώσε μου λίγο από αυτό το πράγμα. Έτσι μπράβο όχι πάγο ωραία. Έτσι είναι καλά, είναι ωραία έτσι. Άντε λοιπόν ας τελειώνουμε με τούτη την παράσταση. Ξέρω τι είπα μα θα πιω άλλο ένα από τούτο το ωραίο πράγμα. Εντάξει κι ύστερα φύγαμε ας ξεμπερδεύουμε πια. Μόνο μετά μην πάει κανείς και σταθεί κοντά σε κανένα ανοιχτό παράθυρο».
https://maxmag.gr/apscychologita/erotas/
