Οι ανθρώπινες σχέσεις αποτελούν τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ζωής μας. Από την αρχή μέχρι το τέλος θα περάσουμε μέσα από χιλιάδες συναισθήματα, βιώνοντας καταστάσεις με άλλα άτομα, είτε αυτοί είναι φίλοι είτε εραστές. Πολλές ανθρώπινες σχέσεις θα φτάσουν στο τέλος τους κι αρκετές από αυτές έχουν ήδη λάβει τέλος για πολλούς από εμάς. Άνθρωποι με τους οποίους εν τέλει δεν ταιριάξαμε, δεν δούλεψε τίποτα μαζί τους ή από την άλλη πληγώσαμε, μας πλήγωσαν, μας κλόνισαν την εμπιστοσύνη και μας ράγισαν την καρδιά. Όπως και να ‘χει όμως, μετά από κάθε φινάλε, με οποιοδήποτε τρόπο, όλοι αξίζουμε έναν επίλογο.
Άνθρωποι οι οποίοι ό,τι κι αν έκαναν δεν θα μπορούσαν να μας κρατήσουν πλάι τους, άνθρωποι για τους οποίους προσπαθήσαμε μέχρι το έπακρο αλλά ούτε κι εμείς καταφέραμε να τους κρατήσουμε στη ζωή μας. Άνθρωποι τοξικοί ή και άνθρωποι που έκαναν εμάς τοξικούς. Αργά ή γρήγορα χρειαστήκαμε απαντήσεις, ένα γιατί, μια εξήγηση ώστε να μη μείνουμε με το κόμμα αλλά ούτε και με το ερωτηματικό, απλά και μόνο με μια τελεία. Οδήγησε στην ανάγκη για έναν επίλογο επειδή πλέον συνειδητοποιείς πόσο καλύτερα αισθάνεσαι με την ιδέα πως επιτέλους μπορείς να αφήσεις αυτόν τον άνθρωπο για να προχωρήσεις παρακάτω. Ο επίλογος θα μπει από την άλλη πλευρά, θα μπει από εμάς ή θα πρέπει να μπει υποσυνείδητα μιας και κάποιες φορές χρειάζεται απλώς να αποδεχτούμε όσα δεν είναι στο χέρι μας να αλλάξουν – να αποδεχτούμε την πραγματικότητα για την οποία δεν χρειάζονται απαντήσεις.
Τι γίνεται για όλους αυτούς που θέλουν ένα “κλείσιμο” μα δεν μπορούν να το έχουν; Η μία περίπτωση τους βρίσκει αντιμέτωπους με τον ίδιο τους τον εαυτό, επειδή αν και θέλουν απαντήσεις δεν θέλουν να τις ακούσουν πραγματικά. Δεν θέλουν να αποδεχτούν πως το φινάλε πρέπει να έρθει, με τη δικαιολογία πως τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως δείχνουν και πως δεν γίνεται να τα παρατήσουν, θέλουν να συνεχίσουν να παλεύουν παρόλο που μέσα τους γνωρίζουν πως αυτό είναι ανώφελο. Δεν έχουν το κουράγιο να προχωρήσουν αλλού, θεωρούν πως δεν θα βρουν ξανά μια τέτοια ανθρώπινη σχέση ή από την άλλη θεωρούν πως ίσως εν τέλει “δεν αξίζουν”. Καθώς λοιπόν κάνεις τρία βήματα μπροστά μόνο και μόνο για να οδηγηθείς ξανά δύο βήματα πίσω, καταλαβαίνεις πως χρειάζεται να βρεις αλλιώς τον επίλογο σου για να μπορέσεις να προχωρήσεις. Απαιτείται τότε να θεραπεύσεις μόνος σου τις πληγές σου, να μαζέψεις τα κομμάτια του εαυτού σου από το να ζεις με αυτά και να σταθείς στα πόδια σου. Επειδή όλοι αξίζουν έναν επίλογο. Ακόμη κι έτσι. Όλοι χρειαζόμαστε την ελευθερία της ψυχής μας, όλοι έχουμε ανάγκη να αφήσουμε πίσω ό,τι κουβαλούσαμε, να μειώσουμε επιτέλους το βαρύ αυτό φορτίο. Να αποδεχτούμε ότι δεν ήταν γραφτό για εμάς και να νιώσουμε περηφάνια για όσα δεν κατάφεραν να λειτουργήσουν για το καλό μας. Ούτως ή άλλως, αναζητούμε πάντα ένα τέλος γιατί γνωρίζουμε πως σηματοδοτεί μια νέα αρχή. Κανείς δεν θα ήθελε επομένως ένα παρόν το οποίο παραμένει βαθιά στοιχειωμένο από το παρελθόν. Ποτέ δεν σταματάμε να αξίζουμε, απλούστατα οι άλλοι δεν κατάλαβαν ποτέ τη σημασία μας.
Είτε μιλάμε για ανθρώπινες σχέσεις ρομαντικές είτε πλατωνικές προτού μπορέσουμε να επικεντρωθούμε στο επόμενο κεφάλαιο, ίσως χρειαστεί να σταθούμε στα τι, στα γιατί και στο πώς εξελίχθηκε η όλη κατάσταση. Τότε απλώς μπορούμε να βάλουμε έναν επίλογο μέσα μας με τον εαυτό μας. Δεν είναι όλοι για όλους. Δεν θέλουμε όλοι τα ίδια. Δεν θα καταλάβουν όλοι την αξία μας. Δεν θα ταιριάξουμε στο κάτω κάτω κι όλοι με όλους. Κάποιοι είμαστε καλύτερα χωρίς κάποια συγκεκριμένα άτομα στη ζωή μας. Κάπως έτσι θα βρεις και τον τρόπο να συμβιβαστείς με αυτό που έγινε κι εξίσου θα βρεις την εσωτερική σου δύναμη και αντοχή για να προχωρήσεις παρακάτω. Αποδέξου το τι έκαναν και προχώρα παρακάτω. Το να μην προσπαθεί κάποιος είναι κι αυτό μια απάντηση. Το να μη δίνει κάποιος μια απάντηση είναι κι αυτό μια απάντηση. Και είναι πολύ πιο ισχυρές κατά βάθος, να το θυμάσαι.
Ο επίλογος κάποιες φορές ξεκινάει πριν το καταλάβεις… Όταν κάποιος ξεκινά να σου φέρεται με τρόπο που δεν σου αξίζει, δεν δείχνει σεβασμό, όταν δεν σου δίνει το χρόνο που αρμόζει. Όταν χρειάστηκε να κάνεις την επισήμανση για το πως φέρονταν μιας και θα συνέχιζαν με τον ίδιο τρόπο. Όταν θα συνέχιζαν να λένε ψέματα εάν δεν το ανακάλυπτες. Όταν κάποιος σε βάζει σε ρίσκο να σε χάσει. Όταν πας να δοκιμάσεις ξανά κάτι που είχε βγάλει ήδη αποτέλεσμα πριν, πίστεψε με το αποτέλεσμα δεν θα αλλάξει. Όπως κάθε βιβλίο χρειάζεται έναν επίλογο για να μην υπάρχουν ανοιχτοί λογαριασμοί και ασυμμάζευτα sequels, έτσι χρειάζεται και κάθε ανθρώπινη σχέση έναν επίλογο ώστε να προχωρήσει το κάθε άτομο που την απαρτίζει παρακάτω, ανεξαρτήτως το πόσο «κακογραμμένη» ή όχι ήταν η εν λόγω ανθρώπινη σχέση.
