Το έχεις σκεφτεί ποτέ; Τι κι αν μια στο εκατομμύριο όταν κοιμόμαστε η ψυχή μας πηγαίνει κάπου αλλού; Ποιο θα ήταν αυτό το αλλού και για ποιό λόγο; Πέφτει στο τραπέζι ένα υπαρξιακό ερώτημα για το οποίο δεν μπορεί να δοθεί ξεκάθαρη απάντηση ούτε και ακριβής μιας και μιλάμε για μια υπόθεση, ωστόσο χωρίς αμφιβολία μπορούμε όλοι να «χτίσουμε» μια ιδιαίτερη άποψη γι’ αυτό.
Αν κρίνουμε από τα λόγια του Σαλβαδόρ Νταλί, «Όταν κοιμόμαστε σε αυτόν τον κόσμο, είμαστε ξύπνιοι σε κάποιον άλλο» τότε θα ήταν καλύτερο να κοιτάξουμε πέρα από τα όνειρα και ό,τι μας έρχεται ως πρώτη σκέψη στο μυαλό. Όλα σίγουρα είναι βαθύτερα γύρω από αυτό το ερώτημα. Που πηγαίνουμε όταν κοιμόμαστε; Ας δούμε τι πιστεύετε εσείς γι’ αυτό…
Η αναγνώστρια είπε:
Όταν κοιμόμαστε συνυπάρχουμε στο φυσικό κόσμο και στον κόσμο των ονείρων. Μπορεί προσωρινά να χάνουμε τη συναίσθηση του τι γίνεται γύρω μας, όμως μέσω των ονείρων επισκεπτόμαστε τις βαθύτερες επιθυμίες και συναισθήματα μας. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με ό,τι μας χαροποιεί, ό,τι μας τρομάζει, ό,τι μας αγχώνει και υποσυνείδητα προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη με τις μπερδεμένες σκέψεις μας.
Τι κι αν όλο αυτό το οποίο μας συμβαίνει όταν κοιμόμαστε επρόκειτο για μια «πρόβα» του πως θα έπρεπε να ζούμε στην πραγματική μας ζωή; Αν όπως λέει η παραπάνω άποψη ερχόμαστε αντιμέτωποι με ό,τι μας τρομάζει και ό,τι μας αγχώνει, πιθανώς στην πραγματική ζωή η λύση σε αυτά θα έρθει ευκολότερα εφόσον τα έχουμε βιώσει ήδη μια φορά…
Η αναγνώστρια είπε:
Πιστεύω πως μέσω του υποσυνείδητου έρχεσαι στην περίπτωση αυτή αντιμέτωπος με πράγματα που στην πραγματική ζωή σε αγχώνουν πολύ αλλά και θέλεις πολύ. Άρα εφόσον λένε πως στα όνειρα δεν μπορούμε να δούμε πρόσωπα που δεν γνωρίζουμε στην πραγματική μας ζωή, μπορεί η πραγματικότητα μας να αναπλάθεται και να την ξανά ζούμε από μια άλλη οπτική γωνία.
Advertising
Θα μπορούσε να είναι αλήθεια. Τι κι αν όταν κοιμόμαστε πηγαίνουμε κάπου όπου ζούμε τη ζωή μας έχοντας πάρει διαφορετικές αποφάσεις; Ποιο θα ήταν άραγε το αποτέλεσμα; Σίγουρα θα μας έχουν οδηγήσει αλλού και σίγουρα θα φέρνουν μια άλλη πληρότητα στην ψυχή μας.
Συνολικά, η δική μου άποψη στο ερώτημα αυτό αποτελείται από μικρά κομμάτια των παραπάνω απόψεων επιπροσθέτως και μιας άλλης πλευράς. Πιστεύω πως αν υπάρχει μια πολύ μικρή πιθανότητα να πηγαίνουμε κάπου όταν κοιμόμαστε, αυτό το κάπου, είναι εκεί όπου θέλουμε εκατό τις εκατό να βρισκόμαστε όταν είμαστε ξύπνιοι αλλά δεν μπορούμε. Σε ό,τι κι αν λαχταρούμε όταν είμαστε ξύπνιοι είτε μιλάμε για όνειρα, είτε για μέρη, είτε για μια αγκαλιά, είτε για ανθρώπους.
Συνάμα ωστόσο επρόκειτο για μια ευλογία αλλά και μια κατάρα. Ευλογία γιατί έχεις την ευκαιρία έστω στον ύπνο σου να πας σε ό,τι λαχταράς αλλά κατάρα γιατί η δυνατότητα αυτή χάνεται όταν ξυπνάς. Βέβαια, αν το βλέπαμε ως μια «αφύπνιση» θα μπορούσαμε να πάρουμε δύναμη απ’ όλο αυτό για να παλέψουμε στην πραγματική μας ζωή ώστε να φτάσουμε σε αυτά τα μέρη, να έχουμε αυτούς τους ανθρώπους, να καταφέρουμε αυτά τα όνειρα αλλά και να νικήσουμε τους φόβους μας!
