Η ευτυχία, μία έννοια που λειτουργεί καθοριστικά για τις ζωές των ανθρώπων σ’ όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, απασχολεί και θα εξακολουθήσει να απασχολεί την ανθρώπινη φύση εις αει.
Ευτυχία είναι να πάψεις να κυνηγάς την ευτυχία ως το μοναδικό, το ιδεώδες που αξίζει να πετύχεις και να καρπωθείς σε βαθμό απόλυτο. Είναι να ζεις την κάθε στιγμή, όχι σαν να είναι η τελευταία(πόσο κλισέ ακούγεται πια η φράση αυτή) ακόμη αν είναι η πιο δυσχερής συγκυρία για σένα ή τους γύρω σου ως ανεπανάληπτη.Είναι να βρίσκεσαι καθημερινά στον αγώνα για την βελτίωση των συνθηκών της ζωής του ίδιου σου του εαυτού, των σημαντικών άλλων αλλά και γενικότερα του πλησίον σου. Είναι να πάψεις να συμβιβάζεσαι μ’ εκείνα που δεν σε εκφράζουν ή απλά δεν εξασφαλίζουν την αυτοβελτίωση και το άλμα πέρα από αυτό που υπήρξες χθες, που πρέπει να απαιτείς από σένα για σένα.
Είναι να σταματήσεις να λειτουργείς χρησιμοθηρικά ή καιροσκοπικά εις βάρος των άλλων. Ευτυχία είναι η εσωτερική ή ηθική ελευθερία που συνεπάγεται την αυτοδέσμευση, είναι να μην ζεις παρασιτικά μέσα στην ραθυμία και την νωθρότητα. Είναι η αγάπη μακριά από την φιλανθρωπία των διαφημίσεων και των δελτίων των 8, η αγάπη για τον άνθρωπο χωρίς αστερίσκους, την φύση και την ζωή με τις αντιξοότητες της.
Μία ζωή αξιοπρεπής που το χρήμα διαδραματίζει δευτερεύοντα ρόλο. Είναι να μην περιμένεις μοιρολατρικά την τύχη να σου φέρει αυτά που βαθιά επιθυμείς.Είναι να αποδέχεσαι το παιδί που υπάρχει μέσα σου, να μην το καταπνίγεις ή να επιχειρείς να τιθασεύσεις την αθωότητα και την αγνότητα που έχει απομένει στην ψυχή σου.
Να αγαπάς τις ατέλειες σου και να αυτοσαρκάζεσαι μ’ αυτές. Μην προσπαθήσεις να μπεις στα καλούπια που κατά καιρούς πλασσάρονται όχι επειδή υπάρχει ο κίνδυνος της αλλοτρίωσης αλλά γιατί απλώς δεν θα είσαι εσύ.
Η πραγματική μάχη που έχεις να δώσεις είναι ενάντια στον εαυτό σου και στο τέρας που λίγο-πολύ εκτρέφουμε άθελα μας σε καθημερινή βάση. Ευτυχία είναι να παραμένεις άνθρωπος και όχι τυχαία ύπαρξη.
