Συνεχώς θα το ακούς. Ειδικά όταν δεν είσαι καλά, εκφράσεις του τύπου «μην αγχώνεσαι, όλα καλά θα πάνε» είναι κάτι παραπάνω από συνηθισμένες. Και δεν τις αντέχεις, γιατί οι εμπειρίες σου σε έχουν κάνει να μην τις πιστεύεις.
Εκτός και αν δεν εξέταζες το θέμα από τη σωστή πλευρά. Γιατί αν το δούμε και από τις δύο- τόσο από τη θετική όσο και από την αρνητική του πλευρά- μπορεί τα πράγματα να φανούν διαφορετικά τελικά.
Σκέψου όλα εκείνα τα θέματα που σε βασανίζουν, αν χρειαστεί γράψε τα σε ένα χαρτί. Είναι περισσότερα ή λιγότερα από όσα νόμιζες; Ίσως, μετά από αυτό ξεκινήσεις να είσαι πιο παρατηρητικός. Ξεκίνα τώρα και γράψε δίπλα από όλα σου τα προβλήματα τις ανάγκες σου και προσπάθησε να τις ιεραρχήσεις, αριθμώντας τες.
Μπορεί να σου πάρει λίγο χρόνο. Σίγουρα θα σου πάρει πολύ αν δεν ξέρεις ούτε εσύ τις προτεραιότητες σου. Ξεχώρισε εκείνες που είναι σημαντικές, από τις επείγουσες. Ξανακοίταξε τις τελευταίες. Είναι όντως επείγουσες; Είναι απαραίτητο να επισκιάσουν τις σημαντικές;
Τώρα, κάνε το ίδιο για τα προβλήματα που έχεις. Ιεράρχησε τα και ξεχώρισε τα ανάλογα με το περιεχόμενό τους. Αν δεν είσαι σίγουρος για κάποιο πρόβλημα, ίσως και να μην είναι τόσο πρόβλημα τελικά.
Ποιο είναι το νόημα σε όλη αυτή τη διαδικασία; Με αυτόν τρόπο, βγάζεις από μέσα σου όλα εκείνα που πιστεύεις ότι σε βασανίζουν. Απελευθερώνεις το μυαλό σου και, για μια στιγμή, το ξεκουράζεις αφού μεταφέρεις όλα σου τα προβλήματα και τις ανάγκες σε ένα χαρτί. Επίσης, έτσι μπορείς να κατανοήσεις καλύτερα τι είναι και τι δεν είναι αληθινό, τι σε πιέζει, ποια είναι τα σημαντικά και ποια επείγουν να γίνουν.
Τι σχέση όμως έχουν όλα αυτά με τον τίτλο του άρθρου; Η σύνδεση βρίσκεται σε εκείνη τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν είσαι τόσο χάλια όσο νόμιζες. Ότι, σχεδόν πάντα, όταν προσπαθείς να απλοποιείς τα πράγματα αντί να τα μεγαλοποιείς, δε φαντάζουν πια σαν θεόρατα τέρατα που έχουν βάλει σκοπό να σε τελειώσουν. Ότι, ακόμα και αν βαρέθηκες να ακούς ότι άλλοι άνθρωποι περνάνε χειρότερα από ότι εσύ, αυτό είναι μια πικρή αλήθεια που μπορεί να σε κάνει να εκτιμήσεις πράγματα που θεωρούσες δεδομένα. Και, τέλος, ότι η ευγνωμοσύνη είναι ένας τρόπος έκφρασης που καλό θα ήταν να χρησιμοποιούμε συχνότερα και η απληστία μια παράξενη αρρώστια που καλά θα ήταν να αποφεύγουμε.
Δεν έχει να κάνει με το αν πιστεύεις ή αν όχι, αν θεωρείς την ατυχία υπαρκτή και την τύχη τον πιο θετικό παράγοντα, έχει να κάνει με το να καταλαβαίνεις ότι αφού δεν έχουν χαθεί όλα, μπορείς και χρειάζεται να συνεχίσεις με αυτά που έμειναν. Για αυτό και η έκφραση λέει ότι στο τέλος θα πάνε «όλα καλά» και όχι «όλα όπως θέλεις»- διότι αυτά που έχεις τώρα δε σου αρκούν, στη συνέχεια όμως θα τα αγαπήσεις και θα τα κάνεις ένα με εσένα.
