Κλείνοντας τον πρώτο χρόνο της στήλης μας, μετά από πολλές αλλαγές, ανακατατάξεις και σκαμπανεβάσματα, αυτό που μένει είναι ο σκοπός. Σκοπός μας λοιπόν είναι πάντα η ενημέρωση για το gaming, από άτομα που ασχολούνται με αυτό. Πολλοί από εσάς ίσως έχετε πολλά κοινά, άλλοι όχι και τόσο. Όπως και εμείς μεταξύ μας. Τα χριστούγεννα ήταν πάντα μια περίοδος ξεγνοιασιάς και παιχνιδιού. Μια περίοδος που το gaming για μερικούς είχε κεντρικό ρόλο.
Η ομάδα του MAXMAG gaming μάζεψε τις πιο χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις gaming σε ένα επετειακό – εορταστικό άρθρο.
Δημήτρης Ροδάς
Δεν υπάρχει κάποια ξεχωριστή gaming ανάμνηση από την περίοδο των Χριστουγέννων, αλλά περισσότερο ένα σύνολο αγαπημένων αναμνήσεων. Εξηγώ αμέσως. Θυμάστε τις εποχές εκείνες που τα Χριστούγεννα ήταν ανέμελα και η έλευση τους ήταν ένα απίστευτα ενθουσιώδες γεγονός; Τα παλιά τα χρόνια του δημοτικού; Για εκείνες τις εποχές μιλάω.Εκείνες τις εποχές λοιπόν, σηκωνόμασταν με την αδερφή μου ανημέρα των Χριστουγέννων,καθόμασταν όλη η οικογένεια στο σαλόνι και ακούγαμε μουσική. Λίγο αργότερα ακολουθούσε η ώρα των ετοιμασιών για το μεσημεριανό από τους δικούς μου, aka η gaming ώρα για μένα και την αδερφή μου. Από τις πολύ απολαυστικές gaming στιγμές που δεν μπορούσαμε να έχουμε μια απλή καθημερινή στο σπίτι.
Συνήθως ακολουθούσε το εξής «τελετουργικό»: συνέδεα το ps2 στη τηλεόραση, ξεκίναγα το παιχνίδι και η αδερφή μου παρακολουθούσε. Όταν εκείνη βαριόταν πλέον,της έδινα το gameboy και έπαιζε και στη συνέχεια αν βαριόμουν κι γω κάναμε αλλαγή με εμένα να παίζω τώρα gameboy και εκείνη στο playstation. Αυτές οι στιγμές μπορεί να μην φαίνονται σαν κάτι το συναρπαστικό όμως ήταν τόσο ξέγνοιαστες και αποτελούσαν μέρος ενός μεταξύ μας εθίμου, συγκεκριμένου για τις μέρες των γιορτών.
Αυτές λοιπόν ήταν και οι πιο ευχάριστες (gaming) μνήμες που μου έρχονται πρώτες στο μυαλό αν κάποιος με ρωτήσει.
Ανδριάνα Μουρελάτου
Όταν τα video games είναι παράδοση στην οικογένεια σου δεν μπορούν παρά να συνδέονται με τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές. Οι γονείς μου στην εφηβεία τους επισκέπτονταν συχνά τα video arcades ή στη δική τους γλώσσα, ουφάδικα. Σαν λάτρης των ρέτρο games έχω συζητήσει αρκετά με τη μητέρα μου για τα arcades, τα οποία εγώ έχω παίξει μόνο σε emulators. Βέβαια η συζήτηση χάνεται πάντα στη μετάφραση καθώς γνωστά παιχνίδια όπως το Bubble Bobble το ονόμαζαν Φούσκας, ή το Space Invaders, Εξωγήινοι ή, το προσωπικό αγαπημένο μου, το Donkey Kong, Βαρελάκια.
Η πρώτη κονσόλα που έπιασα στα χέρια μου ήταν το Sega Genesis με πρώτα games όπως Altered Beast, Alex Kidd in the Enchanted Castle και Ecco the Dolphin. Αγαπημένο παιχνίδι όμως της παιδικής μου ηλικίας είναι το Sonic the Hedgehog. Η μητέρα μου και εγώ είχαμε φτάσει στη τελευταία πίστα πολλές φορές χωρίς να καταφέρουμε να το τερματίσουμε. Μία από τις πιο χαρούμενες Χριστουγεννιάτικες εμπειρίες μου ήταν όταν, στα δέκα μου περίπου, κατάφερα να το τερματίσω και να κάνω τη μητέρα μου περήφανη. Ένας πραγματικά περίεργος λόγος για να είναι ένας γονιός περήφανος. Όμως κάθε οικογένεια έχει τους δικούς τη στόχους.
Αποστόλης Σαμακοβλής
Χριστούγεννα με αραλίκι και gaming, τι άλλο να ζητήσει κανείς τις ημέρες των διακοπών. Δεν είναι ερώτηση αλλά διαπίστωση. Επειδή τυγχάνω μεγαλωμένο παιδί της Sony, οι πρώτες καλές αναμνήσεις Χριστουγέννων και gaming έρχονται από το Playstation, το παλιό καλό ασημί κουτί που μας πήρε από το χέρι και μας έμαθε τι πάει να πει συναίσθημα. ‘Οσοι είχαν παίξει πιτσιρικάδες το Metal Gear Solid καταλαβαίνουν.
Τέλος πάντων, αυτό το παιχνίδι που θυμάμαι έντονα κάποια Χριστούγεννα, μάλλον τα Χριστούγεννα του 2001, είναι το πρώτο Harry Potter. Ναι, ήμουν από τα παιδάκια που περίμεναν στην ηλικία των έντεκα μια κουκουβάγια με γράμμα στο ράμφος της. Πέραν της προεφηβικής πώρωσης με την συγκεκριμένη σειρά βιβλίων που είχαμε πολλοί, το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν αξιοπρεπές.
«Harry Potter And The Philosopher’s Stone» ονομαζόταν, ο ακριβής τίτλος της πρώτης ταινίας που τότε μεσουρανούσε στις αίθουσες του κινηματογράφου με playable χαρακτήρα τον Harry Potter. Αν και ήταν όλα τετράγωνα και τα γραφικά συγκρίνονταν με android συσκευές του σήμερα, ήταν αξιοπρεπές παιχνίδι, με τέσσερις ώρες για εξερεύνηση στον μαγικό εκείνο κόσμο. Απλά puzzles για να καταφέρει ένα πιτσιρίκι δημοτικού να λύσει, κρυφά περάσματα που βοηθούσαν να συλλέξεις σκουπόξυλα και κάρτες διάσημων μάγων, κατορθώματα και παραπτώματα που έδιναν ή αφαιρούσαν βαθμούς από τον κοιτώνα σου. Ότι υπήρχε και στο έργο, ότι ακριβώς ήθελες για να χαθείς εκείνο το δεκαπενθήμερο.
Ίσως ήταν οι ημέρες τέτοιες που το franchise ήταν στα απάνω του, αλλά κάθε Χριστούγεννα από τότε σκέφτομαι μόνο το συγκεκριμένο game. Νοσταλγία, ηλικία, αθωότητα, προβλήματα μηδέν, μαγεία. Όλα αυτά και άλλα τόσα που δεν μου έρχονται στο μυαλό συντελούν στο να μην ξεχάσω τον αγαπητό Harry Potter και το πέρασμα του από το Playstation.
Ανδρέας Αμανατίδης
Το gaming υπήρξε για μένα πολύ σημαντική ενασχόληση στην περίοδο των Χριστουγέννων. Ο υπόλοιπος χρόνος, με μαθήματα, αθλήματα, φροντιστήρια και το καλοκαίρι να μας τραβάει προς τα έξω, δεν ήταν κατάλληλος για απόλυτη αφοσίωση στο gaming. Έτσι λοιπόν, τα τέλη Δεκέμβρη με αρχές Ιανουαρίου ήταν η απόλυτη gaming περίοδος για εμένα. Είχα επίσης συνδέσει στενά τις γιορτές με αγορά νέων κονσολών ή παιχνιδιών.
Πιο συγκεκριμένα, η πρώτη μου αγορά κονσόλας, το Super Nintendo σε bundle με το Super Soccer ήταν το χριστουγεννιάτικο απόκτημα του 1992. Μια συναρπαστική εισαγωγή που μου κράτησε παρέα για πάνω από 4 χρόνια, με games όπως το Legend of Zelda: A Link to The Past, Mario Kart, Yoshi’s Island και Donkey Kong 2.
Γενικότερα όμως, τα Χριστούγεννα, εκτός από άπειρο λιώσιμο και νέα αποκτήματα τίτλων, ήταν και μια εποχή που μαζευόμασταν με φίλους και παίζαμε. Άλλες φορές multiplayer games, όπως το Battletoads, το FIFA το Mortal Kombat ή το Tekken, ή άλλες φορές μας απορροφούσε το single play έστω κι αν έπαιζε ο ένας από εμάς. Σε μια τέτοια γιορτή Χριστουγέννων ήταν που ξημερώσαμε (μιας και δεν είχαμε περιορισμό στον ύπνο) το Resident Evil 2, με τον τρόμο να κυριαρχεί στο σκοτεινό δωμάτιο με την απόλυτη ησυχία να διακόπτεται από τις κραυγές ξαφνιασμού και τρόμου.
Αντί επιλόγου
Θα ήθελα να διαβάσω και τις δικές σας χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις gaming. Ή έστω να σας δώσει έμπνευση να δημιουργήσετε νέες, αυτές τις γιορτές. Στο σημείο αυτό, να ευχηθώ καλά Χριστούγεννα, καλές γιορτές και να έχουμε όλοι ένα ευτυχισμένο (κυρίως αλλά όχι μόνο) νέο έτος. Να περάσετε καλά μαζί με τους δικούς σας ανθρώπους, με πολύ ή λίγο gaming!
