Ο Σωκράτης Μάλαμας όπως κάθε καλοκαίρι, έτσι και φέτος, επισκέφτηκε τη Θεσσαλονίκη για μια συναυλία. Όλο το καλοκαίρι το πέρασε περιοδεύοντας σε ολόκληρη την Ελλάδα. Μια από τις τελευταίες του στάσεις, ήταν η Θεσσαλονίκη και το Θέατρο Δάσους. Το οποίο για ακόμη μια φορά, γέμισε.
Όπως κάθε καλοκαίρι, αν και επαναλαμβάνομαι, ήμουν εκεί. Στο Θέατρο Δάσους, με το εισιτήριο μου στο χέρι και μια σακούλα μπύρες στο σάκο μου. Ευτυχώς, ο έλεγχος στην είσοδο του Θεάτρου αφορά μόνο πλαστά τυχόν εισιτήρια, όχι τα συνοδευτικά που μπορεί να φέρει ο καθένας.
Δε θα γκρινιάξω σχεδόν καθόλου. Καλά, θα γκρινιάξω λίγο ίσως για τη χαοτική κατάσταση στο δρόμο για το Θέατρο. Καλά, ίσως και λίγο για τον κόσμο. Όμως για τίποτα άλλο, σοβαρά.
Οι ουρές των παρκαρισμένων αυτοκινήτων ξεκινούσαν από την έξοδο για Τούμπα, μέχρι και το ζωολογικό κήπο. Ναι, για όσους δε γνωρίζουν, το Θέατρο Δάσους βρίσκεται κοντά στο ζωολογικό κήπο της Θεσσαλονίκης. Δεν ξέρω κιόλας αν λειτουργεί κανονικά ο κήπος, ελπίζω να έχει κλείσει. Ναι είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι τέτοιου είδους θεάματα βασανίζουν τα ζώα. Ορίστε, το είπα.
Όμως ας γυρίσουμε στο θέμα.
Στο δρόμο για το Θέατρο:
Περπατώντας προς τις εισόδους του Θεάτρου, παρατήρησα το γνωστό πλέον πανικό στον κόσμο. Το έχουμε όταν μαζευόμαστε πολλοί διαφορετικοί και άγνωστοι άνθρωποι, να πανικοβαλλόμαστε. Ακόμη δεν καταλαβαίνω το γιατί. Είμαστε σαν ελάφια που αντικρίζουν φώτα αυτοκινήτου, ή κοκαλώνουμε ή τρέχουμε σαν παλαβοί.
Τα αυτοκίνητα τώρα, που μετέφεραν τους τελευταίους από το κοινό, έκαναν κύκλους μήπως και βρουν κάπου να σταματήσουν. Οι καντίνες γύρω από το χώρο είχαν πολλαπλασιαστεί από πέρυσι, επομένως και οι τιμές των προϊόντων είχαν ανέβει. Από όσα μπόρεσα να δω, μιας και πήγαινα λίγο βιαστικά.
Όλοι όσοι ανηφόριζαν προς το Θέατρο, είχαν ένα γρήγορο βηματισμό, κάτι το οποίο παρέσυρε κι εμένα. Σε κάποια στιγμή, έπιασα τον εαυτό μου να τρέχει, χωρίς κανένα λόγο. Απλά επειδή ήμουν περικυκλωμένος από άγνωστο κόσμο, αντέγραφα τις κινήσεις των πολλών.
Είπαμε, γινόμαστε ελάφια.
Με τα πολλά, κατάφερα και μπήκα.
Η νηνεμία στη σκηνή:
Ο Σωκράτης Μάλαμας ακόμη δεν είχε εμφανιστεί στη σκηνή. Κατάφερα και βρήκα μια θέση κάπου στη μέση του Θεάτρου, μετά από λίγο περπάτημα. Μια από τις καλύτερες θέσεις, αυτή στο κέντρο, όταν φτάσεις έγκαιρα και καθίσεις στο κατάλληλο σημείο. Κοίταξα το κέντρο του θεάτρου, τη σκηνή, και για ακόμη μια φορά, μαγεύτηκα. Σε κάθε live μου συμβαίνει, το παρομοιάζω σαν τη νηνεμία πριν από την καταιγίδα. Εκείνη όμως την καταιγίδα που έχεις ανάγκη, που τη χρειάζεσαι.
Και να’μαστε, περιμένουμε. Ο Σωκράτης Μάλαμας μαζί με τους μουσικούς του, εμφανίστηκε λίγο αργότερα και κράτησε όλο το θέατρο όρθιο. Μέχρι και το τέλος της συναυλίας.
Ο Τειρεσίας μου αρέσει, την Κοιλάδα των Τεμπών την έχω περπατήσει άπειρες φορές. Ο Μέρμηγκας μου συστήνεται κάθε φορά σαν πρώτη φορά. Όταν με πιάνει μια μελαγχολία διαβάζω και πάλι το Γράμμα. Και δε μπορώ παρά να μην υποκλιθώ στην τεράστια Αράχνη. Κι όλα αυτά, όλα τα παραπάνω, με ελάχιστη κατανάλωση αλκοόλ.
Μια από τις αγαπημένες μου στιγμές, είναι όταν παίρνει το μικρόφωνο ο Φώτης Σιώτας. Κι όταν ειδικά λέει το παρακάτω κομμάτι του Θανάση:
Σαν παιδί – Φώτης Σιώτας
Μαγικός κι αληθινός, αν και το παραπάνω video ανήκει στο GreekConcerts LiveVideos κανάλι και είναι από το 2016.
Να γράψω τις εντυπώσεις μου για το live;
Για ακόμη μια φορά, ο Σωκράτης Μάλαμας έδειξε τις δυνατότητες του. Φωνητικά, ήταν άψογος. Σαν σύνολο, όλη του η μουσική ομάδα ήταν άψογη. Το όλο εγχείρημα μου άρεσε και άξιζε και με το παραπάνω όλο το συνωστισμό που υπέστημεν.
Όμως όπως σε κάθε live υπάρχουν τα αρνητικά, έτσι υπήρξαν και σε αυτό.
Και τα αρνητικά έχουν σχέση με τον κόσμο. Όχι με τη συναυλία, τον ήχο, την οργάνωση, τους καλλιτέχνες, το Σωκράτη. Μόνο με τον κόσμο.
Όταν είσαι ήδη χάλια από το οτιδήποτε, είτε αυτό είναι αλκοόλ, είτε κάτι άλλο, μην προκαλείς. Πραγματικά, με τί ψυχολογία έρχεται κάποιος να πουλήσει τσαμπουκά, να χαλάσει τη βραδιά του αλλά και τη βραδιά του άλλου;
Επίσης, όταν θέλεις να ανάψεις ένα τσιγάρο, όχι Marlboro, κάνε το λίγο διακριτικά. Ναι μεν είμαστε ανοιχτόμυαλοι, όμως στον ίδιο χώρο υπάρχουν παιδιά και μεγαλύτεροι άνθρωποι. Δεν το λέω επειδή με ενοχλεί, το λέω επειδή θα σε δείχνουν με το δάχτυλο.
Αυτά λίγο ή πολύ. Ο Σωκράτης Μάλαμας μας χαιρέτησε, μας ευχήθηκε καλή αντάμωση και καλή χειμερινή σεζόν. Εμείς απλά ανυπομονούμε να τον ξαναδούμε σε μια live εμφάνιση.
Υ.Γ. : Δε θα μπορούσε να λείπει και μια αράδα για το θάνατο του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, ο οποίος βιάστηκε να φύγει.
Τα παρακάτω videos ανήκουν στο youtube κανάλι: Bayern7
