Γεια σας, ονομάζομαι Μέη. Είμαι λαμπραντόρ και σκύλος οδηγός. Όχι δεν οδηγώ αυτοκίνητα, ούτε λεωφορεία. Συνήθως τα αποφεύγω γιατί προσπαθούν, άθελά τους, να με πατήσουν. Οδηγώ ανθρώπους που δε βλέπουν και κουράστηκα πολύ να το μάθω, αλλά το έκανα με όλη μου την καρδιά. Αυτή είναι η ιστορία μου.
Για περίπου ενάμιση χρόνο εκπαιδεύτηκα από το δάσκαλό μου αφού πρώτα με διάλεξαν για την υψηλή νοημοσύνη μου, τη συναισθηματική νοημοσύνη μου, τη αντιληπτικότητα και την ιδιοσυγκρασία μου. Νομίζω γεννήθηκα για να προσφέρω στον άνθρωπο και δίνω πραγματικά μάχη για να μην είμαι πολύ εκδηλωτική. Αν χοροπηδάω κάθε φορά που σας βλέπω δε θα βοηθήσω τον κηδεμόνα μου, οπότε κρατάω τους τύπους με πολύ κόπο και κουνάω απλά την ουρά μου. Δε γρυλίζω, δε φοβάμαι τους θορύβους, τα ύψη, τους κρότους και τα άλλα ζώα. Επίσης όταν έφτασα 1,5 έτους, ελέγχθηκα για οφθαλμικές παθήσεις και για δυσπλασία στα ίσχια και πλέον ήμουν έτοιμη να βρω τον άνθρωπό μου.
Τι έμαθα να κάνω
Είμαι πολύ αφοσιωμένη στη δουλειά μου. Δεν υποφέρω όταν δουλεύω, αντιθέτως, το αγαπώ πολύ. Μερικά από τα πράγματα που έμαθα να κάνω είναι τα παρακάτω:
- Εντοπίζω διαβάσεις, πόρτες, σκάλες, ταμεία και μέσα μαζικής μεταφοράς
- Διασχίζω δρόμους ταχείας κυκλοφορίας
- Αποφεύγω εμπόδια όπως ταμπέλες, σκαλωσιές, μπαλκόνια, τέντες, δέντρα
- Εντοπίζω και αποφεύγω, επίσης, λακκούβες, κακοτεχνίες, παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και κινούμενα εμπόδια
Έχω να σας διηγηθώ πολλές ιστορίες από την καθημερινότητά μου. Σίγουρα έχω συνηθίσει τη ζωή στην πόλη, με όλες τις δυσκολίες της, αλλά μου γεννιούνται καθημερινά οι ίδιες απορίες σχετικά με τους ανθρώπους.
Ιστορία #1
Ετοιμάζομαι για επιβίβαση στο λεωφορείο μαζί με τη μαμά μου. Μπροστά μας, άνοιξε η τελευταία πόρτα, αφού η επιβίβαση από τη μπροστινή πόρτα, ακόμα και των αναπήρων, απαγορεύεται πλέον λόγω COVID-19,διότι πλέον με τον covid-19, η μεσαία πόρτα των αναπήρων δεν ανοίγει. Πηδάω μέσα λοιπόν και ακολουθεί η μαμά μου, η οποία δε βλέπει. Κατάλαβε από το άλμα μου ότι υπάρχει σκαλί και αντιλήφθηκε γρήγορα απόσταση και ύψος. Είναι σίγουρα πιο έξυπνη από μένα κι ας μην το παραδέχεται. Καθίσαμε όμορφα στο πίσω μέρος του άδειου λεωφορείου. Ο οδηγός, παρά το γεγονός ότι φοράω το διακριτικό σαμάρι μου, σταμάτησε το λεωφορείο και ήρθε να μας ρωτήσει αν είμαι σκύλος οδηγός. Πλέον πιστεύω ότι το κάνουν για να μου ζητήσουν αυτόγραφο. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Όταν ήρθε η στιγμή να κατέβουμε οδήγησα τη μαμά μου στην πόρτα και πατήσαμε το κουμπί της στάσης. Λίγο αργότερα η πόρτα άνοιξε κι εγώ ως όφειλα κατέβηκα πρώτη. Ξαφνικά ο οδηγός έκλεισε την πόρτα και η μαμά μου έμεινε μέσα στο λεωφορείο. Ευτυχώς είχε προλάβει να αφήσει το λουρί (σας το είπα είναι πολύ πιο έξυπνη από μένα) και δε βρέθηκα να με πηγαίνει βόλτα το λεωφορείο. Να σας πω τι έκανα; Έμεινα ακίνητη, όπως έχω μάθει στο σημείο που κατέβηκα, παρά το γεγονός ότι η μαμά μου ήταν ακόμα μέσα, παρά το γεγονός ότι το λεωφορείο είχε ξεκινήσει. Γιατί; Γιατί ήξερα τους κινδύνους της λεωφόρου Κηφισίας που στεκόμουν, γιατί δεν έπρεπε να χάσω την ψυχραιμία μου, γιατί έχω εμπιστοσύνη στη μαμά μου. Γιατί είμαι σκύλος οδηγός.
Ιστορία #2
Εσείς το ξέρετε πως οι τυφλοί πηγαίνουν σινεμά; Ναι μπορεί να μη βλέπουν την εικόνα αλλά η ατμόσφαιρα στον κινηματογράφο οδηγεί τα μάτια της φαντασίας τους. Προσπαθήσαμε λοιπόν να πάμε σινεμά με τη μαμά μου. Δοκιμάσαμε ένα συνοικιακό κινηματογράφο αλλά τα βρήκαμε σκούρα, Ο ιδιοκτήτης μας απαγόρευσε την είσοδο. Έλεγε ότι οι τυφλοί δεν πάνε σινεμά, πως δεν παρέχει υπηρεσίες για τυφλούς, πως δε θα αφήσει κανένα σκύλο να μπει μέσα στον κινηματογράφο του. Εντάξει κύριε, τυφλοί είμαστε, όχι νεκροί. Αντιλαμβανόμαστε τα πάντα και τα ευχαριστιόμαστε περισσότερο από τους μη τυφλούς. Επίσης θα ήθελα να σας δείξω τα πτυχία μου και την εκπαίδευση μου ως σκύλος οδηγός. Αυτά ήθελα να πω αλλά δεν τα είπα. Αυτονόητα δεν είναι; Πήγαμε σε άλλο κινηματογράφο και μια χαρά ταινία είδαμε, και πολλά ηχητικά εφέ είχε και καθόλου δεν κουνήθηκα από τη θέση μου. Γιατί είμαι σκύλος οδηγός.
Ιστορία #3
Εσείς το ξέρατε ότι μπορώ να μπω στα μαγαζιά; Όχι ε; Ε, λοιπόν ούτε οι μαγαζάτορες. Έχει εξηγήσει η μαμά μου άπειρες φορές πως προστατευόμαστε από το νόμο εδώ, πως δεν είμαι το κατοικίδιο της που βγήκε βόλτα, αλλά τα μάτια που δεν έχει. Τίποτα. Κάπου εδώ ακυρώνουν τις σπουδές μου και την προσπάθεια της μαμάς μου να ζήσει φυσιολογικά. Δεν έχω διαμαρτυρηθεί ποτέ για τις λακκούβες στο δρόμο που κάνω σλάλομ για να αποφύγω ούτε για τα παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στα πεζοδρόμια. Δεν έχω γαυγίσει ποτέ σε αυτοκίνητο που πήγε να με πατήσει περνώντας με κόκκινο και λειτουργώ με απόλυτη ψυχραιμία σε όλες τις ειδικές περιπτώσεις. Έχω εκπαιδευτεί για ένα μόνο λόγο. Να βοηθάω τον άνθρωπο που με χρειάζεται χωρίς να δημιουργώ το παραμικρό πρόβλημα στους γύρω του. Καμιά φορά νιώθω πως πρέπει να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας, γιατί έναν ελέφαντα έχεις πολλούς λόγους να του απαγορεύσεις την είσοδο σε ένα μαγαζί. Ένα σκύλο οδηγό όμως;
Τι θα ήθελα να ζητήσω
Προφανώς και δε θέλω να ζητήσω λιχουδιά, αν αυτό περιμένατε. Αλλά τι θα λέγατε να αντιστρέψουμε τους ρόλους; Φανταστείτε να είστε τυφλός και να περπατάτε στο Παγκράτι. Εγώ που βλέπω, περπατώ με δυσκολία στο Παγκράτι, οπότε φανταστείτε τη μαμά μου. Επίσης φανταστείτε να πρέπει να κάνετε μια χαλαρή βολτίτσα ένα Σάββατο απόγευμα και να επιστρέψετε σπίτι με καρούμπαλο λόγω αδέσποτης κολώνας επιμελώς τοποθετημένης στη μέση του πεζοδρομίου. Η μαμά μου γυρνάει πάντα αρτιμελής στο σπίτι, επειδή έχει εμένα. Αν όμως δε με είχε; Σας ζητώ λοιπόν λίγη ενσυναίσθηση. Μη μπείτε στη δική μου θέση. Στης μαμάς μου να μπείτε πριν πείτε το χιλιοειπωμένο “απαγορεύονται τα ζώα”.
Είμαι η Μέη και είμαι σκύλος οδηγός. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε την ιστορία μου και είμαι σίγουρη πως την επόμενη φορά που θα συναντηθούν οι δρόμοι μας θα χαμογελάσουμε αμοιβαία.
Σημείωση: Για τους ιδιοκτήτες των σκύλων-οδηγών χρησιμοποιούμε τον όρο «χειριστής» ή «χειρίστρια» και όχι «μαμά» ή «μπαμπάς». Αυτό συμβαίνει, γιατί πρέπει να γίνει ευρέως κατανοητό πως αυτά τα σκυλιά δεν είναι απλά κατοικίδια αλλά μέσο μετακίνησης και αυτονομίας και για αυτό δε θα πρέπει να αντιμετωπίζονται και σαν κατοικίδια. Η Μέη στην αφήγησή της ήταν απλά αυθόρμητη!
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το σχολείο μου μπορείτε εδώ.
Ευχαριστούμε την κυρία Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου για την προσφορά της στην αφήγηση της Μέη.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για αυτό το άρθρο:
Ένας σκύλος οδηγός στην Αθήνα: Η Μέη μας αφηγείται Αντλήθηκε από https://www.facebook.com/ioannamaria (τελευταία πρόσβαση 9/3/2021)
http://www.laraguidedogs.gr/?fbclid=IwAR3-ErwkKtTTuiSx2P1ALp4fbgJWrRpY8in1h0m5ebnfvE74DtK4aIcXMY8 (τελευταία πρόσβαση 9/3/2021)
