Το μίσος που μας ενώνει

Ο Ηράκλειτος υποστήριζε ότι αρχή των πάντων ήταν ο πόλεμος. Κι όσο διαβάζει κανείς την ιστορία ή μελετάει την κοινωνία, τόσο βλέπει την αλήθεια αυτής της θέσης. ‘Oχι γιατί η ιστορία είναι γεμάτη με πολέμους, αλλά γιατί σε κάθε δομή ανθρώπινης σχέσης βρίσκεις την ανάγκη για εναντίωση. Άνθρωποι ενώνονται με άξονα το μίσος έναντι σε οτιδήποτε, από άλλους ανθρώπους μέχρι έννοιες. Και δημιουργείται και πνέει συνεχώς στον αέρα της καθημερινότητας μια τοξική υποθάλπουσα ατμόσφαιρα αγανάκτησης απέναντι σε…ΤΙ τελικά; Αναρωτιέμαι μήπως υποσυνείδητα και χωρίς ποτέ να μπορέσουμε, να το αποδεχθούμε, είναι μια αγανάκτηση απέναντι στον εαυτό μας.

μίσος
Κι αυτή η ένωση είναι συνήθως αστεία, γιατί καθώς δεν θεμελιώνεται πάνω σε τίποτα ουσιαστικό, είναι εφήμερη, σαθρή και, εν τέλει, γελοία και τραγική μαζί. Είναι η ‘φιλία’ στο όνομα μιας αθλητικής ομάδας, που αύριο θα μετατραπεί σε καυγά πολιτικής φύσεως. Είναι η ένωση πολιτικής φύσεως, που αύριο θα γίνει απόσταση συμφερόντων. Είναι η σχέση, που δημιουργείται ενάντια σε κοινό απεχθές πρόσωπο κι έπειτα θα μετατραπεί σε απέχθεια μεταξύ των πρωτύτερα ‘ενωμένων’. Κι αυτές οι ενώσεις πάντα ορθώνονται ενάντια σε κάποιον εχθρό (ενίοτε φανταστικό) και υποσυνείδητα ή μη δομούνται σε κοινή υποθάλπουσα αντιπάθεια.

Δεν μας ενώνει η αγάπη, η φιλαδελφεία, η αίσθηση του κοινού καλού, ούτε καν η ιδιοτελής συνειδητοποίηση ότι μέσω της συνεργασίας θα πετύχουμε κάτι. Μας ενώνει μια συνεχής ανάγκη εναντίωσης σε κάτι. Είτε αυτό είναι η εκάστοτε κυβέρνηση (οι πάντα “αλήτες”, “χυδαίοι” και “προδότες”), οι μονίμως άδικοι και στυγνοί εργοδότες, οι υπάλληλοι της τάδε υπηρεσίας, οι πρόσφυγες, οι κακοί κουμμουνιστές (ντάξει αυτό το λένε οι Αμερικάνοι) και σε πιο αστείο επίπεδο ο τάδε πάντα-άχρηστος διαιτητής, η τάδε πουλημένη ομάδα κ.ο.κ. Δεν συσπειρωθήκαμε ποτέ σαν εθνικό σύνολο, επειδή το όριζαν οι περιστάσεις για το κοινό καλό και για το σύνολο της κοινωνίας. Συσπειρωθήκαμε μόνο όταν υπήρχε ένας αντίπαλος, μόνο τότε. Αυτό, άλλωστε, αποδεικνύεται περίτρανα σε κάθε περίπτωση, στην οποία σπεύσαμε να βγάλουμε τα μάτια του προηγουμένως αδελφού μας.

Διαβάστε επίσης  Η ιεραρχία των νόμων: Ένα σύστημα με πολλά ερωτηματικά

Σαν αυθεντικοί νεοέλληνες, μεστοί του μετεμφυλιακού συνδρόμου μας, νιώθουμε ήρωες και προασπιστές των ιδανικών μας, γεμίζοντας τις αποθήκες μας με μπαρούτι από μίσος. Έτοιμοι να ορμίσουμε στο νοητό μας ιππόδρομο, για να ξεσκιστούμε σαν άλλοι “Βένετοι” και “Πράσινοι”. Και εξαπολύουμε κατηγορίες και λόγια γεμάτα μένος για τους άλλους, νομίζοντας ότι εκτονωνόμαστε και δικαιωνόμαστε. Ενώ καταλήγουμε να δηλητηριάζουμε τη δική μας καθημερινότητα και τον τρόπο, που επιλέγουμε να βλέπουμε τον κόσμο.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Μόνο που όλο αυτό είναι μια στείρα κατάσταση, που δηλητηριάζει συνεχώς την κοινωνία σε όλες τις ηλικιακές βαθμίδες. Από τα μικρά παιδάκια στο σχολείο μέχρι τους παππούδες στο καφενείο. Καθένας μας έχει μίσος για κάτι και τρέφεται (;) απ’ αυτό. Τρέφεται από δηλητήριο, που κάποια στιγμή ψυχικά τον σκοτώνει, τον αδειάζει, τον κάνει πραγματικά ένα κενό κύμβαλο αλαλάζον, όπως είπε ο απόστολος. Κι αυτό, διότι απουσιάζει κάθε ίχνος αγάπης και διάθεσης ανεκτικότητας και κατανόησης.

Όλοι κουβαλάμε πάνω μας ένα σωρό κουσούρια, άλλοι το συνειδητοποιούμε, άλλοι όχι, αφού άλλωστε όλοι αλλιώς μεγαλώσαμε. Κι όλοι μας θα φωνάξουμε, σ’ αυτόν που πέρασε χωρίς να σταματήσει στο στοπ. Κι όλοι μας κάποτε θα περάσουμε χωρίς να σταματήσουμε στο στοπ. Κι όμως θα τρέξουμε πρώτοι, να δείξουμε με το δάχτυλο τον φταίχτη και να βάλουμε πρώτοι τον λίθο, αφού εμείς πάντα είμαστε οι σωστοί και η ανοχή μας για τον συνάνθρωπο και τις επιλογές του (προσωπικές, πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές, ιδεολογικές) είναι πάντα ελάχιστη.

Διαβάστε επίσης  Γυναικεία Καταπίεση: Ένα καθημερινό φαινόμενο

Είναι ένας στείρος τοξικός φαύλος κύκλος, που μόνο όταν σπάσει μπορείς να δεις με διαύγεια την αλήθεια της σύντομης ζωής.  Η οποία δε θα ‘πρεπε να έχει χρόνο για μίσος, έριδες και διχόνοιες. Αλλά είναι πολύ δύσκολο, να τον σπάσεις αυτό τον κύκλο και σπάνια το βλέπεις να γίνεται. Αυτοί, όμως, που το κατάφεραν, νίκησαν τη ματαιότητα του εφήμερου και χαμογελούν με ειρήνη σε όλα.

 

food for thoughthttps://www.huffingtonpost.com/2013/11/15/facing-fear-gay-attack-_n_4284454.html

Advertising

She has a dream to travel all across the USA but at nights she travels the galaxy | Δυσκολεύομαι μονίμως να αυτοπροσδιοριστώ και γι' αυτό λέω ότι σε έναν ουτοπικό κόσμο θα ήμουν σκηνοθέτης. Αλλά ο κόσμος δεν είναι ουτοπικός κι εγώ δεν είμαι σκηνοθέτης. Φύσει βουκολική και ανικανοποίητη, αγάπησα κάποτε τον δρόμο κι από τότε ασφυκτιώ στην αδράνεια. Είμαι κατά κυριολεξία ερωτευμένη με την μουσική και πεθαίνω να δω μια νύχτα τ' αστέρια του Νότου. ~ A summer soul, a child pledged to summer needs only gasoline ~

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Twin Lynch

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ένας από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς θεσμούς
πώς να παραιτηθείς από τη δουλειά σου και να ακολουθήσεις τα όνειρα σου

Πώς να παραιτηθείς από τη δουλειά σου και να ακολουθήσεις τα όνειρα σου

Όλοι έχουμε κληθεί να κάνουμε δουλειές που δεν είναι ιδανικές,