Χρήστος Ρουμελιώτης. Πέμπτη βράδυ μετά από μια δύσκολη ημέρα χαζεύω στο instagram. Ξαφνικά το οπτικό μου πεδίο γεμίζει χρώματα, χαρά, αισιοδοξία, και έναν ακαταμάχητο παιδικό αυθορμητισμό! Το πρόσωπο μου φωτίζεται!Βλέπω αχόρταγα τις φωτογραφίες του ζωγράφου Χρήστου Ρουμελιώτη, που είχα την χαρά να γνωρίσω και από κοντά και συνειδητοποιώ το μέγεθος του έργου του.
Ο Χρήστος Ρουμελιώτης απόφοιτος Πολιτικών Μηχανικών Τ.Ε Πάτρας και ζωγράφος, τα τελευταία χρόνια δημιουργεί αναδιαμορφώνοντας με τις υπέροχες ζωγραφιές του, τα σχολικά κτίρια. Μεθοδικός , ευγενέστατος , low profile και κυρίως ΥΔΡΟΧΟΟΣ (γέλια).
Ένα νέο παιδί με όραμα και ταλέντο που αποφάσισε ν’αλλάξει την καθημερινότητα των μουντών σχολικών κτιρίων με αισθητική πολλών καρατιών, χαρίζοντας χαμόγελα στα παιδιά και σε εμάς. Σχολικά κτίρια στα Βριλήσσια, Χαλάνδρι, Καματερό, Μεταμόρφωση, Πειραιά, Δήμο Φυλής και Άνω Λιοσίων, Χανιά και άλλα πολλά φέρουν την ζωγραφιστή υπογραφή του Χρήστου Ρουμελιώτη, και είμαστε περήφανοι που ένας νέος άνθρωπος στράφηκε με μεράκι ενάντια στην μελαγχολία των καιρών.
Χρήστο σε καλωσορίζουμε, και η χαρά μας είναι μεγάλη που σε φιλοξενούμε στο maxmag. Πότε αλήθεια, αποφάσισες πώς θα ήθελες να ζωγραφίζεις σχολικά κτίρια; Πώς εμπνεύστηκες ένα τόσο δύσκολο εγχείρημα;
Όλα ξεκίνησαν μετά από τις σπουδές μου στην Πάτρα, που πλέον πια είχα εγκατασταθεί στην Αθήνα. Τότε ένας από τους δυο φίλους μου, ο Στέλιος, γνωρίζοντας την κλήση μου στην ζωγραφική με παρότρυνε και με έφερε σε επαφή με το Δήμο Γαλατσίου να ζωγραφίσουμε για τα παιδιά σε ένα σχολείο.
Ξεκίνησα με ένα – δύο και στην συνέχεια έκανα σε όλα τα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά, από μια ζωγραφιά. Μετά από αυτό, είχε μπει πλέον πια το «νερό στο αυλάκι». Και έτσι βρήκα ένα τρόπο να μπορώ να προσφέρω μέσα από αυτό που αγαπώ, τη ζωγραφική
Η θεματολογία σου είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική; Συμβολίζει το παιδί που κρύβεις μέσα σου;
Πιστεύω πως τα σχολεία είναι γεμάτα μικρούς ήρωες έτσι οι πρωταγωνιστές μου στις ζωγραφιές, δεν μπορεί παρά να είναι τα ίδια τα παιδιά. Πολλές φορές διαδραματίζεται μια ιστορία ένα μικρό παραμύθι που μας θυμίζει πως να αγαπάμε τους γύρω μας και τον εαυτό μας, είτε πως ο καθένας έχει το δικό του μονοπάτι, το δικό του αστέρι.
Γενικά μικρά θαύματα, πούπουλα από φτερά για να πετάμε και μπόλικες δόσεις χαμόγελου. Συμβολίζεται το παιδί που κρύβει ο καθένας από μας μέσα του, πόσο χρειάζεται να το προσέχουμε, να το ακούμε και να το αγαπάμε!
Τι προεργασία χρειάζεται όταν αναλαμβάνεις ένα νέο σχολικό κτίριο; Ποιες οι δυσκολίες μέχρι την τελική υλοποίηση;
Αυτή είναι η ερώτηση των «μεγάλων», διότι σκέφτονται περισσότερο τις δυσκολίες παρά τον τελικό σκοπό. Θα απαντήσω όπως τους αρμόζει. Το πρώτο που χρειάζεται κανείς πριν ξεκινήσει να ζωγραφίζει είναι να έχει γεμάτες μπαταρίες, να πάρει αγκαζέ την φαντασία, να πατήσει play στο ηχείο. Η μόνη δυσκολία που ίσως χρειάζεται να προλάβεις, είναι όταν κάποιο πιτσιρίκι έχει πιάσει το ρολλό και έχει κάνει τον μισό τοίχο κόκκινο. (γέλια)
Αφήνεις τα spay και τα πινέλα κάτω, και κοιτάζεις ένα μόλις τελειωμένο έργο σου στον τοίχο ενός σχολικού κτιρίου. Τι νιώθεις;
Όταν κοντεύει να τελειώσει το έργο, προσπαθώ να νιώσω πως θα ένιωθαν τα παιδιά όταν θα το αντικρύσουν. Εάν νιώσω χαρά και έχει ολοκληρώσει το σκοπό του, το αφήνω όπως έχει!
Πιστεύεις πώς η τέχνη είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας; Σε βοήθησε η τέχνη να ξεπεράσεις τυχόν προσωπικές δύσκολες στιγμές;
Θεωρώ ότι η τέχνη πάει παράλληλα με τον άνθρωπο και όσο πιο κοντά πλησιάζουμε σε αυτή, τόσο πιο πολύ μπορούμε να εκφραστούμε, με κάθε τρόπο. Πολύ συχνά με βοηθά να καλλιεργώ τις όμορφες αρετές, διότι λειτουργεί σαν καθρέπτης σε ότι αίσθημα και σκέψη έχω. Μου την αντικατοπτρίζει με περίσσιο ζήλο.
Τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί που θα ήθελε να γίνει ζωγράφος;
Να έχει αγάπη, πολύ χρώμα και αρκετά πινέλα. Τα υπόλοιπα εμφανίζονται μόνα τους
Η πανδημία δυστυχώς, έκλεισε τις πόρτες των σχολείων σε πολλές δραστηριότητες και φαντάζομαι επηρέασε και το έργο σου. Πώς βίωσε ο Χρήστος την πανδημία και πώς κατάφερες να συνεχίσεις παρά τις αντίξοες συνθήκες;
Το διάστημα που ήταν κλειστά τα σχολεία μεγάλωσε ο χρόνος που περνούσα στο εργαστήριο, οπότε ζωγράφιζα και μελετούσα περισσότερο για την καλλιέργεια του Χρήστου. Ο χρόνος κυλούσε πολύ ευχάριστα, γιατί είχα την ευκαιρία να σκαλίσω πράγματα που δεν τολμούσα να ασχοληθώ πριν. Και να δυναμώσω την πίστη μου σε αυτό που κάνω.
-Χρήστο σου αφήνει χρόνο το έργο σου να ασχοληθείς και με προσωπικά έργα; Υπάρχει κάτι που ετοιμάζεις ή που σκέφτεσαι να ετοιμάσεις και θα ήθελες να το μοιραστείς;
Όταν υπάρχει θέληση, υπάρχει και χρόνος και φροντίζω να τον περνώ ζωγραφίζοντας ανθρώπους και πράγματα που με γοητεύουν. Όταν έρθει αυτή η κατάλληλη στιγμή, πρόκειται να παρουσιαστούν και να εκτεθούν.
-Ένα προσωπικό μότο που σε χαρακτηρίζει;
Το χαμόγελο είναι η δύναμη μας
Χρηστό μου εύχομαι να είσαι καλά και να συνεχίσεις το πραγματικά μεγάλο κοινωνικό έργο σου. Εύχομαι να χαρίσεις ομορφιά σε όσους γνωρίζεις, και να ακολουθήσουν και άλλοι το παράδειγμα σου. Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα και που έχω την τιμή κάθε φορά που περνάω έξω από το πρώην σχολείου του γιου μου, να θαυμάζω τα έργα σου! Καλή όμορφη ζωγραφιστή συνέχεια.
Θαυμαστε περισσότερα έργα του Χρήστου Ρουμελιώτη στο προσωπικό του instagram :chris.kokorn
