Ο Δημήτρης Σαμόλης γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 2009, τελειώνοντας παράλληλα και τη Νομική Σχολή Αθηνών. Εργάστηκε για μερικούς μήνες ως δικηγόρος μέχρι που αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο. Έχει παίξει μεταξύ άλλων σε παραστάσεις στο Εθνικό Θέατρο και το Φεστιβάλ Επιδαύρου, ενώ τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει να γράφει μουσική και στίχους!
Πριν 2 χρόνια έκανε το δισκογραφικό του ντεμπούτο με το αγγλόφωνο άλμπουμ «POPETRY» (Pop–Poetry–Try).
Φέτος, εν έτει 2017, επανέρχεται δυναμικά και άκρως ανανεωμένος μας παρουσιάζει τη νέα του δουλειά, «ΕΝΑ ΣΥΜΠΑΝ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΣΟΥ», με ελληνικό στίχο αυτή τη φορά και τραγούδια με το χαρακτηριστικό, παιχνιδιάρικο, pop ύφος του που άλλοτε μας κάνει να κουνιόμαστε ρυθμικά, άλλοτε να ταξιδεύουμε ψηλά σαν σε αερόστατο και άλλοτε να παρακολουθούμε βήμα βήμα τις ιστορίες που μας διηγείται με τον χαρακτηριστικό τρόπο γραφής του, καθώς όπως δηλώνει και ο ίδιος:
Κάθε άνθρωπος είναι ένα ολόκληρο σύμπαν. Στο δικό μου σύμπαν πάντοτε η μουσική και το χιούμορ ήταν η δύναμή μου, τα φίλτρα μέσα από τα οποία έβλεπα τον κόσμο. Έτσι και σε αυτό το δίσκο προσπάθησα να χωρέσω σε λέξεις και μελωδίες αυτόν τον διασκεδαστικά ανεξήγητο και μαγικό κόσμο. Μέσα από αυτή τη διαδρομή έμαθα κάτι σημαντικό: πως όσα μπορούμε να ονειρευτούμε, μπορούμε και να τα πραγματοποιήσουμε. Αν εγώ μπόρεσα να γίνω τραγούδια, τότε μπορούμε όλοι να γίνουμε όσα ονειρευτούμε. Το ζήτημα είναι πόσο τρελά αντέχουμε να ονειρευτούμε. Εύχομαι αυτό το ταξίδι από το τραγούδι στο όνειρο να το κάνουμε μαζί και κάθε φορά η παρέα να μεγαλώνει.
- Ποια ήταν αφορμή που σε οδήγησε τελικά να ακολουθήσεις το δρόμο της τέχνης και όχι αυτόν της Νομικής;
Βασικά ήταν προγραμματισμένο από την πρώτη Γυμνασίου! Έλεγα από τότε ότι θα σπουδάσω στη Νομική Αθηνών, μετά θα μπω στη Δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και θα δουλεύω σαν ηθοποιός και τραγουδιστής! Είμαι παιδί του προγράμματος χεχε! Ήξερα ότι δεν θα γινόμουν ποτέ δικηγόρος. Απλά ήθελα πολύ να μπω στο Πανεπιστήμιο. Σίγουρα έπαιξε ρόλο ότι είχα πρότυπο και τα δυο μεγαλύτερα αδέρφια μου που σπούδασαν Ιατρική και Νομική αντίστοιχα.
- Ηθοποιός και Τραγουδοποιός! Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς επαγγελματικά με το τραγούδι; Τι σου προσφέρει η ενασχόληση με τη μουσική που δεν βρίσκεις στο θέατρο;
Με το τραγούδι ασχολήθηκα επαγγελματικά μόνο όταν ανακάλυψα προς μεγάλη μου έκπληξη ότι μπορώ να γράφω στίχους και μουσική. Ήταν ένα ταλέντο που επώαζε χρόνια μέσα μου, αλλά ποτέ μέχρι το 2011 δεν είχα βρει το κουράγιο να το αγγίξω. Το καλό σύμπαν όμως με άφησε άνεργο για πολλούς μήνες, δεν είχα λεφτά ούτε για έναν καφέ κι έτσι κλείστηκα σπίτι μου για μήνες με την κιθάρα μου κι έτσι ξεκίνησαν όλα. Η μουσική και το θέατρο συμπληρώνονται. Δεν τα διαχωρίζω. Όλα αυτά τα χρόνια παίζω και στο θέατρο, κάνω και συναυλίες. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι με τη μουσική έχω μεγάλη ελευθερία στο δημιουργικό κομμάτι.
- Tα τραγούδια σου μοιάζουν με μικρές μελωδικές ιστορίες δοσμένες με χιούμορ και αλήθεια. Οι δημιουργίες ενός καλλιτέχνη αποκαλύπτουν, κατά κάποιο τρόπο, πτυχές του χαρακτήρα του και της προσωπικότητάς του;
Σίγουρα. Στη δική μου περίπτωση τουλάχιστον, ακούγοντας τα τραγούδια μου, μπορείς να βγάλεις κάποια συμπεράσματα για μένα. Και δεν εννοώ ότι όσα γράφω έχουν σχέση με την πραγματικότητα, αλλά με μια προσωπική μου αλήθεια.
- «Ένα σύμπαν στα μέτρα σου», πώς άραγε θα ήταν;
Το σύμπαν είναι ήδη στα μέτρα μου, όπως και σε κάθε άνθρωπο. Όλοι μας αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο με βάση τα πιστεύω μας, τις εμπειρίες μας, τις επιθυμίες και τις προσδοκίες μας. Αυτή είναι και η φιλοσοφία πίσω από τον τίτλο του δίσκου.
- Τι συναισθήματα και μηνύματα επιθυμείς να μεταδώσεις στον κόσμο μέσα από τα τραγούδια του νέου δίσκου σου;
Ξεκινώντας να γράφω το δίσκο η πρόθεσή μου ήταν να φτιάξω ένα άλμπουμ που να λες «χαρά θεού»! Ήταν και προσωπική μου ανάγκη να απομακρυνθώ από τα προβλήματα που όλοι βιώνουμε στην καθημερινότητα και να εστιάσω στην φωτεινή πλευρά των πραγμάτων. Για αυτό και τα κομμάτια στην πλειοψηφία τους έχουν ένα ναιφ προσανατολισμό.
- Δεν θα μπορούσα να μη σταθώ και στο εξώφυλλο αυτής της δισκογραφικής δουλειάς που αποτελεί ένα από τα πιο πρωτότυπα, χιουμοριστικά και παράλληλα αινιγματικά εξώφυλλα αυτή τη στιγμή. Ποια η φιλοσοφία γύρω από το πιτόγυρο, όπου ο γύρος έχει αντικατασταθεί με το χρυσό αγαλματίδιο των Όσκαρ;
Προσπάθησα να αποδώσω στο εξώφυλλο την διττή και αντιφατική μου καλλιτεχνική υπόσταση. Από τη μια έχω μέσα μου έναν φλεγματικό καλλιτέχνη που διψάει για πρωτοπορία και ονειρεύεται μια καριέρα στο Big Apple και από την άλλη τον Ελληνάρα που ζει στην Ψωροκώσταινα του 2017. Οι αντιθέσεις υπάρχουν στις ζωές όλων μας. Δύση κι Ανατολή. Τσιτσάνης και David Bowie. Σουβλάκι και Όσκαρ. Όλα μπερδεύονται γλυκά στο φαντασιακό μου σύμπαν.
- Ένας καλλιτέχνης οφείλει να εκφράζει την απόψή του μέσω της δουλειάς του για φλέγοντα ζητήματα που επηρεάζουν τον κόσμο;
Ένας καλλιτέχνης δεν οφείλει να κάνει τίποτα και για κανέναν. Αν χρησιμοποιούσα αυτό το ρήμα, θα έλεγα μονάχα ότι «οφείλει» να αφουγκράζεται τον ίδιο του τον εαυτό και να εκφράζεται δίχως πρέπει. Υπάρχουν καλλιτέχνες που μιλάνε για κοινωνικά θέματα, υπάρχουν και άλλοι που μιλάνε για ένα απλό φιλί. Θεωρώ ότι και τα δυο μπορούν να είναι εξίσου πολιτικά με την ευρεία έννοια. Πάντα έχει να κάνει με το πώς. Θα μπορούσε ένα κομμάτι που μιλάει με αυθεντικότητα για δυο ερωτευμένους ανθρώπους να είναι πολύ πιο ουσιαστικό από ένα κομμάτι που μιλάει επί τούτου για την πολιτική κατάσταση της χώρας με ένα δήθεν κουλτουριάρικο τρόπο. Νομίζω πάντα το κριτήριο είναι η αλήθεια. Το πώς και όχι το τι. Σε περιόδους κρίσης οι τέχνες ανθούν, ίσως γιατί είναι η μοναδική διέξοδος των ανθρώπων από τα προβλήματα της καθημερινότητας.
- Ποια η σχέση του Έλληνα με την τέχνη σήμερα;
Δεν είμαι σε θέση να το δω από απόσταση και άρα να μιλήσω για αυτό που βιώνουμε καλλιτεχνικά αυτή την περίοδο. Νομίζω αυτά τα βλέπεις με καθαρή ματιά μετά από χρόνια κοιτώντας πίσω. Για το ότι σε περιόδους κρίσης, ο κόσμος στρέφεται στην τέχνη, ναι συμφωνώ. Όταν κλονίζονται βασικές σταθερές της ζωής μας, όλοι μας ενστικτωδώς κοιτάμε προς τα μέσα αναζητώντας την αλήθεια. Και η τέχνη πάντα μας καθρεφτίζει ακριβώς αυτό: την αλήθεια, την ομορφιά, την ίδια μας την ύπαρξη.
- «Χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος», είχε πει ο Friedrich Wilhelm Nietzsche. Εσύ τι πιστεύεις; Θα μπορούσες να ζήσεις χωρίς μουσική ή μακριά από το θέατρο;
Χωρίς μουσική σαν ακροατής δε θα μπορούσα να ζήσω. Είναι σχεδόν βιολογική ανάγκη το να ακούσω μουσική. Τώρα σαν τραγουδοποιός και ηθοποιός ναι θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτά. Η ζωή είναι τόσο πολύπλευρη και συναρπαστική που θα μπορούσα να με φανταστώ δημιουργικό και χαρούμενο μέσα στα πιο μικρά κι απίθανα πράγματα.
- Πώς θα ήθελες να είναι η ζωή σου σε 3 χρόνια από τώρα; Υπάρχουν κάποιοι στόχοι που θα ήθελες να πραγματοποιήσεις μέσα σε αυτό το διάστημα;
Πφφ, από πού να αρχίσω; Δε θα μιλήσω σε πρακτικό επίπεδο γιατί θα ακουστεί υπερφίαλο. Που είναι… Θα πω μόνο ότι θέλω να είμαι υγιής και να εξελίσσομαι σε όλα τα επίπεδα. Όλα τα υπόλοιπα το ξέρω από παιδί ότι θα έρθουν στη στιγμή τους.
- Πιο άμεσα σχέδια υπάρχουν; Tι καλό ετοιμάζεις; Είδα ότι μετά το live στο FAUST θα ακολουθήσουν κι άλλες τέτοιες βραδιές…
Τετάρτη 17 Μαΐου τραγουδάω στο Faust και την Πέμπτη 22 Ιουνίου στον Κήπο του Νομισματικού Μουσείου. Από εκει και πέρα σκοπεύω το καλοκαίρι να τραγουδήσω σε διάφορους χώρους στα νησιά και την επαρχία.
[punica-divider]
